มนุษย์เราเคยล้มเคยพลาดเจ็บปวดอย่างไรมา เราย่อมบอกทางที่จะหลีกเลี่ยงสิ่งนั้นต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
มนุษย์เราเคยล้มเคยพลาดเจ็บปวดอย่างไรมา เราย่อมบอกทางที่จะหลีกเลี่ยงสิ่งนั้นต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
มนุษย์เราเคยล้มเคยพลาดเจ็บปวดอย่างไรมา เราย่อมบอกทางที่จะหลีกเลี่ยงสิ่งนั้นต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
.....หรือ.....มนุษย์เราถูกสอนสั่งให้เป็นผู้มีน้ำใจเมตตา ปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ ฉันท์ใด เราย่อมบอกสิ่งที่อาจก่อให้เกิดอันตราย ต่อผู้อื่นให้หลีกเลี่ยงไปได้ ฉันท์นั้น....
......นั่นคือความยินดีที่ผู้อื่นเป็นสุข ยินดีที่ผู้อื่นไม่เป็นทุกข์ เนื่องจากประสบการณ์ต่างๆ ที่เราได้พบเจอ สอนให้เราตระหนัก ระมัดระวัง ว่าจะเกิดซ้ำอีกกับเราและกับผู้อื่น หากสาเหตุ หาก"สาเหตุ"หรือ"ตัวปัญหา"(ความเสี่ยงนั้น)ยังไม่ได้รับการแก้ไข หรือมีมาตรการใดๆมาลดความเสี่ยงนั้น หรือถ้าเป็นความเสี่ยงมากจนรับไม่ได้ปล่อยให้เกิดไม่ได้ก็ต้องหาแนวทางที่จะหลีกเลี่ยงความเสี่ยงสิ่งนั้นเสีย
......การหาสาเหตุพบแล้วละเลยไม่หลีกเลี่ยงหรือยังไม่แก้ไข นั่นเป็นสิ่งที่อาจเป็นผลกระทบทางจิตใจในภายหลัง พูดง่ายๆว่าบอกแล้วเตือนแล้วไม่ทำไม่รีบแก้ แล้วอย่ามาพูดในภายหลังว่า รู้อย่างนี้ตอนนั้นฉันทำ......ให้เสร็จเรียบร้อยก่อนก็ดี หรือ ต่อไปนี้จะระมัดระวังเพิ่มขึ้น แบบนี้ผู้บังคับบัญชาเค้าฟังไม่ขึ้นครับ คนที่พูดแบบนี้ครูการบินเรียกว่า วิญญาณสองตัวคุยกันครับ เพราะด้านการบิน อาจไม่มีโอกาสได้มีชีวิตอยู่ให้แก้ไขได้ในรอบที่สองครับ
......ตราบใดที่ยังไม่สามารถหาสาเหตุความผิดพลาดที่มาจากองค์ประกอบของเครื่องบินได้ว่าอุปกรณ์ชิ้นนั้นทำงานผิดพลาดได้อย่างไร เราจะยืนหยัดในทุกวิถีทางที่จะไม่ยอมให้เครื่องบินแบบเดียวกันชนิดเดียวกัน ปฏิบัติการบินอยู่ในท้องฟ้า ที่มีความเสี่ยงในการทำงานผิดพลาดบินอยู่แล้วตกลงมาทำความเสียหายให้ชาวบ้านชาวเมืองทั่วโลกได้อย่างรุนแรงและทั่วถึง
