R2R “จากงานประจำสู่งานวิจัย” ครั้งที่ 5 ปี 2555
10-12 กรกฎาคม 2555 R2R “จากงานประจำสู่งานวิจัย” ครั้งที่ 5 ใน Theme วิถี R2R : เรียบง่าย คุณภาพ ครบวงจร ณ ห้องประชุมอิมแพ็คฟอรั่ม เมืองทองธานี
ผู้เขียนเข้าร่วมในฐานะ Notetaker จากการแนะนำของ ศ.สมบูรณ์ เทียนทอง เจ้านายของผู้เขียน การเข้าฟังบางส่วนของผู้เขียนจึงถูกวางกรอบไว้แล้ว
(ภาพนี้ถ่ายร่วมกับ ศ.สมบูรณ์ เทียนทอง และพี่แก้ว คุณอุบล จ๋วงพานิช)
...
เรียบง่าย คุณภาพ ครบวงจร โดย
- เป็นการสร้างสรรค์งาน จากข้อมูลงานประจำสู่การแก้ปัญหาด้วยงานวิจัย
- ช่วยแก้ไขงานเชิงระบบได้ง่าย ไม่ซับซ้อน
- ใช้การเชื่อมโยงเป็นเครือข่ายร่วมมือกันแก้ไขปัญหา
- เกิดได้ทุกระดับ
- เป็นการสร้างโอกาสให้ผู้ปฏิบัติงานใช้ข้อมูลในงานวิจัย ได้เป็นผู้วิจัยและสามารถนำวิจัยที่ได้ปรับปรุงแก้ไข เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพงานตนเอง
- ผู้ปฏิบัติเลือกใช้วิธีการที่ดีที่สุดแก้ไขปัญหา
- การนำข้อสงสัยปรึกษาผู้รู้ ผู้เชี่ยวชาญ สหสาขาวิชาชีพ หรือต่างหน่วยงาน ทำให้ทำงานได้ง่ายขึ้น
- การทบทวนความรู้ใหม่ๆทำให้ได้ข้อมูลวิชาการที่ทันสมัย
- เป็นการพัฒนาคน เพิ่มศักยภาพและสมรรถนะคน
- เทคนิคเพื่อนช่วยเพื่อนสนับสนุนให้เกิดความสำเร็จ
- การใช้กระบวนการคุณภาพช่วยให้การแก้ปัญหาครบวงจรมากขึ้น
- มองครบวงจรโดยมองว่าปัญหานั้นๆเกี่ยวข้องกับใคร ใครบ้างที่มีส่วนช่วยในการแก้ปัญหานั้น มองการแก้ไขอย่างครอบคลุม
- ทำคนเดียวไม่ได้ ความสำเร็จเป็นผลของทุกคนในทีม ทำแล้วสนุกเพราะได้คำตอบ ได้ผลแล้วอยากต่อยอด อยากชักชวนให้ผู้อื่นทำต่อ เกิดการเรียนรู้
...
สำหรับผู้เขียน
ในระยะแรกของ R2R เมื่อ 5 ปีก่อน หลังผลงานที่ผู้เขียนมีส่วนร่วมได้รับรางวัล ผู้เขียนเคยตาลุกวาวในฐานะผู้ปฏิบัติที่เข้าใจว่า R2R จะเป็นงานวิจัยที่น่าจะทำได้ ไม่ยุ่งยากเหมือนที่เคยมีประสบการณ์ศึกษาความพึงพอใจของผู้ป่วยยังเสียเวลาถึง 2 ปีกว่าจะได้ผล นานไปหน่อยกับการรอคอยนำผลมาใช้ จึงหวังไปว่าอย่างน้อยที่สุดขั้นตอนและกระบวนการต่างๆในการขอทำวิจัยก็น่าจะลดลง
แต่ก็พบคำตอบในปัจจุบันว่า R2R ก็ยังคืองานวิจัยอยู่นั่นเอง ยังคงต้องใช้กระบวนการวิจัยหาคำตอบ... เพียงแต่เน้นการเลือกโจทย์วิจัยที่เป็นปัญหาจากงานประจำ ความต่างน่าจะอยู่ที่ตัวผู้ทำวิจัยมากกว่า ผู้วิจัยจากเดิมเป็น พชท. พจบ. หรือนักศึกษา ป.โท ที่หวังเพียงได้ผลงานส่งอาจารย์แล้วกลับต้นสังกัด เปลี่ยนเป็นผู้วิจัยในพื้นที่เอง ที่สามารถทำให้ผลงานของตนมีคุณค่ามากขึ้นด้วยการนำกลับไปใช้จริง
ข้อสงสัยของนักวิชาการทั้งหลาย ที่มองงานวิจัยแบบ R2R ว่ามีระดับต่ำ จึงไม่น่าจะถูกต้องซะทั้งหมด เวที R2R เป็นเสมือนเวทีพี่เลี้ยง ช่วยผู้ปฏิบัติงานที่ใช้ PDCA หรือ CQI เป็นเครื่องมือในงาน routine อยู่แล้ว พยายามก้าวข้าม ขยับฐานะ เพิ่มความน่าเชื่อถือของงานให้เป็นงานวิจัย
(ภาพบน: ได้ถ่ายภาพกับพ่อครูบาสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์ ภาพล่าง: ทีม G2K ค่ะ)
กลุ่มผู้วิจัยในเวทีนี้จึงมีช่องว่างระหว่างกันค่อนข้างมาก นับตั้งแต่นักวิจัยระดับชาติจนถึงนักวิจัยน้องใหม่ การนำเครื่องมือการจัดการความรู้ หรือ KM มาใช้ในเวทีนี้จึงดูดีมาก นักวิจัยมีโอกาสได้มาพบกัน ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ถ่ายทอดประสบการณ์ให้กัน
สำหรับผู้เขียนแล้ว ความรู้สึกอึดอัดที่เรียกว่า “เหม็นงานวิจัย” ดูจะน้อยลงกว่าเมื่อ 5 ปีก่อน เพราะเผลออีท่าไหนไม่ทราบก็เอาตัวลงไปคลุกโดยไม่ตั้งใจ ซะงั้น... และนับวันก็ดูเหมือนว่าจะจมลงไปในงานวิจัยทุกที... ทุกที...
ความเห็น (2)
ดีจัง อย่างน้อยก็ได้เปลี่ยนทัศนคติ
มองว่าการวิจัยหน้างาน เป็นการพัฒนางานและพัฒนาคนด้วยนะคะ
ปีหน้าเราคงเห็นงานวิจัยดีดี จาก รพ ศรีนครินทร์
ขอบคุณพี่ติ๋วค่ะ ที่นำภาพบรรยากาศมาให้ชม