พระวัดป่า

จังหวัดอุบลราชธานี เป็นจังหวัดที่มีพื้นที่กว้างรองจากนครราชสีมา ความเป็นป่ายังคงมีมาก แต่ ณ ปัจจุบันจริงๆคงเหลือเพียงบางส่วน ที่เป็นอุทยาน ป่าสาธารณะ วัดป่า ส่วนดอนทั้งหลายเช่นดอนปู่ตา ดอนหัวนา ดอนชายป่า ดอนป่าช้า แทบจะหมดไปกับไร่ยางพาราของชาวบ้าน 

ความเป็นป่าที่ยังคงความอุดมสมบูรณ์ทั้งด้านชีวภาพ คือวัดป่า โดยเฉพาะวัดป่าสายวัดหนองป่าพง ศิษย์หลวงปู่ชา สุภัทโท ไม่ว่าจะเป็นวัดหนองป่าพง วัดป่านานาชาติ วัดป่าโพธิญาณฯลฯ ที่เด่นในยุคคือวัดป่าไทรงาม ผู้เขียนได้มีโอกาสเดินทางไปเก็บข้อมูลงานวิจัยเรื่อง"พระสงฆ์กับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม สภาพที่คงอยู่กับความเปลี่ยนแปลงของสังคม" จะเห็นได้ว่าวัดป่าไทรงามมีพัฒนาการมาจากที่ทิ้งขยะ เมื่อหลวงพ่อเอนก ยสทินโน ได้เข้าไปพัฒนา และขยายที่พื้นที่เพิ่มขึ้นพร้อมกับปลูกต้นไม้ทุกชนิด ที่สำคัญคือการวางแบบวางแปลนให้เข้ากับธรรมชาติที่แห้งแล้ง คือการทำคูคลองล้อมรอบวัด

ปัจจุบันวัดป่าไทรงามให้การสงเคราะห์แก่สังคมทั้งกองทุนชุมชน กองทุนข้าว ชุมชน และอื่นๆ อีก จะเห็นได้ว่าพระวัดป่ามิใช่เพียงเพื่อรักษาต้นไม้ หากแต่ปลูกต้นไม้ให้เป็นป่า ไม้นานาพันธุ์ พร้อมทั้งหันมาให้การสงเคราะห์แก่สังคมอีกทางหนึ่ง