....... นี่คือการหลีกเลี่ยงความเสี่ยง ในเมื่อยังหาสาเหตุไม่เจอ ก็จะไม่ปล่อยให้เกิดความเสี่ยงอยู่ครับ ซึ่งหลายครั้งหรือทุกครั้งทีเดียว เมื่อพบความผิดพลาดซึ่งเกิดมาจากการออกแบบที่ผิดพลาด ก็จะแจ้งไปยังเจ้าของผู้ครอบครองให้ทราบและหยุดใช้งานทันที ตลอดจนเรียกนำส่งคืนบริษัทผู้ผลิตไปทำการแก้ไขให้เรียบร้อยก่อน ที่ทำไปใช้ในที่สาธารณะ เรียกว่าเป็นการรับผิดชอบต่อสังคม ต่อสาธารณะ เพราะเป็นความเสี่ยงที่ไม่อาจปล่อยทิ้งไว้ได้ ต้องหลีกเลี่ยง โดยการกราวด์หรือหยุดใช้อากาศรุ่นนั้น แบบนั้น ทันที พร้อมกันทั่วโลก
.......ฉนั้น ถ้าเป็นพวกอากาศยานที่สร้างมาทดลอง ทดสอบ ยังไม่ได้รับรอง ให้ไปทำการทดสอบการบินในที่ๆปลอดภัยต่อคนอื่นที่ไม่รู้เรื่องด้วย ทดสอบในสถาณการณ์ที่ถูกควบคุมได้ ห้ามบินใน้ขตเมืองเขตชุมชน มีการจัดเตรียมอุปกรณ์ความปลอดภัยที่พอเพียงและพร้อมใช้งานเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉินได้ จนเมื่อรับรอง(ว่าปลอดภัยต่อสาธารณะชน)เรียบร้อยแล้ว ถึงจะจดทะเบียนรับรอง ให้นำมาใช้บินต่อไป แต่ถ้าโครงสร้างไม่เอื้ออำนวยให้การควบคุมเป็นไปได้อย่างปลอดภัย แบบนี้ก็ยิ่งไม่ควรจดทะเบียนให้ เพราะไม่ปลอดภัยต่อสาธารณชนต่อชาวบ้านที่เขาอยู่ด้านล่างนั่นเอง
......
.......แล้วถ้ายังไม่รับรอง หรือรับรองไม่ได้ เช่นรถมอเตอร์ไซค์ป้อป ล้อเล็ก วิ่งเร็ว ถ้าฉุกเฉินเบรคเต็มที่แล้วจะใช้ระยะทางมากหรือเสียหลักล้มได้โดยง่าย ล่ะครับ แบบนี้ต้องควบคุมแบบไม่ควบคุม กล่าวคือต้องควบคุมสถานที่ใช้งาน แต่ไม่ต้องไปจดทะเบียนให้ คือให้วิ่งในหมู่บ้านในซอยเล็กได้ เพราะมีรถที่วิ่งไม่เร็ววิ่งอยู่ พอจะหลบหลีกได้ทัน เบรคได้โดยปลอดภัย แบบนี้ไม่ต้องมาจดทะเบียนรับรอง แต่ถ้าฝืนออกมาวิ่งถนนใหญ่ หรือซอยใหญ่ๆ ที่มีรถราขวักไขว่ วิ่งด้วยความเร็ว จะถูกจับ แบบนี้ไม่ต้องไปจดให้ แต่ใช้การจับแทน แบบนี้ผู้ตรวจทำงานง่าย กำกับดูแลได้ง่ายกว่าจดทะเบียนให้วิ่งได้ทั่วแล้วไปคอยตรวจว่าขับเร็วหรือไม่เร็ว.....
...... การไม่ยอมหลีกเลี่ยงความเสี่ยงนั้น ก็เหมือนเนยแข็งแผ่นหนึ่งที่มีรูอยู่ ยังไม่ได้เอาออกจากแถวพร้อมที่จะทำให้ เนยแข็ง(ความเสี่ยง)อันถัดไปเกิดขึ้นเป็นลูกโซ่ได้...นั่นเอง.....เราคุณจะเสียใจครับว่า ทำไมไม่ยอมหลีกเลี่ยงตั้งแต่แรก....การปล่อยไว้ผมว่าเหมือนกับการทิ้งกับดักไว้ตรงทางเดินของสัตว์ที่คุณรู้อยู่แล้วว่าจำเป็นต้องเดินผ่านทางเส้นนี้ตรงนี้ จะต้องติดกับสักวันสักเพลาแน่ๆแบบนี้อันตรายต่อคนอื่นๆอันตรายต่อสาธารณะ ซึ่งไม่ควรปล่อยนิ่งดูดายไว้อย่างนั้นครับ..
