472. ทักษะการ "เชื่อมต่อ"..ทักษะแห่งการศึกษาในปี 2020
ผมสอน Appreciative Inquiry ศาสตร์แห่งการใช้คำถามเชิงบวก เพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลงเชิงบวก ครับระยะหลังเวลาผมสอน ผมจะเริ่มจาก "ภาพ" นี้ครับ
จากนั้นจะมีคำถามว่า "อาคารนี้ราคาเท่าไหร่"...
ก็จะมีคนทายว่า..50 ล้าน..10 ล้าน..15 ล้าน บางทีก็สามล้าน...
.....
ล่าสุดผมไปเป็นกระบวนกรให้คณาจารย์ พยาบาล เจ้าหน้าที่ นักศึกษาแพทย์ของภาควิชาโสตศอนาสิกวิทยา..คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น..
ผมถามคุณหมอทั้งหลายว่า..ถ้าคุณหมอจะสร้างโรงเรียนข้างบนด้วยงบประมาณที่ว่านั้น ด้วยงบประมาณ หรือทรัพยากรที่มีอยู่ทั้งหมดในตอนนี้ด้วยตัวเองได้ไหม พูดง่ายๆคือ .."ทำได้ไหม"...เช่นเดียวกับทุกที่ที่ผมไป...ทุกคนส่ายหน้า.."ทำไม่ได้"
...
แต่ทันใด ผมก็ถามใหม่..."เอางี๊ผมตั้งคำถามใหม่..เป็นไปได้ไหม"..
...
เช่นเดียวกับหลายเวที มีคนเริ่มพูดว่า "เป็นไปได้"
....
แปลกไหมครับ..
....
เอาเป็นว่าผมก็เฉลยว่า..."โรงเรียนข้างบนสร้างด้วยงบประมาณ 80,000 บาท...ไม่ได้พูดเล่น แปดหมื่นบาทครับ"
....
สังเกตวิธีการตั้งคำถาม..ถ้าเราถามว่า "ทำได้ไหม" คำถามนี้..จะพาเรากลับไปสำรวจ ส่ิงที่อยู่ในกระเป๋า ในหน่วยงานเรา..แล้วเราก็จะเจอคำว่า "ความขาดแคลน" อยู่เสมอ..แต่ถ้าเราถามว่า.."เป็นไปได้ไหม" เราจะพยายามสำรวจหาความเป็นไปได้..นั่นคือโอกาส...
....
จากนั้นผมก็เฉลยต่ออีกครับ..ว่า ทำไมถึงสร้างได้ด้วยงบประมาณ 80,000 บาท...
....
ผมเล่าว่ามีรุ่นพี่ผมคนหนึ่ง..เดินทางไปชนบทแถวอิสาน..ผ่านโรงเรียนแห่งหนึ่ง..เห็นร้างๆ..เลยจอดรถแล้วเข้าไปถามชาวบ้าน..ชาวบ้านบอกว่าโรงเรียนไฟไหม้..ยังไม่มีงบประมาณ..บูรณะ เลยย้ายเด็กๆไปเรียนอีกโรงเรียน..รุ่นพี่ผมเลย บอก.."เดี๋ยวผมจะมาสร้างโรงเรียนให้"...พี่เขามาเล่าให้ผมฟังอย่างติดตลก..ว่า..."ไอ้ห่า กูเผลอหลุดปากไป..."
...
รุ่นพี่ผมท่านนี้เป็นคนมีน้ำใจ..คนรู้จักกว้างขวางในวงการธุรกิจ..เคยทำงานหน่วยงานหนึ่งในการไฟฟ้า..ที่คอยช่วยลูกค้าประเภทอุตสาหกรรม..หาวิธีลดการใช้พลังงาน..เพื่อการไฟฟ้าจะไม่ต้องสร้างโรงไฟฟ้าเพิ่มแบบไม่จำเป็น..ก่อนเกษียณ..พี่เขาบอกทั้งชีวิต..เข้าไปเกี่ยวข้องกับกว่า 3,000 โรงงาน...
...
พี่เขาก็เริ่มบอกลูกน้อง..."ผมจะสร้างโรงเรียน ผมลงขัน 40,000 บาท..ใครอยากทำบุญก็ลงมา เท่าไหร่ก็ได้"...
...
