ตำนานผีล้านนาตอน "นกผีเฝ้าปง"
ผู้คนที่เป็นนักท่องเที่ยว ทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศ โดยเฉพาะผู้ที่อยู่ในระแวกตำบลดอนแก้วอำเภอแม่ริม เมืองเชียงใหม่ ต้องรู้จักห้วยตึงเฒ่า ซึ่งเป็นทะเลสาบในห้วงหุบเขาของดอยสุเทพที่สวยงาม
แต่เมื่อเราเดินทางต่อจากห้วยตึงเฒ่าเข้าไปอีกราวสามสี่กิโลเมตรเป็นแหล่งขุนเขาป่าดกรกทึบ มีลำห้วยตามธรรมชาติหลายสายปล่อยลำน้ำมารวมกันที่บึงใหญ่เรียกกันว่าปงแม่เย็น
ปงหมายถึงบึงใหญ่ที่รวมเอาน้ำมาขังทำให้พื้นที่นั้นเป็นหล่มดินเละเหลว สถานที่แห่งนี้จึงมีคำว่า ปงแม่เย็น แม่หมายถึงแม่น้ำ เย็นหมายถึงสถานที่รกทึบเย็นน่ากลัว ด้วยว่าสถานที่แห่งนี้มีบึงใหญ่ท่ามกลางป่ารดกรกทึบ ดูขนลุกน่าสพรึงกลัวแท้
ผู้คนที่รักการชอบท่องป่าและชอบตกปลาเป็นกีฬาในชีวิต ต่างบอกต่อกันว่า ห้วยแม่เย็นมันช่างมีปลาฝูงใหญ่และเป็นปลาชนิดที่หายาก ไม่ว่า ปลาบู่ห้วย ปลาติดหิน ซะป๊ะ(หลายๆชนิด)ปลาที่มันแสนหายาก แต่ที่มีมีให้เห็นๆ
หลายคนทีี่่่่ขึ้นไปหาปลามักพบกับนกขนาดใหญ่เสมือนนกอินทรี เมื่อกางปีกปลายปีกกว้างราวเกือบสองวามันดูคึ(สง่างาม)ดีแท้ องอาจเชื่องช้าน่าเกรงขาม มันบินผ่านกลางปงแล้ววกเข้าป่าหายลับตาไป
แต่ผู้คนที่พบเห็นนกต่างนึกว่าเป็นเรื่องธรรมดาๆ...จึงลงหาปลาตกเบ็ดตามตัณหาประสาคนอยากทำ
แม้ฝูงปลาว่ายแหวกมีมากมายแต่ไม่มีปลาสักตัวที่เข้ามากินเหยื่อเบ็ด หรือหลงเข้าไปในห่าย(ตาข่ายดักปลา) มีคนหนึ่งพกปืนลมไปด้วยจึงเหนี่ยวไกยิงปลาตัวที่โผล่หัวพ้นน้ำ เสียงกดไกลั่นฟั้บ...ลูกปืนไม่ออกจากลำกล้องมันไปคาแค่ปากกระบอกปืน
พร้อมกับเสียงนกประหลาดตัวนั้นดังก้อง สะท้านหุบเขา ผิวน้ำในปงกระเพื่อมคลื่นละลอกแทรกกับเสียงสะท้อนกลับกังวาลน่ากลัว
พวกหาปลาสองสามคนต่างแปลกใจหยิบกระสุนที่คาปากลำกล้องออกมาดูก็เห็นเพียงลูกปืนธรรมดาๆ ไม่มีแปลกอะไร....
