''คำสอนของพ่อแม่ ตอนที่2''
เรื่อง ความในใจของผู้เป็นพ่อผู้เป็นแม่
ลูกโตพอที่จะรู้เรื่องราวของชีวิต บ้างแล้ว ลูกคงจะรู้แล้วว่าพ่อแม่นั้นรักลูกมากแค่ไหน ลูกเปรียบเหมือนดวงตาดวงใจของพ่อแม่ทุกคน ที่พ่อแม่ยอมเหนื่อยยากลำบากทำงานทำการจนไม่ค่อยมีเวลาให้แก่ลูกทุกวันนี้ ลูกก็คงพอทราบแล้วว่า ก็เพื่อตัวลูกเองทั้งนั้น ลำพังสองปากสองท้องของพ่อแม่ ทำงานแค่ครึ่งวันก็อยู่ได้แล้ว ที่พ่อแม่ทุกคนเป็นอย่างนี้เพราะความรักลูกนั้นเอง ที่บอกนี้ไม่ใช้เพื่อเรียกร้องบุญคุณหรือเพื่อเรียกร้องอะไรจากลูกหรอก เพราะในวันหน้าลูกก็จะรู้ได้เอง
อันที่จริงพ่อแม่ทุกคน ที่ต้องการอะไรหลายๆอย่างจากลูก เเต่ก็พูดไม่ได้ มันเหมือนน้ำท้วมปาก เป็นต้นว่าพ่อแม่ถึงเเม้จะร่ำรวยมีสิ่งของมากมายเหลือใช้ แต่ก็คงอยากได้ขวัญของฝากจากลูกอยู่ดี แม้ของนั้นจะไม่มีราคาค่างวดนักหรือสู้ของที่มีอยู่ไม่ได้ เเต่เมื่อเป็นของฝากจากลูก พ่อแม่ก็ปลื้มในอกเหลือล้นแล้ว เมื่อลูกมีขนมหรือออาหารมาฝาก ถึงเเม้พ่อแม่จะอิ่มแล้ว แต่ก็สามารถกินของที่ลูกนำมาให้ได้อีกด้วยความเต็มใจ เสื้อผ้าที่ลูกนำมาให้ แม่จะไม่สวยงามอะไรนึก แต่พ่อแม่ก็จะใส่อวดลูก เอาใจลูกหรือเมื่อลูกมาเยี่ยมเยียน แม้จะไม่มีอะไรติดไม้ติดมือมาเป็นของฝากเลย มีแต่หน้ามาให้เห็น มีเเต่มือทั้งสองมาไหว้หรือกราบที่ตัก เท่านี้พ่อแม่ก็พอใจแล้ว มันทำให้อิ่มอกอิ่มใจไม่น้อย ในใจพ่อแม่ทุกคนเป็นอย่างนี้ทุกคน ต่อไปวันหน้าถ้าลูกมีลูกของตัวเองนั้นแหละ จะเข้าใจความรู้สึกอย่างนี้ได้ดี
(คำพ่อคำแม่: พระธรรมกิตติวงศ์ ราชบัญฑิต)
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น