ขอผู้ชายสักคนตัวเป็นเป็น
เหลืออีก 7 วัน
จะถึงวันเกิดของฉัน เต็ม 40 จั๊บ
ฉันตั้งเป้าหมายไว้ 2 อย่าง
1. เลิกอบายมุข (หวยรัฐบาล-ใต้ดิน)
2. ถือพรหมจรรย์ ตลอดชีวิต
ฉันตั้งมั่น อย่างหมายมั่น...ฉันเก่ง ฉันเจ๋ง ฉันเด็ดขาด ฉันทำได้
เหลืออีก 6 วัน
ฉันนับถอยหลัง ด้วยความตื่นเต้น สำหรับฉันแล้ว วันใดใด ในเทศกาล
ก็ไม่มีความสำคัญเท่ากับวันเกิด วันที่คนดีดีอย่างฉัน ฮะฮ๊า...ลงมาเกิด
บนดาวโลกใบนี้
ฉันจะกินมังสวิรัติ...
ฉันจะเคร่ง ศีล 5
ฉันจะพูดเพ้อเจ้อให้น้อยลง
ฉันจะเขียนหนังสือให้มากขึ้น และส่งเข้าชิงรางวัล เพื่อที่คนทั้งประเทศ
จะได้เห็น ความยิ่งใหญ่ ของวงศ์ตระกูล "หอมหวล"
ตระกูลที่ยึด การตัดยาง มาชั่วเก้าอายุคน ...
ฉันจะเป็นนักเขียนชื่อดังคนแรก ของวงศ์ตระกูล
ฉันจะ....
ฉันจะ....
เหลืออีก 5 วัน
ฉันเหลือบตา มองเพื่อนๆ ในกลุ่มสาวเฒ่า ณ ร้านกาแฟสด ริมลำน้ำยวม
เจ้าเอฟ...นั่งหน้าหง่าว หน้าแห้ง ตาทอดมอง ความว่างเปล่า บนท้องถนน
ถนนสายนี้ เป็นถนนคนเดิน ยามมืดค่ำ จะมีฝรั่งนักเดินทาง แบกเป้ เดินหา
ที่พัก ฉันดูสายตาเจ้าเพื่อนซี้ ที่นั่งน้ำลายไหล มองฝรั่งนัยน์ตาหยาดเยิ้ม
หากพูดได้ มันคงจะพูดว่า ห้องพักของมันว่าง
" สนใจ จะพัก...ด้วยกัน มั๊ยคร๊ะ!..ที่รัก...?..."
หันไปดู...
น้องนิ๊ง... สาวหน้าหวาน หยาดเยิ้ม ผมดำยาวถึงสะโพก สำหรับหล่อนนี่!...
เฉิดฉาย เริ่ดที่สุดในกลุ่ม ไปไหน มักจะตกเป็นเป้าสังหาร หนุ่มๆมอง
เวลาหล่อน ยืนคู่กับฉัน ฉันมักจะเป็นตัวเปรียบ ให้หล่อนสวยสะชัดเจน
มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ฉันก็เบื่อเหมือนกัน ทำไงได้ เพื่อนมีมันคนเดียวนี่นา...
เจ้านิ๊ง เป็นคนอ่อนหวาน อ่อนโยน อัธยาศัยดี มีน้ำใจ จะคอยบริการดูแล
พวกป้าๆในกลุ่ม รวมทั้งฉันด้วย ... หล่อนกำลังจะแต่งงาน....
สำหรับฉัน..."แต่งงาน"...หมายถึง..."ดาวอังคาร"...............................
.............................
เจ้าปิ่น...เจ้าของร้านกาแฟสด ที่พวกเรา ชอบมานั่งสุมหัวประชุมเพลิง
มันอายุเท่าฉัน แถมยังเป็น "นักกวีหญิงตัวฉกาจ"...บทกวี มันแต่ละบท
ที่มันรังสรรค์ขึ้นมา เมื่ออ่านแล้ว
ฉันเผลอคิดว่า พระเจ้า จับมือมันเขียนอ่ะน่ะ
อ่านบทไหน ไม่ว่า จะชี้ชมธรรมชาติ ดราม่า เข้าพระเข้านาง ....
อารมณ์คนอ่าน จะล่องลอย เคลิบเคลิ้มตามบทกวี ของมัน
...มันเปิดร้าน ขายกาแฟสด ขนมปังอบ เบียร์ลีโอ เบียร์ไฮเนเก้นท์
และ ไอศครีม. ... ไอ้เบียร์ไฮเนเก้นท์ น่ะ ฉันไม่แแน่ใจว่า มันซื้อมาขาย
หรือซื้อ มาดื่มเอง ฉันเห็น มันกระดก วันละ 1-3 ขวด หรือว่า มากกว่านั้น
ก็ไม่แน่ใจ เพราะฉันกลับบ้านก่อนร้านมันปิดทุกที...ก็อย่างว่าอ่ะนะ
มันเป็น"กวี"...มันก็ต้อง กรึ่ม กรึ่ม สร้างอารมณ์ แบ็บว่า...
