1. ต้องตระหนักและแสดงให้เห็นว่าความคิดส่วนมากเป็นความคิดเห็นของกลุ่ม
2. ไม่จำเป็นต้องติเตียนความผิดของหัวหน้าคนก่อนหรือผู้นำคนก่อน
3. ทำหน้าที่เป็นกันชนระหว่างผู้บังคับบัญชากับกลุ่มหรือสมาชิก
4. ละวางปัญหาและอารมณ์ส่วนตัวจากความสัมพันธ์กับพนักงาน ตรงกันข้ามต้องพยายามรักษาความเยือกเย็นและความเข้าใจที่ดีเอาไว้
5. หลีกเลี่ยงการสร้างอภิสิทธิ์ชนแต่ต้องพยายามรักษาความยุติธรรม
6. ทำตัวให้พบง่ายและพยายามทำความเข้าใจเมื่อผู้ให้บังคับบัญชาต้องการความช่วยเหลือ
7. วางตนเป็นตัวอย่างที่ดีต่อกลุ่ม
8. มั่นคงและทำตัวสงบ เมื่อเกิดความหวาดกลัวหรือกังวลใจ
(เอกสารของ ดร.โสภณ ภูเก้าล้วน หลักสูตรการพัฒนาผู้นำมวลชนเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น)
มาเขียนจริงๆ ..พี่เลยตามอ่านจริงๆ...การเป็นผู้นำต้องมีศาสตร์และศิลปะจริงๆ...ดอกกล้วยไม้สวยมากครับ