แม่เอย...***
มารดาผู้พิสุทธิ์ เลิศกว่ามุกมณีใส
ผู้เปรียบปานดวงใจ...สนิทมั่น.. และอยู่คง
แม่เอ๋ยแม่ของข้า จึ่งหล้า..แลไสว
แม้นบ่มีแม่ป้อง...โอ้มืดมน..แน่แท้แม่เอย
ยามฮอดแลมาแล้ว...โอ้ดวงแก้ว..ใจแม่เอย
เจ้าอย่ามัวหลงอยู่เลย...ยามแม่เคย..ป้องคุ้มภัย
บริสุทธิ์บ่มีเกิน...อย่าเพลินหลงไป..ลูกเอ๋ย
แม้นแม่ลับลาจาก...บ่มีฮ้าง..คุณความดี
ยามแม่ยังคงอยู่...ลูกควรฮู้..อย่าสับสน
ยามจากพรากจากตน...มิอาจเอื้อม..หาพบเจอ ...
ยามนั้นแม้ลูกไห้...ฮ้ำฮ้อง..แม่กะห่างไกลจาก
เจ้าจะเสียดายเด้อ...จำให้แม่น..อย่าได้หลง
จังสิเห็นคุณค่า...บุพการี..แม่ของเฮา
แทนสิแทนคุณเผิ่น...เร็วละแม๋..ลูกเอย
คำเป้ง--- ข้อความลูกผสม หากผิดพลาดในส่วนอักขรอักษร ขออภัยผู้รู้ทุกท่าน แต่คงความหมายไว้น่าจะครบถ้วน เพื่อคุณแม่
๙ สิงหาคม ๒๕๕๕