เริ่มต้นเรียนรู้ชีวิต
ข้าพเจ้าเป็นเด็กบ้านนอก ชีวิตธรรมดา ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด อยู่กับปัจจุบัน ตอนเป็นเด็กก็เรียนหนังสือ เรียนจบทำงาน ถึงเวลาอันสมควรก็แต่งงาน ชีวิตเรียบง่าย สบายๆๆ ไปเรื่อยๆๆ อาจจะมองดูเฉื่อยไร้ชีวิตชีวาขาดรสชาติ แต่ก็ชอบ เคยเสียใจ เคยผิดหวัง เดียวนี้ไม่หวังอะไร ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีอนาคต ขออยู่กับปัจจุบัน เริ่มศึกษาธรรมะตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้จำไม่ได้ รู้แต่ว่าเมื่อมีอาการไม่ได้ดั่งใจเมื่อไร ก็จะเรียนรู้ใจตัวเอง มองตัวเอง ว่าทำอะไรผิดพลาดไปบ้าง แล้วมองรอบๆๆตัว วิเคราะห์ และยอมรับผลนั้นๆๆ สงบลงได้ แรกๆๆ ใช้เวลาเป็นวัน หลังๆๆมานี้ได้สั่งสมประสบการณ์ ใช้เวลาน้อยลงเหลือประมาณชั่วโมงนึง เริ่มมีเป้าหมายว่า ครั้งต่อไปถ้ามีอะไรเข้ามากระทบจิตอีกเมื่อไร ขอแค่ห้านาที นิ่งสงบ(ตอนนี้ยังทำไม่ได้จะค่อยๆๆทำไป)
ความเห็น (2)
การเรียน ==> ทำให้ ==> เข้าใจตนเอง + เข้าใจ ผู้อื่นนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
