คอมพิวเตอร์พกพา(Tablet) ป.๑

จากคอมพิวเตอร์เพื่อการเรียนการสอนถึงแท็บเล็ต

คอมพิวเตอร์เข้ามาในโรงเรียนประถมศึกษาต่างจังหวัดเป็นครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๘ โดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ ท่านสุขวิช  รังสิตพล ครูต่างจังหวัดอย่างพวกเราต่างก็ดีใจ แม้จะยังใช้คอมพิวเตอร์ไม่เป็น ไม่เคยใช้คอมพิวเตอร์กันมาเลย แต่ดีใจเพราะเคยได้ยินได้รับฟังมาว่าคอมพิวเตอร์เป็นเครื่องมือไฮเทคสารพัดประโยชน์ เวลาผ่านมาสิบกว่าปี บัดนี้คอมพิวเตอร์เป็นของใช้ เป็นของจำเป็นสำหรับผู้คนเกือบทุกคน ถ้าท่านรัฐมนตรี ไม่นำคอมพิวเตอร์มาสู่ระบบการศึกษา ตอนนี้เราอาจจะยังไม่รู้จักคอมพิวเตอร์เหมือนเดิม

รัฐบาลปัจจุบัน กำลังนำคอมพิวเตอร์พกพาขนาดเล็กที่เรียกกันสั้นๆ ว่า Tablet เข้าสู้่ระบบการศึกษาเพื่อเป็นเครื่องมือการเรียนรู้ของนักเรียน ป.๑  ซึ่งก็มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ทั้งสนับสนุนและคัดค้าน เป็นการมองต่างมุม ช่วยให้เกิดแนวคิดหลากหลาย ซึ่งก็เป็นเรื่องแน่นอนว่าการนำTablet มาเป็นเครื่องมือการเรียนรู้สำหรับนักเรียนชั้น ป.๑ ย่อมต้องมีทั้งผลดีและผลเสีย ไม่มีอะไรที่ดีพร้อมจนไม่มีผลเสีย เพียงแต่เราจะทำอย่างไรให้เกิดผลดีมากที่สุด และป้องกัน แก้ไขผลเสียให้ได้

ในฐานะผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนและการใช้แท็บเล็ตเพื่อการเรียนการสอนคิดว่า แท็บเล็ตเป็นเครื่องมือเพื่อการเรียนรู้ชนิดหนึ่ง ถ้าสื่อในแท็บเล็ตถูกใจเด็ก เช่นเป็นเกมที่ได้ความรู้ตามหลักสูตร เด็กก็ได้เรียนรู้ด้วยความสนุก เด็กอาจเล่นเกมจนเก่งภาษาไทย เก่งภาษาต่างประเทศ เล่นเกมจนเก่งคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ฯลฯ แต่ถ้าสื่อเพียงแปลงร่างจากหนังสือเป็นไฟล์ PDF ก็คงไม่มีประโยชน์ 

การพัฒนาครูผู้สอนให้สามารถสร้างสื่อบนแท็บเล็ตได้ด้วยตนเอง ก็เป็นเรื่องที่รัฐบาลและกระทรวงศึกษาธิการ ควรให้การสนับสนุนส่งเสริม แม้จะมีสื่อให้ใช้อยู่แล้ว แต่การที่ครูผู้สอนสร้างสื่อเองได้จะทำให้มีสื่อที่หลากหลาย และตรงกับความต้องการของผู้ใช้ยิ่งขึ้น เหมาะสมกับบริบทของแต่ละโรงเรียนมากขึ้น

[ชยันต์ เพชรศรีจันทร์]

สามบรรทัดสุดท้าย คือแนวทางที่เหมาะสม ถือเป็นหัวใจสำคัญ ของครูมืออาชีพ ในศตวรรษที่ ๒๑ ครับ