บัดดลเสียงลมวูบหวิวพัดกอไผ่โอนเอน สายลมส่วนหนึ่งกระโชกถั่งลงมาตามช่องลำห้วยเศษไม้ใบไม้ปลิวว่อน หมวกของพวกเขาปลิวหลิวๆหมุนหายไปในพงไม้เสียงหวือๆ หวิวๆๆสลับกัน พลันนกตัวใหญ่บินวนเวียนเล่นพายุอย่างสบายใจ
ผู้คนต่างรีบหนีออกจากปงแม่เย็นเอาตัวรอดจากกระแสพายุแรงขณะเสียงฟ้าร้องเริ่มกระหึ่มจากก้อนเมฆดำที่หลั่งสายฝนลงมาอย่างไม่ขาดสาย
หลุดจากห้วยแม่เย็นลงมานกเจ้ากรรมมันยังบินเล่นดูเหมือนไล่เลาะตามพงไม้ดูเหตุการณ์ สองคนที่พ้นราวป่าต่างพากันมองหาเพื่อนเจ้าของปืนลมแต่ไม่พบ ประกอบกับเวลามืดค่ำลงต้องรีบกลับบ้านไปบอกญาติพี่น้องตามหาตลอดคืนไม่มีร่องรอยให้พบเห็น...
หลายคนต้องอดใจรอให้สว่าง จึงย้อนรอยขึ้นไปตามทางที่ผู้คนเดิน ไปถึงสถานที่ที่พวกเขาตกปลา พบเพียงรอยเท้าลื่นไถลเป็นทางลงลำห้วย เสียงกู่ก้องร้องชื่อเขาดังทั่วป่าเพื่อให้กู่กลับ ไม่มีเสียงใดๆที่เป็นเสียงคน แต่กลับเป็นเสียงนกประหลาดตัวใหญ่ที่เคยเห็นดังก้องป่า มาจากทิวไม้สูง ผู้คนพยายามมองหาตัวมันก็ไม่มีให้เห็น..แปลกแท้
เจ้าพิธีกรรมที่ถูกเชิญไปกับคณะผู้ค้นหาเริ่มทำพิธีขอเจ้าที่เจ้าทางอยู่นานเกือบครึ่งค่อนวัน ผู้คนที่เดินเสาะหาจึงไปพบศพเขานอนตายริมฝั่งน้ำใกล้ๆที่เขายิงปลานั่นเอง
ผู้คนต่างกล่าวกันว่า ก็ศพอยู่ใกล้นี่แท้ๆทำไมมองเห็นน่ะ...
ชาวบ้านผู้เฒ่าที่มีประสบการณ์ในห้วยปงแม่เย็นเล่าว่า นกนั้นคือนกผีที่เฝ้าห้วยแม่เย็น ใครไปเที่ยวต้องเคารพ ไม่ไปทำลายชีวิตในป่าแห่งนี้
นกผีจะปรากฏตัวต่อเมื่อมีคนรุกราน หากเข้าป่าและเห็นนกผีตัวนี้เมื่อใดให้รู้ว่าเรากำลังจะล่วงเกินเจ้าที่ป่า..ระวัง...เน้อ....
ความเห็น (5)
ชอบ ชอบค่ะเล่าอีกสนุกดีค่ะ
สวัสดีครับคุณชลัญธร...
ขอบคุณที่เข้ามาแว่อ่านและให้ความเห็นหากมีเรื่องจะมาเล่าอีกครับ..
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน....พรหมมา
ขอบคุณเจ้าป้อหนาน
จะเอาไว้นึกถึงเวลาเข้าป่าไปดูนกเจ้า
ป้อหนานสบายดีน่อเจ้า ;)
สวัสดีอิหล้าปริมเจ้า....
ยินดีที่เข้ามาแว่อ่านละก้อระวังพ้องเน้อ...เข้าป่าอย่าประมาทเจ้า......
ลุงสบายดี..หลานก็คงสบายดีเหมือนกั๋นเน้อ.....
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน....พรหมมา
พอจะทราบเกี่ยวกับรู้ปั้นนกบนเสาไฟหรือป่าวครับ คือเคยอ่านหนังสือเจอครับ ว่านกรูปปั้นที่อยู่บนเสาไฟ เป้นนกผี สามารถกลายเป้นนก บินไปไหนมาไหนได้.....