เท่านั้นเอง..เริ่มมีคนโทรมาคุย.."พี่..ได้ข่าวว่าพี่จะสร้างโรงเรียนเหรอ..ทำไมไม่บอกผม.. "ว่าแล้วก็อุปกรณ์ก่อสร้างมาเลย.."
...
พี่ก็ไปชวนชาวบ้านมาช่วยกันลงแรงสร้างโรงเรียน..
...
จนถึงจะซื้อโต๊ะ..เพื่อนพี่เจ้าของโรงงานก็ถาม..เอาไปทำอะไรพี่..
...
จะสร้างโรงเรียน..."ทำไมไม่บอกผมละพี่.."
...
แค่นั้นโต๊ะ..ไม่พอ..บวกตำราเรียนหนังสือมาพร้อม...
...
ส่วนสนามเด็กเล่น..พี่เห็นของเหลือ..เลยบอกลูกน้องเก่า..ช่วยกันเอาของเหลือไปทำสนามเด็กเล่นเถอะ..
...
แล้วสนามเด็กเล่นรีไซเคิลก็ตามมา...
...
แล้วพี่เขาก็ถามผมว่า.."อาจารย์รู้ไหม..ผมใช้ตังค์เท่าไหร่..."
...
ผมทำหน้างง
"80,000 บาท"
...
ผมถึงกับคารวะท่านพี่..หนึ่งจอก..
...
ผมเลยถามคุณหมอว่า...ตอนนี้ถ้าคุณหมอจะสร้างโรงพยาบาลสักโรงพยาบาล...เป็นไปได้ไหมครับ...
ตอนนี้...
"เป็นไปได้ครับ"
...
ผมเลยย้อนกลับมาอธิบายครับ..ว่ารุ่นพี่ผมเป็นคนประเภทที่เรียกว่า "ผู้เชื่อมต่อ" หรือ Connector เป็นคนที่ชอบเชื่อมโยง คบหาสมาคมคนเยอะ..มีความสุขกับการพาคนนั้นมาเจอคนนี้..มีความสุขกับการแนะนำอะไรดีๆให้คนอื่นมาตลอด..คนประเภทนี้ หายาก แต่มีครับ..ผมเลยให้คุณหมอทำ Workshop เรื่องนี้ต่อ..มีรายหนึ่งเป็นนักศึกษาแพทย์ เล่าให้ฟังว่า..
...
"ผมต้องการจัดกีฬาห้าเข็ม เป็นกีฬาที่นักศึกษาแพทย์มาแข่งกีฬากัน...มีตังค์อยู่สองแสน..แต่ต้องใช้งบกว่า 2 ล้าน..เลยไปหาอาจารย์หมอท่านหนึ่ง ท่านนี้มีบุคลิกเหมือนรุ่นพี่อาจารย์เลย..ท่านก็ช่วยติดต่อคนโน้นคนนี้ให้ ผมได้สปอนเซอร์ครับ..ได้มา 5 ล้านเลยคราวนี้.."
...
ที่สุดทั้งห้องก็ช่วยกันหาคนบุคลิกนี้กันได้มาอีกห้าคน..คนประเภทนี้ครับ..หรือ ผู้เชื่อมต่อ..เป็นคนกว้างขวางนิสัยดี..ที่มีแวดวงที่พร้อมจะสนับสนุนหรือสร้างโอกาสให้เรา..ขอให้เรามีทักษะในการหาเท่านั้น แล้วเราก็ไปทำงานร่วมกับเขา..เท่านั้นเอง..หรือไม่ก็ขอความช่วยเหลือ คำแนะนำ
(หาอ่านเพิ่มเติมเรื่อง The Connector ได้หนังสือสองเล่มนี้ครับ)
...
สิ่งที่ดูทำไม่ได้..จะเป็นไปได้มาทันที...
...
นี่แหละครับ..ทักษะการเชื่อมต่อ..กับผู้เชื่อมต่อ..ทักษะที่จำเป็นต่อทุกคน..
....
ผมฝันว่าเด็กไทยในปี 2020 จะค้นหา เชื่อมต่อ และทำงานร่วมกับผู้เช่ือมต่อเป็น..
เราจะสามารถสร้างความเป็นไปได้..บนพื้นฐานของทรัพยากรที่จำกัดจำเขี่ย..ได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดครับ..
.....
ความเห็น (8)
ชัดเจน เปลี่ยน ;)...
