รถ..รปภ...มรภ...

   ผมปั่นจักรยานออกจากหอเช่าก่อนเจ็ดโมงเช้า ระหว่างปั่นก็คิดว่า วันนี้จะบันทึกอะไรลงในกระท่อมน้อยดีหนอ...ตรวจสอบความคิดไม่มีอะไรให้บันทึก เมื่อปั่นเข้ามาในพื้นที่ทำงาน จึงแวะเข้าไปดูรถที่จอดไว้หน้าตึก ๑๕ ชั้น การนำรถมาจอดไว้ภายในนี้ คิดว่า น่าจะดีกว่าจอดไว้ที่หอพัก เพราะที่หอพักอยู่เลียบถนนพหลโยธิน ไม่มีรั้วกั้น ที่จอดรถต้องจอดซ้อนเรียงกัน สรุปว่าที่จอดไม่พอ ที่แน่ๆ การจอดไว้เลียบถนนอย่างนี้ ง่ายนักกับการขับออกไป เพราะมันง่ายเกินไปนี่เอง จึงไม่จอดไว้ที่หอพัก

  ช่วงนี้พื้นที่ทำงานกำลังได้รับการปรับปรุงใหม่ เข้าใจว่าเป็นการต้อนรับน้ำท่วมอันอาจจะเกิดขึ้นข้างหน้า แต่ผมคิดว่าน้ำไม่ท่วมแล้ว รัฐจัดสรรเงินมาให้หลายอยู่เหมือนกัน มีการถมที่ทางด้านหลัง วันก่อนผมไปหาเพื่อนพรรคท่านหนึ่ง เผลอเดินไปทางหลังบ้าน มองไม่เห็นจ้วงขาลงไปในโคลนเกือบถึงหัวเข่า ทั้งรองเท้ากีฬาและกางเกงขายาวมีแต่โคลนจับตัวกันเต็ม ต้องฉีดน้ำไล่โคลนกันเป็นการใหญ่ เมื่อเช้าพบพี่ท่านหนึ่ง จึงทักออกไปว่า ทำไมล้อรถมีแต่โคลนเต็มเลย ไปลุยที่ไหนมา พี่ท่านนั้นบอกว่า ตอนนี้หน้าบ้านพัก หากฝนตกจะไปไหนไม่ได้เลย เพราะมีแต่ดินถมเลอะเทอะและเละเทะ วันก่อนดูทางเฟสบุ๊ค เห็นรถเก๋งเพิ่งออกใหม่ได้ไม่นานของผู้ช่วยอธิการ ติดหล่มเหมือนกัน หากดินแห้ง ตอนนี้จะมีแต่ฝุ่นตลบ โดยเฉพาะรถสิบล้อพ่วงที่ขนดินเข้ามาถมที่ ผมคิดว่า นี่คือการพยายามจะหนีน้ำท่วมแน่ๆ คำว่า เมืองปทุมธานี นั้น พอจะเข้าใจไหมว่า หมายถึงเมืองแบบไหน แปลว่า เมืองดอกบัว ปัญหาคือ ดอกบัวควรอยู่และเคยอยู่ที่ไหนกัน

   ผมนำของบางอย่างไปใส่ในรถที่จอดไว้หน้าตึกสิบห้า จากนั้นจึงปั่นจักรยานออกไปห้องทำงาน แต่....ท้องร้องจ๊อกแจ๊ก จึงต้องปั่นกลับไปใกล้ๆตึกสิบห้าซึ่งเป็นโรงอาหาร แวะซื้อข้าวก่อน แต่...ต้องเอาของในยามที่สะพายบ่านั้นไปไว้ที่รถอีกชิ้นหนึ่ง (กางเกงกีฬาที่ตั้งใจจะสวมใส่หลังเลิกงานเพื่อไปตีลูกขนไก่ที่คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม) เมื่อทำท่าเปิดรถปุ๊ป เสียงพี่รปภ.ตะโกนมาจากหน้าตึกว่า "วันนี้มีการประชุมสภาครับ" เสียงดังฟังแล้วขนลุก ซึ่งไม่ต้องกล่าวอะไรต่อไป ผมเปิดรถกดสวิทและขับออกไป ข้อความที่เข้าใจคือ "วันนี้มีการประชุมสภามหาวิทยาลัย ขอให้เอารถไปจอดที่อื่นนะ" 

   การวัดระดับอัตตาจากการฟังข้อความนั้น อันที่จริงที่จอดรถมีอยู่เยอะ แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ไม่น่าจะนำไปจอดที่ไหนๆ เพราะฝุ่นคลุ้ง หากฝนตกด้วยยิ่งแล้วใหญ่ เดิมทีด้านข้างตึกจะกันไว้สำหรับผู้ทรงคุณวุฒิและฝ่ายบริหารของมหาวิทยาลัย แต่วันนี้มีการทำอะไรบางอย่าง จึงต้องกันที่สาธารณะหน้าตึกไว้อำนวยความสะดวก ซึ่งเราต้องอำนวยความสะดวกอย่างแท้จริงในฐานะเราคือเจ้าของบ้าน พี่รปภ.ทำหน้าที่นี้ดี และเท่าที่สังเกตมาหลายปี พี่รปภ.ท่านนี้เอาใจใส่ต่อหน้าที่มาโดยตลอด

   ระหว่างเขียนบันทึกนี้ มีโทรศัพท์ดังเข้ามา ถามว่า รถกระบะหมายเลข13...เป็นของ อ.....ใช่ไหม ผมบอกว่า ใช่ (รอดจอดข้างเคียงกัน) ซึ่งคือเพื่อนของผมเอง ข้อความที่ได้มาคือ วันนี้มีประชุมสภา ขอให้เอารถออกไปจอดที่อื่น ผมบอกไปว่า เดี๋ยวท่านมาแล้วผมจะบอกให้ท่านไปเลื่อนรถให้เน้อ เอาเป็นว่า ร่วมด้วยช่วยกันครับ

   อย่าเข้าใจว่า การจอดรถในหน่วยงานราชการแล้วจะปลอดภัย เพราะวันก่อนมีจักรยานยนตร์ราคาไม่ต่ำจากแปดหมื่นหายไป ยังตามไม่เจอ วิธีการของมิจฉาชีพค่อนข้างซับซ้อน กล้องวงจรปิด (ปิดวงจร) เอาไว้ดูภาพ แต่ไม่มีการบันทึกภาพ เอาเป็นว่า ทุกอย่างยังต้องปรับปรุงให้สมบูรณ์โดยเร็ว ให้สมกับเป็นที่พึ่งของประชาชน ซึ่งอาจเป็นสิ่งฝันที่หลายคนต้องไปให้ถึง

  นึกถึงหลวงพ่อพุทธทาส "มีสิ่งใดต้องตกเป็นทาสของสิ่งนั้น" วันนี้เราตกเป็นทาสของหลายสิ่ง เพราะสิ่งที่มีนั่น ท่านเสนอทางออกว่า "จงมีอย่างที่ไม่มี"