ฟังความโกธรผ่านเสียงในความเงียบ
เมื่อวานก่อน ฉันโมโหให้สามีตนเอง
สามีขับรถยนต์ไปทำงานห่างบ้านประมาณสี่กิโลเมตร เขาไปทำงานก่อนประมาณครึ่งชั่วโมง
ส่วนฉันทำงานที่ใกล้บ้านไม่ถึงกิโลเมตร
รถยนต์คันเล็กของฉันอยู่ดี ๆ ก็สตาร์ทไม่ติดขึ้นมาดื้อ ๆ
ฉันโทรศัพท์หาสามี เพื่อให้เขามาแก้ไขปัญหาให้
สามีบอกเพียงว่า ฉันขับรถมอเตอร์ไซด์ไปทำงาน แล้วแวะอู่ซ่อมรถร้านประจำของเรา
ให้ช่างมาดูให้ที่บ้าน หรือให้รอสามีตอนเย็นจะมาจัดการให้
ฉันโมโหมาก เพราะเวลาที่เราแต่งงานกันมา สามีไม่เคยพูดอย่างนี้
ถ้าฉันมีปัญหาคราวใด เขาจะรับมาจัดการให้เสมอ
ครั้งนี้ไม่เหมือนเช่นเดิม เพราะสามีเหมือนมีพิรุธ
ฉันจึงขับรถมอเตอร์ไซด์ไปทำงาน แล้วตอนเที่ยงพาช่างมาดูให้ ช่างบอกว่าแบตเตอรี่อ่อน ต้องเปลี่ยนใหม่
จะชาร์ตให้ก่อน ตอนเย็นก็เสร็จแล้ว
ตลอดทั้งวัน สามีโทรศัพท์หาฉันหลายสาย แต่ฉันไม่รับเลยสักครั้ง
ฉันรู้ตัวว่า ฉันโกธรมาก
ตอนเย็นเลิกงาน ช่างเอาแบตมาเปลี่ยนให้ รถของฉันขับได้เหมือนเดิม
แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมของฉัน คือ ความโกธร
พอสามีเลิกงานมา ฉันเปิดฉากม่านแห่งความโกธร ชวนเขาทะเลาะ พาลถึงความสัมพันธ์ ความรักที่ไม่เหมือนเดิม
สามีทนรับฟัง เขาเพียงเอ่ยว่า
“...ที่รัก ตอนนี้ผมและคุณไม่อาจพูดต่อกันได้ เราจะพูดกันใหม่วันรุ่งขึ้นได้ไหม ผมต้องไปหัดเดินและหายใจ
อย่างมีสติให้มากกว่านี้ ตอนนี้ผมยังไม่พร้อม จึงไม่คิดว่าตัวเองจะพูดจาด้วยความรักได้....”
ฉันชวนสามีทะเลาะ แต่เขากลับเงียบ เราจึงเงียบไปทั้งคู่ แต่ในใจของฉันร้อนระอุ
สามีไปรับลูกกลับจากบ้านครูสอนพิเศษ
ฉัน- สามี -และลูก ทานข้าว และเข้านอนเหมือนเช่นทุกวัน
แต่ลูกอาจจะงงบ้าง ทำไม่พ่อ-แม่ คุยกันน้อยลง
ตลอดทั้งคืน ฉันกระสับกระส่าย นอนไม่หลับ...
ฉันวางแผนรอวันพรุ่งนี้ ที่จะปะทะอารมณ์กับสามี หลังจากส่งลูกไปโรงเรียน
ท่ามกลางการนอนไม่หลับ...ความเงียบของกลางคืน...ทำให้ฉันได้ทบทวนตนเอง
ฉันโกธรไปทำไม? ฉันไม่เปิดหัวใจในการรับฟังสามีของฉันเลย ฉันฟังแต่เสียงความโกธรของตนเอง
วันรุ่งเช้าวันนี้...
สามีเอ่ยกับฉัน เมื่อพบหน้ากัน
“...ที่รัก สิ่งที่เธอพูดเมื่อวานนั่นน่ะ ความจริงไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย ความจริงที่เกิดขึ้น คือ...
เพียงแต่ผมจะต้องขับรถมาแก้ปัญหาเรื่องรถของคุณไม่ได้
เพราะต้องรีบไปเตรียมเอกสาร สถานที่ กับทุกคนที่ทำงาน
เพราะพวกเราต้องรอรับทีมมาประเมินผลงานของหน่วยงาน....”
ผมยังรู้สึกเหมือนเดิม ต้องการคอยดูแลและให้กำลังใจคุณและลูกเช่นเดิม
ฉันเพียงยิ้มและบอกกับสามีว่า ฉันหายโกธรแล้ว
เพราะเมื่อคืน ฉันฟังความโกธรผ่านเสียงในความเงียบ
เราทั้งสองต่างผ่านความทุกข์จากความโกธรมามากแล้ว
ฉันเข้าใจกับการโอบกอดโทสะด้วยสติ
ขอบคุณนะ...ที่รัก
และเมื่อคุณไปทำงาน ช่วยแวะจ่ายค่าแบตเตอรี่ที่ร้านด้วยนะ
2,200 บาทเอง....
ความเห็น (9)
เวลาและสติช่วยดับความโกรธที่คุกรุ่นได้นะคะ ดีใจด้วยค่ะ
ที่รัก....คำคำนี้ฟังแล้วเพราะเหลือเกินนะคะ
ฝันดีค่ะคืนนี้ :)
ชอบเพลงที่นำมาประกอบค่ะ เรื่องนี้ทำให้ต้องระวัง ความคิดตัวเองไปด้วย
ชอบทุกอย่างครับ...เรื่องราว...เตือนสติ...เพลงประกอบ...เพราะมาก และลึกวึ้งมากครับ ....เขียนเรื่อยๆ บ่อยนะครับ...จะรออ่านครับ...ขอบคุณครับ
เสมอๆ ลิ้นกับฟันนะคะพี่กาย....หลายเหตุการณ์เราคิดไปเองทั้งนั้น....
ขอแสดงความเสียใจกับข่าวการเสียชีวิตของสามีและคุณแม่พี่กาย ด้วย เป็นกำลังใจให้พี่ มีจิตใจที่เข้มแข็ง
https://www.facebook.com/#!/groups/356047997756763/
แวะมาให้กำลังใจครับผม
ขอส่งกำลังใจมาให้ผ่าน ณ ที่นี้ค่ะ ขอให้คุณเข้มแข็งนะคะ
อย่าไปโกรธเขาเลย
