เสียงสะท้อน สิ่งที่ซ่อนซุก ความทุกข์ที่อยู่ในใจ
11 น. เช้านี้ ได้รับ โทรศัพท์จากน้อง ให้มาช่วยคลี่คลาย เนื่องจากน้องไม่พร้อมที่จะรับกับสถานการณ์
ภาพที่เห็น ชายวัยกลางคน เปลี่ยนจากชุดโรงพยาบาลมาอยู่ในชุดที่พร้อมจะกลับบ้าน มือจับกระเป๋าไว้แน่น นั่งสูดลมหายใจเข้าออกลึก ดูเหนื่อยๆ เครียดๆ
เราใจหายวาบ ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจตีบ เตรียมตัวที่จะรับการการตัดวันนี้ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น...........
“เป็นอย่างไรบ้าง” คือคำถามง่ายๆ ไม่มีพิธีรีตอง ที่เราคิดได้ในขณะนั้น
สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ ถ้อยคำที่พรั่งพรู ..........
หลายเหตุการณ์ที่เขาได้พบเจอในห้วงเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่เจ็บป่วย หลายความรู้สึกที่เกิดขึ้น
บางครั้งบางคราน้ำตาของลูกผู้ชายก็ไหลซึม......มันมีความหมายมากกว่าความไม่พึงพอใจที่เกิดขึ้น
เราให้ลุงได้บอกเล่าความรู้สึก สลับกับแลกเปลี่ยนข้อมูลเพื่อปรับความเข้าใจให้ตรงกัน เพื่อลดความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ........จับแขนคุณหมอไว้.........ให้ฟัง และฟัง
ฟังแล้วอื้ง........
บางครั้งบางครา สิ่งที่พวกเราทำ คิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา
แต่สำหรับใครหลายคน สิ่งนั้นอาจไม่ธรรมดาก็ได้
ขอบคุณโอกาสที่เปิดให้ได้เรียนรู้ ได้มีประสบการณ์
สุดท้ายเมื่อเริ่มคลี่คลาย...........ก่อนที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดของห้องผ่าตัด ลุงยกมือไหว้ บอกว่า ผมไม่เป็นไรหรอก ขอบคุณที่ให้นักจิตวิทยามาคุยกับผม
..........อ้าว......ลุงขา หนูนะเป็นพยาบาลเต็มขั้น คะ
+
+
+
+
+
ประเด็นที่เราได้รับจากลุงในวันนี้มีหลายอย่าง ที่จะช่วยให้เรานำไปสู่การพัฒนา “ระบบ” ได้ แต่ขอเล่าสิ่งที่ทำให้ลุงรู้สึก “ทนไม่ได้” จนต้องเปลี่ยนชุด จะกลับบ้าน ไม่ผ่าตัด ทั้งๆ ที่เตรียมตัวไว้พร้อมแล้ว
ลุงใช้สิทธิประกันสังคม ที่แม้ตอนนี้จะออกจากงานแล้ว แต่ก็ยังต้องหาเงินส่งกองทุนต่อเพื่อหวังว่ายามเจ็บป่วยจะไม่ลำบาก ครบ 60 ปี จะได้เงินก้อน
สำหรับการผ่าตัดหัวใจครั้งนี้ กองทุนประกันสังคมจ่ายให้ แต่บังเอิญว่าลุงต้องใช้ Albumin ซึ่งเป็นยานอกบัญชี ที่ไม่สามารถเบิกได้ ไม่ว่าจะสิทธิอะไร
แต่พวกเราคิดว่า กองทุนประกันสังคม ซึ่งผู้ป่วยต้องจ่ายสมทบทุกเดือน น่าจะมีการช่วยเหลือส่วนนี้ จึงประสานขอข้อมูล จนทราบว่า ทางโรงพยาบาลต้นสังกัด ช่วยจ่าย 1000 บาท ส่วนที่เหลือ 700 กว่า ผู้ป่วยต้องรับภาระเอง ไม่เป็นไร เราพอมีหน่วยงานที่จะช่วย
น้องเล่าว่า เชิญลูกมาชี้แจง ส่วนต่าง 700 บาท ที่ต้องจ่าย อาจได้จ่ายเป็นบางส่วน ขอให้ไปพบหน่วยงานนี้ บอกเจ้าหน้าที่แบบนี้บอกความจำเป็นที่จ่ายได้ไม่หมด......(เงินเหลือน้อย จากความเจ็บป่วยที่ยาวนาน การที่ต้องเดินทางข้ามจังหวัดมารับการรักษาที่นี่)
สรุปกลับกลายเป็นว่า ต้องจ่าย 1700 บาท
เมื่อลุงทราบเรื่อง จึงขอกลับบ้านทันที เนื่องจากทั้งหมดนี้เหลือเงินเพียง 300 บาท หากอยู่ต่อ จะมีปัญหาในอนาคต
เงิน 2000 บาท สำหรับใครบางคนอาจเป็นจำนวนไม่มาก แต่สำหรับใครบางคน ที่อยู่ในสภาพเจ็บป่วย กว่าจะได้มาแต่ละบาท คงต้องใช้ความพยายามมาก……..
เราขอโทษลุงกับทุกๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ขอโทษแทนทุกๆ คนในองค์กรที่อาจทำให้ลุงไม่สบายใจ
ขอบคุณลุงที่บอกเล่าความรู้สึก บอกเล่าความคิด เพื่อให้เราได้เรียนรู้
เราสัญญากับลุงว่า .......เราจะดำเนินการขอเงินที่จ่ายไปครั้งนี้คืนมาให้ลุงทุกบาททุกสตางค์ …..
เราทำการประสานงา(น) ขอข้อมูล ตามหาเอกสาร สุดท้ายจึงได้บรรลุวัตถุประสงค์
หลังจากนั้นจึงมานั่งวิเคราะห์กับน้อง ว่าเรา “พลาด”จุดไหน (ทั้งๆ ที่คุยกับญาติเข้าใจแล้ว) เพื่อหาทางป้องกันการเกิดซ้ำ รู้แล้วคะ ว่า "พลาด"ตรงจุดไหน....
ทุกอย่างมันมีความเชื่อมโยงกัน
ความเห็น (9)
“ทั้งๆ ที่เจ็บป่วย ทำงานได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่ผมก็สู้ทน หาเงินส่งกองทุนประกันสังคมทุกเดือน เพื่อหวังว่าเมื่อเจ็บป่วยจะได้ไม่ลำบากมากนัก ครบ 60 ปี จะได้เงินก้อน”
“โรงพยาบาลโน้นที่ส่งมาบอกว่าทางประกันสังคมจ่ายค่ารักษาให้ ผมไม่ต้องเสีย นี่ให้ผมจ่ายค่ายานอกบัญชี 1700 บาท ผมเหลือแค่ 300 บาท จะให้ผมทำยังไง”
“ที่ผมไม่เข้าใจคือในเมื่อผมส่งกองทุนทุกเดือนแล้ว เมื่อผมป่วย ทำไมจึงต้องให้ผมมาจ่ายอีก แบบนี้บัตรทองก็ดีกว่าสิ เพราะบัตรทองไม่ต้องหาเงินจ่ายกองทุน”
ความทุกข์ที่อยู่ในใจ.... แก้ไขได้ด้วย ... คำพูดของ... คุณหมอ + พยาบาล (ใจ)
ขอบคุณมากกับบทความดีดีนี้นะคะ
ให้กำลังใจค่ะ ยังมีอีกมาก เหตุการณ์แบบนี้ แต่น้อยมากที่ได้รับการแก้ไข โชคดีว่าคุณลุงท่านนี้เจอคนดี ที่มีหัวใจความเป็นมนุษย์ ขอบคุณแทนคุณลุงท่านนั้นค่ะ
น้ำตาซึมเลยพี่
ขอบคุณเรื่องราวที่จะทำให้ระมัดระวังขึ้นในการรักษาคนไข้นะคะ
 |
Somsri |
ฟังคำบอกเล่าของลุงแล้ว อึ้ง คะ
หนึ่งสถานการณ์ ในมุมมอง การรับรู้ที่แตกต่าง
เกิดความไม่เข้าใจได้คะ
ขอบคุณคะที่แวะมาเยี่ยม
 |
อาทิตยา วังวนสินธุ์ |
พยายามที่จะให้มีปัญหา ความไม่เข้าใจ เกิดขึ้นน้อยที่สุด
แต่ด้วยบางครั้งบางครา ความรีบเร่ง การที่มีคนอื่นๆ รอ ก็อาจทำให้พลาด ได้
เคยรับบทผู้ใช้บริการไปรอหมอ
ได้ยินเสียงคนไข้ข้างๆ คุยกัน.....
"ไม่รู้ว่าหมอตรวจอะไรกันนักหนา คนนั้นเข้าไปตั้งนานแล้ว ยังไม่ออกมาซักที
ได้ยินแต่เสียงถามหมออยู่นั่นแหละ ไม่รู้หรือไงว่าคนอื่นเขารอ"
..........
 |
ทพญ.ธิรัมภา |
ขอบคุณคุณหมอที่แวะมาเยี่ยมคะ
มันเป็นความหพลาดที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น
โชคดีที่แก้ไขได้ทันคะ
ดูแลกันและกัน ด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์..
เพียงถ้อยคำและวิธีการอันแสนธรรมดา
แต่ในทางคุณค่า ก็ยิ่งใหญ่เสมอ
ชื่นชมครับ
หวัดดีจ้าน้องกระติก
เจอเหมือนกันเลย สงสัยเราจะเป็นพยาบาลสูงอายุเนาะ ก็เลยใจเย็นและเข้าใจโลกมากกว่าเด็กๆ