ร้อยกรอง - ร้อยใจ
ร้อยกรอง – ร้อยใจ***
ล่วงผ่านแล้วอายุของตัวข้า ยี่สิบห้าปีเต็มอายุขัย
วันเวลาผ่านมุ่งจรุงใจ มงคลได้ขออุบัติสวัสดี
ปีผ่านถ้วนจะว่าไปมิใช่น้อย ได้เคลื่อนคล้อยแปรเปลี่ยนถ้วนราศี
ขอท้วยเทพเทวาบันดาลมี พิสุทธิ์ศรีถ้วนทิพยมงคล
ช่วงหนึ่งนั่งตรึงตรองในชีวิต ภายในจิตปุถุชนผู้สับสน
จะว่าไปแล้วเรายังวกวน ดุจแหวกว่ายสาย ชลชั่วชีวา
ปรารถนาสูงสุดในชีวิต ตัวข้าคิดระลึกได้ใฝ่หา
คือการทำประโยชน์เกื้อกูลมา ดั่งธาราไหลไกลทั่วผืนดิน
แม้ตอนนี้ยังมิได้ธรรมสำเร็จ มีเพียงเกร็ดก้อนกรวดเป็นทรัพย์สิน
ยังมุ่งเร่งดำเนินเป็นอาจิณ ด้วยถวิลจะถึงฝั่งดั่งตั้งใจ
น้อมบูชาพระรัตนตรัย พิสุทธิ์ไร้ราคีอำไพใส
ทำลายซึ่งความเขลาขลาดใดใด ทั้งใกล้ไกลได้เห็นประจักษ์ตน
อีกคุณท่านบูรพาจารย์ ผู้ประสานสร้างคุณยิ่งกุศล
ตัวข้าน้อยน้อมนำและอดทน เรียนรู้กลให้แจ้งโดยเร็วไว
บุพการีผู้มีคุณการุญนัก ให้ความรักด้วยจิตสว่างไสว
เมตตาการุญควรคู่ใจ ยามป่วยไข้ท่านได้เฝ้าดูแล
เมื่อครั้งเด็กอบรมบ่มนิสัย ให้ห่างไกลสิ่งชั่วมิผันแปร
คือความรักยิ่งใหญ่อเนกอนันต์ รักแท้นั้นแม่พ่อผู้ยิ่งใหญ่
ครูอาจารย์เมตตาสั่งสอนศิษย์ ก่อเกิดจิตผูกไว้อุบัติใหม่
ในดวงใจตัวข้านี้มิห่างไกล มิใช่เพียงเรือจ้างจะเปรียบปาน
ดุจดวงแก้วมณีสว่างใส ผ่องอำไพเรืองรองชนกล่าวขาน
ตัวศิษย์นี้ประสบดีทุกทุกกาล ด้วยครูสานก่อกิจด้วยจิตครู
อีกเพื่อนผองตัวข้ายังตรองตรึก ด้วยรู้สึกพันผูกล้นเฟื่องฟู
ยามเมื่อท้อหวังเพื่อนเราจะรู้ ยังมีเพื่อนคอยสู้ร่วมฝ่าฟัน
จงใช้จิตระลึกปรารถนา ประสานพาความสุขได้สร้างสรรค์
จะห่างไกลนานนับ ปี เดือน วัน เพื่อนข้านั้นจงมีสุขทั่วทุกคน
สุดท้ายนี้ขอนอบน้อมมิ่งมงคล ทั้งเบื้องบนไตรภพทุกแห่งหน
จงรักษาหมู่ข้าและทุกชน ได้ผ่านพ้นความทุกข์โศกพบสุขจริง
ลายฟ้า*** ร้อยกรอง
๓ สิงหาคม ๒๕๕๔
ณ เรือนญาณเมตไตรยะ นครพนม
เนื่องในครบรอบวันเกิด ปีที่ ๒๕
ความเห็น (1)
...ชอบบทกลอนครับ