แบ็บว่า...อารมณ์ตี๊ดส์ อ่ะค่ะ ............................
...สวดมนต์ดีกว่า คนถือศีล 5... ศีล 8 อย่างฉัน มันเหมาะที่จะเป็นนักบวช
เท่านั้น...ฉันตอกตะปู ย้ำความคิดให้แน่นหนัก ... ผู้ชายน่ะเหรอ...
เหอ เหอ ... โครงกระดูก เดินได้ ดีดี นี่เอง .........................
อีก 4 วัน
จะถึงวัน ที่ฉัน ตกจากสวรรค์สู่โลกมนุษย์แล้วล่ะ ฮืม!!!.....แต่คิดว่า
ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ ...
ว่าลงมาจาก สรวงสวรรค์ ...
หรือ...
ขึ้นมาจาก ขุมนรก ...
เพราะบางครั้ง แว่วแว่ว ลูกน้องเรียก..."นังแม่มด"...
อีก 3 วัน
... แปะ แปะ แปะ ...เสียงฝนพรำหัวรุ่ง ตี 4
ฉันพลิกตัว ปาดน้ำลายมุมปาก ตามองดูหยักไย่บนเพดาน
...และมองหา เจ้าแมงมุมเพื่อนรัก
... รู้สึกลำคอแห้งผาก...ฉันคงนอนอ้าปากทั้งคืน
โอว!!!...ฝนตก แต่หัวรุ่ง...ช่วงนี้ ฝนตกทุกเช้า
บริเวณบ้านพักไม้สักอายุ 41 ปีของฉัน ฉ่ำนองเลน ไปด้วยน้ำ
... ฉันก่อไฟต้มน้ำ ความร้อนพ่นออกทางพวยกา ฉันรินจ่อมันไปที่แก้ว
ที่มี คาเฟอีน รองรับอยู่ กาแฟร้อนแก้วนี้ มันจะทำให้ฉันหายงัวเงีย
และ...ถีบส่งฉัน ไปอยู่ในโลกแห่งจินตนาการ (แฟนตาซี) ...................
...งานในวันนี้ มีนักจิตวิทยา จากโรงพยาบาลประจำอำเภอ มาทดสอบ
ความเครียดลูกน้องของฉัน ฉันนั่งดู นั่งฟัง อำนวยความสะดวก
แต่ฉันก็อยาก...พาตัวเอง ไปคุยกับนักจิตบ้าง...หากว่า จัดคน 3 กลุ่ม
นักโทษ นักจิต ผู้คุม ตรวจสอบว่า ใคร มีอาการบ้า มากกว่ากัน
จะเป็นอย่างไรล่ะ...หากพบว่า...ผู้คุม กับ นักจิต เป็นบ้า
ส่วนนักโทษ ซึ่งเป็นกลุ่มเป้าหมาย
มีอาการทางจิต เป็นปกติ ... ฮ่าๆๆ...คิดเล่นๆค่ะ...
นั่้นสินะ ... อย่าแปลกใจเลย บางครั้ง ฉันก็กล่อมตัวเองให้หลับ ในยามดึก
ด้วยบทเพลง ..."กล่อมผู้ใกล้ตาย"...
จาก หมู่บ้านพลัม โดย ท่าน ติช นัท ฮันท์
....... บทเพลง กล่อมผู้ใกล้ตาย โดยท่าน ติช นัท ฮันท์ .......
ร่างกายหาใช่ฉัน ฉันมิติดรั้งในร่างกายนี้
ฉันคือชีวิต อันไร้ขอบเขต
ฉันมิเคยเกิด และมิเคยตาย
ท่ามกลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่
แลห้วงนภากาศ หลายดาราจักร
ทุกสิ่ง ล้วนเกิดจาก จิต
นับแต่ครั้งไร้กาล ฉันก็เป็นอิสระมาโดยตลอด
การเกิดและตาย เป็นเพียงประตู ที่เราผ่านเข้าออก
การเกิดและตาย เป็นเพียง เกมเล่นซ่อนหา
โปรดยิ้ม จับมือฉัน และโบกมือลา
วันพรุ่ง เราคงพบกันอีก หรือเร็วกว่านั้น
เราจะพบกันอีก ที่แหล่งกำเนิด อันแท้จริง
พบกันเสมอ บนหนทาง อันมิสิ้นสุด ของชีวิต
.............................................
อีก 2 วัน
... ฉันปรึกษา เจ้าเอฟ เจ้านิ๊ง เจ้าปิ่น ถึงเมนูอาหาร ที่จะกินกัน
เจ้าเอฟ อยากกินเอแคล์ ฉันจะทำให้มันกินเอง ฉันมีฝีมือ ทางด้านนี้
คนอื่นๆ พากันนั่งเงียบ เป็นคำตอบว่า... อะไรก็ได้...ตรูแดร๊ก ได้หมด...