ขอบคุณครับอาจารย์ ;)...
เฮ้อ!เราอยากมีพี่ๆที่ใจกว้างแบบนี้บ้างจะได้คารวะสัก 99 จอก 1 จอกน้อยไปเพื่อน อิอิ นี่แหละสิ่งใดที่คิดจะทำอย่าคิดว่าทำไม่ได้ถ้าตั้งใจทำเสียอย่างและ......ต้องมีพวกเยอะนะคะเพื่อน นับถือๆพี่ๆของเพื่อนจังเลย ขอกราบงามๆที่ตักและหัวไหล่อีกอย่างละทีอิอิ ทำให้รู้ว่าคนไทยไม่เคยแล้งน้ำใจจริงๆนะเพื่อน
- แสดงว่าพ่อใหญ่สอ "ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้" ไม่ได้ใช้ (หรือไม่มี) ทักษะการเชื่อมต่อ เพราะทุกอย่าง ที่เป็นสิ่งสาธารณประโยชน์ในหมู่บ้าน ที่แกริเริ่ม แกจะใช้เงินส่วนตัวทั้งหมดในการดำเนินการ ไม่ว่าจะมากแค่ไหน พออ.วิบอกว่า ทำไมไม่ชวนชาวบ้านบริจาคสมทบ จะมากน้อยเท่าไหร่ก็แล้วแต่อัตภาพ และกำลังศรัทธาของแต่ละคน เขาจะได้มีความรู้สึกเป็นเจ้าของร่วมกัน แต่แกก็บอกว่า ไม่่มีใครยอมบริจาคหรอก เพราะเห็นมาทุกครั้ง พออะไรจะต้องควักกระเป๋าตัวเอง ชาวบ้านจะไม่เอาด้วย
- แต่ดูแล้ว ความสามารถในการเชื่อมต่อนี่ น่าจะมีบุคลิกภาพส่วนตัวและพฤติกรรมด้านมนุษยสัมพันธ์ที่ผ่านมาเป็นองค์ประกอบด้วยนะคะ เพราะคนที่จะทำอะไรแล้วมีคนอยากมาให้การสนับสนุนโดยเต็มใจนี่ บุคคลนั้นน่าจะเป็นผู้มีมนุษยสัมพันธ์ดีกับคนทั่วไป เป็นคนใจกว้าง และมีบารมี ที่เห็นๆ อยู่ส่วนใหญ่มักจะมีการไปขอสปอนเซอร์ ที่ถึงจะได้รับการสนับสนุน ก็เป็นการสนับสนุนแบบเสียไม่ได้ เพราะมีผลประโยชน์ร่วมกันอยู่ (เป็นการมองในแง่ร้ายไปหรือเปล่าคะนี่)
ได้แรงบันดาลใจดีครับ ขอบคุณมาก
บุคลิก connector อาจหายากในหมู่แพทย์สักหน่อย..ส่วนมากชอบมีโลกส่วนตัว (รวมทั้งตัวเอง) แต่ในปัจจุบันก็สังเกต นิสิต มีทักษะการทำงานแบบเครือข่ายดีขึ้นค่ะ
จริงๆ แล้ว ต้องบอกว่ามีนะครับ.. ลองหาดู..
เป็นคนดี ไม่ใช่พวกหวังผลประโยชน์
ลองเอาเรื่องราวคล้ายๆ ที่ผมพูด บอกนิยามและตัวอย่้าง จะเจอเองครับ..
เราต้องถามด้วยว่า เราได้ประสบการณ์อะไรดีๆ จากเขา...
จะเป็นตัวเช๊คเองว่าเขาดีหรือเปล่า...
หาไม่ยาก... .... และไม่แปลกบางท่านทำอะไรด้วยตนเอง ไม่บอกใคร ก็จะเป็นนิสัยดีๆ ของคนอีกกลุ่ม ผมจะเล่าให้ฟังที่หลังครับ..
เป็นต้นแบบเช่นกัน
ผมทำในวงการ มีน้อยพอๆกันครับ...
ไม่ว่าแพทย์ หรือธุรกิจ...
หายาก มีแค่หนึ่งก็บุญแล้วครับ..
แต่มีไหม..รับรองมีครับ..1 ใน 100
ครับ แต่หาเจอแน่นอน
หาไม่เจอลองปรึกษาผมได้จะแนะนำวีธีการโดยละเอียดให้ครับ