ความเห็น (1)
Sotthithat Eamlumnow เสร็จไปอีกหนึ่ง "เรื่องเล่าค่ำนี้" ดึกพอดี ขอตัวเดินทางกลับบ้านก่อนครับ24 เมษายน เวลา 23:00 น. · ถูกใจเฉยๆ · Visutthapho Phikku หลวงพี่ขอบทวิจารณ์หน่อยขอรับ30 เมษายน เวลา 7:41 น. · .Ven Phrabandit ถูกต้องที่สุดครับเรื่องความปลอดภัยถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในการบินถ้าเราไม่มีความปลอดภัยประชาชนเขาจะมั่นใจเราได้อย่างไรกับการใช้บริการฉะนั้นแล้วของที่ไม่ได้คุณภาพไม่ผ่านการทดสอบไม่ผ่านการรับรองอย่านำมาใช้เพราะผลเสียที่ได้มากกว่าไม่คุ้มกับสิ่งที่เสียไป.....
เพราะชีวิตของคนเรานั้นทีค่ามากมายนักกว่าจะเกิดมาได้แสนยากลำบากมากบางคนอาจจะไม่มีโอกาสได้เกิดอีกเลยเพระทำกรรมไว้มากบางคนบุญมากก้อได้เกิดไวฉะนั้นแล้วฝากไว้ว่าอย่าเอาชีวิตมาเป็นของเล่นกับสิ่งที่เรามองว่ามันปลอดภัยมากดูเพิ่มเติม30 เมษายน เวลา 7:48 น. · ถูกใจเฉยๆ ·
1.Sotthithat Eamlumnow สาธุ วาจาคมคายมากครับหลวงพี่ เอาอีกครับ ชอบๆครับ30 เมษายน เวลา 7:52 น. · ถูกใจเฉยๆ.Sotthithat Eamlumnow ขอเม้นท์ครับหลวงพี่ http://www.gotoknow.org/blogs/posts/41254630 เมษายน เวลา 7:54 น. · ถูกใจเฉยๆ.Ven Phrabandit คนเรามักจะไม่ค่อยยอมรับความผิดของตัวเองสักเท่าไหร่ใครเตือนก้อไม่ค่อยจะฟังเพราะว่าเขายังมีทิฏฐิอยู่ฉะนั้นการอบรมพระนวกะของวัดนั้นจะใช้วิธีอบรมแบบเตือนว่ากันโดยชี้ขุมทรัพย์ให้กันนั่นคือในเมื่อเรารู้ข้อบกพร่องของอีกคนเราก็จะเตือนเขาโดยแนะนำเขาว่ามีจุดบกพร่องข้อเสียอย่างไรนั่นคือการชี้ขุมทรัพย์โดยเราไม่ได้ไปจับผิดเขานะเราจะต้องจับดีและชี้ขุมทรัพย์ให้ความอดทนก้อเป็นส่วนหนึ่งที่เราจะต้องรับแรงกดดันจากหลายๆฝ่ายที่มีปัญหาแล้วนำปัญหานั้นมาให้เราได้แก้ทุกๆวันดังนั้นก้อไม่ต่างอะไรกับพระพุทธเจ้าที่ท่านทรงบำเพ็ญตบะมาอย่างยาวนาน20อสงไขยกับแสนมหากัปและสามารถถ่ายถอดคำสอนต่างๆให้ผู้อื่นรู้ตามได้ฉะนั้นการทำงานก้ออยากให้เราใช้หลักปฏิบัติเช่นเดียวกับพระพุทธเจ้ามาใช้ว่าท่านได้สอนอะไรอะไรควรอะไรไม่ควรและนำมาปรับแก้ในชีวิตประจำวันเราจะต้องใช้ธรรมะควบคู่ไปกับชีวิตประจำวันรวมไปถึงการทำงานด้วยเพื่อให้อยู่ดำรงครองธรรมและฝึกสมาธิเพื่อให้จิตใจสงบมีสมาธิแก้ไขปัญหาต่างๆในการทำงานได้ฉะนั้นแล้วจงเตือนด้วยความนอบน้อมชี้ขุมทรัพย์อย่าจับผิดให้เราจับดีเขาดูเพิ่มเติม30 เมษายน เวลา 8:20 น. · ถูกใจเฉยๆ 1.Sotthithat Eamlumnow สาธุกรรมดีก็มีบังเกิดด้วยเหตุฉะนี้ขอรับ