...เจ้าปิ่นลุกขึ้น ไปหยิบเบียร์ เสริฟกระเทย 2 ตัว ที่โต๊ะข้างๆ
หล่อนมาถึง ก็เมาส์ เมาส์ และเมาส์ กันอย่างสนุกสนาน
และแน่นอน...เสียงของพวกเจ้าหล่อน 2 คน
.....กลบเสียงชะนี 4 ตัว อย่างพวกฉัน ซะมิดไมล์ ....................
อีก 1 วัน
ฉันขี่มอไซค์ เลียบริมถนน อันขรุขระลาดยาง ไปร้านอาหารเจ
สั่ง แกงเขียวหวาน ขนมจีน 4 คนกิน เตรียมไว้กินวันเกิด หลังออกเวร
เรานัดเจอกันที่ร้านอาหารเจ ส่วนร้านเจ้าปิ่น เป็นที่ที่ อโคจร
คนมีบุญอย่างฉัน ควรจะอยู่ ในที่ โค จะ จร มากกว่า ฮ่าๆๆๆ...
...ฝรั่งนักเดินทางคนหนึ่ง เดินผ่านหน้าฉัน ฉันเหลียวมอง
ใจกระชาก กระตุก วูบไหว นุ่มนวล อ่อนโยน ฉันเหม่อลอย ....
...................................................
19 สิงหาคม 2555
...วันนี้ วันเกิดฉัน เต็ม 40 ปี .....
ความรู้สึก น่ะหรือ กับการ ย่างขึ้นเลข 4
ฉันนึกถึง นางพญาผมขาว นั่งเล่นพิณเปี๊ยะ อยู่บนยอดเขา
อันถูกปกคลุม ด้วยสายหมอก ที่เหน็บ หนาว
อารมณ์ฉันประมาณนี้ เลยแหละ ค่ะ .....................
วันนี้วันเกิด
ฉันอยาก ขอพร จากพระเจ้า
สัตยาธิษฐานใดใด ที่มุ่งมั่น ก่อนหน้านี้ ขอยกเลิกหมด
................ลูกขอ.................
"ซ้า...ธุ!!..." ลูกขอ มี พ สระอัว เป็นตัวเป็นตน ซักคนเทิ๊ดดด..."
หลังจากว่างเว้นศึกหนัก ศึกรักมาสองปีเต็ม
....หวังว่า....พระเจ้า....จะจัดหนัก
....................................ลูกเอง........................................
.............................................
พิมพ์ปภัสสร หอมหวล
19 สิงหาคม 2555
........................
..........................
ความเห็น (9)
เจ้าเล่ห์...เจ้าเสน่ห์...หลอกให้ผมอ่านตั้งแต่คำแรก...จนถึงคำสุดท้าย...บันทึกสนุกสนานมากครับ...สุขสันต์วันเกิดนะครับ...มีความสุข...และสมปรารถนาครับ...โอมเพี้ยง+!
สาธุ ขอบพระคุณค่ะ สำหรับกำลังใจ ทีมีให้กัน ตลอดมา
ด้วยจิตคารวะ
พิมพ์ปภัสสร หอมหวล
สวัสดีครับ คุณครับ สนุก ตื่นเต้น มัน เร้าใจ จะได้เป็นนักเขียนหรือไม่..ที่แน่ๆผมติดตามแล้ว
สวัสดีค่ะ ยินดีด้วยค่ะ ที่จะได้ต้อนรับเลขสี่ เขียนได้ชวนติดตาม รับรองว่า ย่างเลขสี่และต่อๆไป ก็ยังคงมีชีวิตขีวา ไร้สาระบ้างเป็นครั้งคราว ถึงแม้ที่ขอไว้ยังไม่ได้รับโองการส่งลงมาได้ทันในครบรอบวันเกิดปีนี้ นะค่ะ น้องพิมพ์ปภัสสร :-))
สุขสันต์วันเกิดค่ะ ขอให้ชีวิตมีสีสรรอย่างที่เป็นอยู่ สนุกกับทุกๆ วันนะคะ ^^
ฝรั่งเขามีคติว่า 40 คือวัยกลางคน มักจะเกิดวิกฤตที่เรียกว่า midlife crisis (ของเราว่า เบญจเพศ) ยังไงก็ เลือก ผ ให้ดสระอีหน่อยนะกั๊บ หึหึ
อ้าว อายุรุ่นราวคราวเดียวกับชลัญเลย แต่ชลัญรอดแล้ว ไม่ต้องขอ ...อิ อิ
rjna intamat
สุข สมหวัง นะพี่ท่าน
ชอบชื่อสมุด ค่ะ