สิ่งที่อยู่ในใจ
เราไม่รู้ว่าทำไมเราต้องแคร์ความรู้สึกคนอื่นทั้งที่จริงแล้วไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับคนในครอบครัวของเรา แต่จะมีใครรู้บ้างว่าจริงๆแล้วคนในครอบครัวเรานี่แหละทำให้เราอดคิดไม่ได้ว่าเขาเป็นคนอื่น คำว่าคนอื่น สำหรับเรามันหมายถึงคนที่ไม่เกี่ยวของกับเรา คนที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเรา ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยนะ
ทำไมคนเราบางคนไม่คิดถึงคนที่เขาเคยมีบุญคุณกับเรา เขาเคยช่วยเหลือเลี้ยงดู ดูแลเรามา แม้จะไม่ใช่ผู้ให้กำเนิดก็เหมือนใช่. แต่บางคนไม่คิดอย่างนั้น มันจบไปตั้งแต่การจากไปหรือไรนะ
เคยไหมสักครั้งที่เธอจะหันกลับหลังมามองดู คนที่รักเธอเป็นห่วงเธอ ไม่คิดจะเอาอะไรจากเธอขอเพียงความรักความห่วงใยที่จะมีให้ท่านบ้างสักเล็กน้อย เธอให้ไม่ได้หรือ..
การที่เรามีครอบครัวใหม่ มีงานใหม่ มีคนอื่นที่เราต้องดูแล มันถึงกับทำให้เธอไม่มีเวลามาดูแลคนที่รักเธอเลยหรือไร
เมื่อไหร่เธอจะคิดได้ เมื่อไหร่เธอจะมีเวลา มันไม่นานนักหรอกนะ แต่ละคนมันมีกำหนดเวลาของตัวเอง คนที่รักเธอกำลังรอเธออยู่นะ รอกำลังใจจากเธอ ท่านมีเวลาไม่มากแล้วนะ .....
ผ่านมา1เดือน เราพอจะรู้แล้วว่าตอนนี้เราควรทำอะไร เราจะรอเวลาไม่ได้อีกแล้วนะ ถึงหมอจะไม่บอกเราก็รู้ได้ด้วยอาการที่เห็น ..และที่เป็น. ยิ่งใกล้ชิดยิ่งรู้ว่าเหลือเวลาไม่นานแล้ว
ขอเถอะนะ ขอกำลังใจให้ท่าน อย่างน้อยให้ท่านได้รู้ว่า ท่านยังมีคนที่รักและห่วงใยท่าน เธอที่เป็นลูกหลานของท่านไม่ใช่คนอื่น
ความเห็น (2)
แม้จะรู้ว่าเวลาเหลือไม่นานแต่ทำไมที่ผ่านมาเราถึงประมาทไปนะ เห็นอาการดีขึ้นไม่ได้ชะล่าใจ แล้ววันนั้นก็มาถึงจนได้ วันที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันจนนาทีสุดท้าย เสียใจมาก รู้สึกผิดตลอด ทุกวันนี้มีกำลังใจอยู่เพราะคำพูดที่ฝากไว้ก่อนไป ของแม่ที่บอกไว้ว่า อยากมีชีวิตต่อไปไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อดูแลเป็นห่วงหลานๆ หลับให้สบายนะ ลูกจะดูแลพวกเขาห้ดีที่สุดเท่าที่กำลังของเรามี
คิดถึงนะ แม้ว่าเราจะไม่เจอกันแต่เหมือนว่าเราอยู่ใกล้กันตลอด. ทุกคนสบายดี มีความสุขตามอัตภาพ ขอให้พวกเรามีกำลังใจในการอยู่ต่อไปบนโลกใบนี้. จนกว่าเราจะได้พบกัน...