อินเดียจาริกด้านใน ๑ l ใจกระด้างต่อข้อวัตร (17/2555)

 

วันนี้แปลกจังค่ะ ดูเหมือนหนูวางใจไว้ผิดที่บีบคั้นเพื่อที่จะอ่านแล้วรีดเรื่องออกมาเขียน

ใจที่มีโทสะแบบนี้ ทำให้ความละเมียดละไมในการอ่านหนังสือเล่มนี้ไม่มี

ครูค่ะวันนี้ไม่ได้เขียนถึงหน้าไหน

แต่ขอโอกาสเขียนถึงใจที่ขณะนี้ดีดขึ้นมาระหว่างพยายามเร่งอ่าน

แล้วมีเสียงดังขึ้นมาว่า “ไม่ใช่”

การอ่านหนังสืออันทรงคุณค่าที่ครูให้มา คือ ต้องอ่านด้วยสติจดจ่อ แล้วจะได้เรียนรู้อะไร อย่างที่ผ่าน ๆ มารู้สึก อ่านไปปีติไป ซาบซึ้งใจ ลุ้น หรือ ร่วมยินดี

แต่ตอนนี้ใจนี้แน่นมากเจ้าค่ะ เพราะวางใจผิดที่

หนังสือเล่มนี้สะท้อนใจที่หยาบของหนูได้ชัดเจน

ที่หนูไม่ก้าวหน้าเพราะทำกิจวัตรข้อวัตรด้วยใจกระด้างแบบนี้

คนมาเห็นกลับเพ่งโทษครูเข้าไปอีก

ตกนรกคนเดียวไม่พอ พาคนอื่นตกไปด้วย

 

แก้ไขอย่างไรดี จึงจะปฏิบัติได้ด้วยใจ อ่อนโยน ไม่แข็งกระด้าง

มีเสียงบอกว่า “สติ”

รับรู้แต่ไม่ต้องรังเกียจ

ยังเป็นความคิดเจ้าค่ะ

แต่ก็จะทำต่อไปเพื่อแก้ไขความหยาบกระด้างในใจ

และฝึกฝนให้ตนเองศรัทธาในครูและปฏิปทาที่ครูเมตตาให้ไว้ค่ะ

[ปิยะกุล]

เก่งจัง