วันนี้ผมขึ้นชื่อเรื่องรุนแรงไปหน่อยครับ แต่เป็นเรื่องที่เมืองไทยเราน่าจะจัดการได้แต่ทำไม ทำไม ถึงได้ปล่อยกัน ปล่อยกัน จนรุกลาม และรุนแรงถึงกับมีผู้คนต้องตกเป็นทาสยาเสพติดกันมาก เหมือนมีเปรตเดินดินกันเต็มไปหมด ทุกหมู่บ้าน ตำบล อำเภอและทุกจังหวัด แล้วก็มีนักการเมือง นักกฎหมายร่างกฏหมายออกมาช่วยเหลือคนพวกนี้ให้เป็นคนป่วยที่ต้องรับการบำบัด หรือรับโทษไม่มาก และกลับไปเป็นเจ้าพ่อในคุก สั่งฆ่าผู้กำกับ สั่งฆ่าพัศดีกันเป็นว่าเล่น ๆ
ท่านลองวิเคราะห์กันสิครับว่าเป็นจริงตามที่ผมเขียนไว้ไหมครับ ขโมยก็เหมือนยุงชุม มีทุกที่เช่นกันครับ และไอ้นักเรียน นักเลงก็มาจากแก็งยานรกพวกนี้และครับ แค่มองหน้ากัน มันก็ยิง ก็ฟันคนดี ๆ ต้องตายจากไป พ่อแม่พี่น้องต้องมาเสียน้ำตากันจะเป็นสายเลือด ทำไม ทำไมครับ เราต้องมาดูแลพวกใจอำมหิต ต้องปิดหน้าปิดตา ใช้ชื่อสมมุติ แล้วอ้างว่ากฏหมายสิทธิมนุษยชน เยาวชนบ้าง แต่การกระทำของคนชั่วเหล่านั้น ไม่มีความเป็นคนในกมลสันดานเลยครับ ฆ่าคนที่ไม่ได้เป็นศัตรูได้อย่างเลือดเย็นครับ แต่ทีประเทศเพื่อนบ้านของเราเขากับใช้กฎหมายที่เหมาะสมกับคนผิดเหล่านี้ หากมียาเสพติดไว้จำหน่ายก็ประหารเพื่อไม่ไห้สังคมเขาต้องเดือดร้อนครั้บ ไม่เหมือนประเทศไทยเราทุกวันนี้ครับ เดือดร้อนไปทั่ว ฆ่า วิ่ง ชิงปล้นและข่มขืนกันเป็นว่าเล่นครับ
พวกเรามาช่วยกันให้นักการเมืองร่างกฎหมายให้เอาโทษกับพวกขายยานรก นักเรียน นักเลงที่สร้างความเดือดร้อนแก่พวกเรากันใหม่ดีกว่าครับ เพื่อให้บ้านเมืองไทยเราอยู่กันอย่างสงบเสียทีครับ หากเราปล่อยไว้ ไม่ช้าความเดือดร้อนนี้ ก็จะวิ่งเข้ามาถึงตัวเราเองครับ ตัดไฟเสียแต่ต้นลมครับ ในประเทศเพื่อนบ้านเรารอบทุกทิศเขาปราบปรามกันอย่างรุนแรงครับ อย่างประเทศจีน สิงค์โปร์ใช้กรณีประหารชีวิตสถานเดียวครับ เยาวชนที่กระทำความผิดอย่างรุนแรงก็ต้องรับโทษเช่นเดียวกับผู้บรรลุนิติภาวะครับ ไม่ต้องส่งไปสถานพินิจครับ จำเป็นต้องประหารชีวิตก็ต้องทำครับ เพราะเป็นการยากที่คนเหล่านี้จะกลับตัวเป็นคนดีได้ครับ
ผมนำเสนอเรื่องนี้มิได้มีความโกรธแค้นเป็นการส่วนตัวครับ แต่สงสารคนดี ๆ อย่างพัศดีนครศรีธรรมราช และนักเรียนที่เสียชีวิตบนรถเมล์วันนั้น ที่ต้องจบชีวิตไปจากเงืื้อมมือของคนเลว ๆ เหล่านั้น ที่รัฐบาลปล่อยให้มีเจ้าพ่อในเรือนจำ เอาไว้ให้เป็นตัวอย่างในเรือนจำของทุกจังหวัดครับ และมีนักเรียน นักเลงที่คิดจะทำร้ายใครก็ทำได้ครับ
ไม่มีความเห็น