วันนี้เป็นวันที่ 7 ที่แม่อยู่โรงพยาบาลหมอบอกว่าให้แม่กลับบ้านไปรอผลการเพาะเชื้อที่ต้องใช้เวลา แม่ ดีใจที่ได้กลับบ้านเราก็ดีใจ แต่สิ่งหนึ่งที่เราอยากแบ่งปันคือ การดูแล แม่ที่เราต้องใกล้ชิดอย่างมาก หมายถึง เรื่อง อาหารการกิน ทุกสิ่งทุกอย่าง ความสะอาดของอาหาร ร่างกาย การสร้างบรรยากาศที่สดชื่น และความรู้สึกที่อยากดูแล แม่จริงๆชวนแม่สวดมนต์ทำวัตรเย็น เปิดธรรมะของพระอาจารย์ที่ แม่ อยากฟัง( บางทีไม่อยากฟังเราก็แอบเปิด )เสียงเบาๆสบายๆ
การกลับมาบ้านในครั้งนี้หมอให้คำแนะนำในการปฏิบัติตัวมาค่อนข้างน่าตกใจเพราะเริ่มป่วยจากการเป็นไวรัสตับอักเสบชนิด C แล้วไม่ได้ดูแลตัวเองผ่านมาเป็นเวลาตั้ง 5-10ปี อาการตับแข็งเริ่มเกิดขึ้นก็ไม่รู้ว่าการที่แม่ไม่ชอบตรวจเช็คร่างกายตามที่แม่บอกมันดีสำหรับแม่ หรือ แย่สำหรับเรา เพราะจนถึงตอนนี้มันยังทำให้เรารู้สึกผิดต่อแม่อยู่ลึกๆ...ทำไม?..เราไม่ตื้อแม่ให้มากกว่านี้เผื่อการรักษาจะได้ง่ายขึ้น....เราดูแลแม่ดีแล้วจริงๆหรือ ?
ภาพแม่นอนหลับ ลมหายใจที่สม่ำเสมอทำใหเราสบายใจขึ้นมาก...
ไม่มีความเห็น