ความศักดิ์สิทธิ์ของ "ครู" เสื่อมลงแล้ว จริงหรือ?

16 มกราคม ของทุกปีคุณครูทั้งหลายล้วนทราบดีว่าคือวันอะไร แน่นอนครับกิจกรรมคือ การกล่าวคำบูชาครู (ปาเจรา...) แต่ดูเหมือนว่าจะมีแต่ครูเท่านั้นที่ทำกิจกรรมนี้ ในวันนี้ ของทุกปี อาชีพ อื่นๆ เขาไม่มีครูในหัวใจ เขาเลยไม่ทำกิจกรรมนี้ อาจจะเป็นเพราะสังคมที่เปลี่ยนไป ผมเองเป็นครูตัวเล็กคนหนึ่งที่มองภาพเหล่านี้แล้วรู้สึกอดสูแทน บรรพชนที่ท่านเคารพบูชาครูยิ่งกว่าสิ่งใด ไม่ว่าท่านจะทำอะไรล้วนนึกถึงพระคุณของครูบา-อาจารย์ ก่อนที่ท่านจะลงมือปฏิบัติภาระกิจต่าง ๆ

แต่ทุกวันนี้ความเสื่อมในคำว่า "ครู" มันเริ่มเสื่อมถอยลง ด้วยเหตุผลหลายประการ ซึ่งในมุมมองของผมมีอยู่ 3 ส่วน ใหญ่ ๆ ดังนี้  1. ตัวครู 2. ลูกศิษย์ และ 3. เวลา

1. ตัวครู

ทำไมผมถึงบอกว่าตัวครู เพราะผมมองว่า "ครู" กับ "ตัวครู" คนละอย่างกัน คำว่า ครู คือสัญลักษณ์ ของผู้ให้วิทยาทาน ส่วนคำว่า ตัวครู คือ คนที่มีอาชีพเป็นครู ถ้ามองอย่างนี้ความหมายที่ว่า "ตัวครู" ทำให้ "ครู" เสื่อมจึงเป็นความจริงประการหนึ่งอย่างแน่นอน เพราะตัวครู คือ คนเรานี่เอง ขาดทั้งความรู้ ความเสียสละ ขาดซึ่งจรรยาบรรณความเป็นครู ที่สำคัญขาดจิตวิญญาณความเป็นครู (ไม่ได้หมายคุณครูทุกคนน่ะครับ) เมื่อตัวครูขาดสิ่งเหล่านี้ จึงทำอะไรไม่มีจิตสำนึก ขาดความรับผิดชอบ ไร้สติ เห็นแก่ตัว ส่งผลให้ คำว่า "ครู" เสื่อมความขลังไป

2. ลูกศิษย์

ลูกศิษย์ ที่ผมกล่าวถึง คือ ทุกคนที่มีครูเป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้นั่นเอง ลูกศิษย์เหล่านั้นมองครูเป็นเพียงมนุษย์ที่ทำอาชีพสอนเพื่อแลกกับเงินตอบแทน (เงินเดือน) เล็กน้อย เมื่อเทียบกับลูกศิษย์บางคนที่เป็นถึงเจ้าใหญ่นายโต เป็นเสี่ยนักธุรกิจใหญ่ เป็นผู้มีอำนาจในวงการบริหารบ้านเมือง แล้ววันหนึ่งลูกศิษย์(งูพิษ) ก็กลับมาแว้งกัดครูของเขา โดยตั้งข้อหาไปต่างๆ นาๆ สุดแท้แต่จะสรรหามาได้ เช่นสอนให้เด็กเป็นนกแก้ว นกขุนทอง สอนไม่เป็นบ้าง หรือกล่าวหาว่าเป็นครูรุ่นเก่า สมควรอยู่(ที่อื่น) ไม่ควรเอาวิธีการสอนแบบเดิมๆ (ที่เคยสอนพวกมันมา) มาสอนนักเรียน เกิดการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีความเป็น "ครู" สังคมไม่ได้มองครู แต่มองที่ตัวครู จึงทำให้เกิดความเสื่อม

3. เวลา

เวลา หมายถึง ความเสื่อมถอยไปตามเวลา มีเกิดย่อมมีดับ เป็นไปตามวัฎของโลก เช่นเดียวกัย "ครู" ที่เกิดมานานแสนนาน เปรียบได้กับคนชราที่ไม่มีแม้แรงจะยืนทรงตัว ยิ่งจะตอบโต้ใครที่มารังแกแล้วยิ่งไม่มีแรงเหลืออีก รอเวลาดับสูญไปตามเวลาเท่านั้นเอง หรือเป็นได้ว่า(ความฝัน) "ครู" เมื่อดับไปแล้วจะได้กลับมาเกิดใหม่ อันนี้ก็เป็นการเวียนว่ายตายเกิดเป็นของธรรมชาติ (โทษใครได้ เมื่อเราทุกคนเกิดมาเป็นครูในยุคเสื่อมโทรมของจิตใจมนุษย์ผู้โง่เขลาทั้งหลาย จงทำใจเถอะ)

สิ่งที่ทำให้มองเห็นว่า "ครู" เสื่อม คือ หวยที่เคยออก 16 ตรงกับวันครู หลายปีมานี้ไม่เคยออกเลย คนในสังคมขาดความเคารพในตัวครู มีการแยกชนชั้น ครู กับ อาจารย์ ว่าไม่ใช่สิ่งเดียวกัน ทั้งที่เป็นผู้ให้ความรู้เป็นวิทยาทานเช่นกัน มีการกลั่นแกล้งครูในทุกรูปแบบ แม้แต่ในหน่วยงานครูเอง หรือกระทั่งการดูถูกครูด้วยกันเอง ยังแบ่งฝ่ายกันเลย (มัธยม/ประถม) ทั้งๆ ที่มีที่มาจากแหล่งเดียวกัน (การสอบบรรจุ)

แต่ที่น่าสงสารที่สุดเห็นจะเป็นสังคมที่ต่อไปขาดความศรัทธาในคำว่า "ครู" แล้วจะเสื่อมโทรมทางด้านจิตใจ สังคมจะฟอนเฟะ ไร้ระเบียบ ขาดความเคารพในกันและกัน ไม่รู้จักให้อภัย สุดท้ายสังคมก็จะตายไปตามวัฎสงสาร เหมือนที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงตรัสไว้.....

 

เครดิต ::: วรโชติ สินธุศิริ