ทางสาย.....โกรธ

 ความโกรธใช่ว่าจะเกิดขึ้นทันทีทันใดสำหรับคนบางคน แต่ถึงแม้จะให้ใจเย็นเป็นน้ำขนาดไหน เมื่อได้เดินตามทางไปสู่ความโกรธเข้าเรื่อยๆ ไม่ช้าก็จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเช่นกัน

 เรามักจะคุ้นเคยคำว่าโกรธมานานแสนนาน ตั้งแต่จำความได้ ก็มีอารมณ์โมโหโกรธากันเป็นทุกคน โกรธเฉยๆก็ไม่เท่าไหร่หรอก หากแต่มันเป็นหนทางพาไปสู่ความอาฆาตพยาบาทต่างหาก ที่จะทำให้แผนที่ชีวิตเราเริ่มเปลี่ยนไปชนิดข้ามภพข้ามชาติกันเลยทีเดียว เพราะเราจะพาเอาความอาฆาตพยาบาทบุคคลนั้นติดตัวไปด้วย และด้วยพลังแห่งความคิดแค้นนี้ ก็จะไปดึงดูดผู้ที่เราโกรธนักโกรธหนาติดตามไปเจอกันชาติต่อไปด้วย

 น่าเบื่อหน่ายไม่ใช่เล่น ที่ต้องตามกันจนเจอ แล้วก็เริ่มเอาคืนกันอีก วนเวียนไปไม่รู้จบสิ้น ความอาฆาตพยาบาทนี้ ยังเป็นเรื่องที่ทำให้ใจขุ่นมัวได้สุดๆ จนไม่อาจวางใจ ให้ได้บรรลุธรรมะที่ยิ่งๆขึ้นไปด้วย เรียกว่า บั่นทอนความก้าวหน้าไปเลย

 แต่เราก็ยังโกรธกันเสมอๆ เพราะความรู้สึกนี้ เป็นแรงอัดที่มีพลังระเบิดสูงมาก ใครได้ปล่อยใจไปกับมัน ก็ยากกว่าจะกลับคืน ที่จริงหลังจากอารมณ์โกรธหายไป เรามักจะพบความชื่นมื่น เป็นสุข โล่ง จนลืมนึกถึงว่า ก่อนที่เราจะเข้าสู่เส้นทางนี้มันเป็นอย่างไร ก็มันเหนื่อยหน่ายไปแล้ว จะนึกให้ขุ่นข้องอีกทำไม

 ที่จริงการเดินทางของอารมณ์นั้น เราเองก็รู้สึกและรับรู้ได้ ลองมาทบทวนจุดเริ่มต้นของความโกรธกันสักหน่อย เผื่อว่าจะได้ช่วยกันปิดเส้นทางนี้ แม้เป็นการชั่วคราวก็ยังดี

 โกรธเริ่มจากการกระทบกระทั่งของคนสองคน ในเรื่องที่พูดแล้วขัดใจกัน ยิ่งเป็นผู้ที่มีสถานะไม่เสมอกัน เช่น ผู้บังคับบัญชากับลูกน้อง พ่อแม่กับลูก เป็นต้น คนที่มีโอกาสตอบโต้น้อยกว่า ก็จะเก็บงำอัดไฟแค้นไว้ในใจ กรุ่นร้อนเพิ่มขึ้นเรื่อย ตามคำพูดและกาลเวลาที่เดินผ่านไป ส่วนคนที่เหนือกว่า ก็ร้อนไม่แพ้กัน ทั้งนี้เพราะคำพูดใดที่เจ็บแสบต่อผู้อื่น ผู้เป็นเจ้าของคำพูด ย่อมได้รับผลความเจ็บแสบนั้นก่อนเสมอ เมื่อน้ำเลี้ยงของใจ ถูกไฟโกรธแผดเผา ไม่นานความทุรนทุรายก็เกิดขึ้น สารเคมีในร่างกาย ก็ปรับเปลี่ยนไปไม่สมดุลย์  ให้รู้สึกวูบวาบ มองภาพและแปรผลไม่ถูกต้อง เห็นฝายตรงข้ามเหมือนยักษ์มาร หรือไม่ก็เป็นอุปสรรค์ในชีวิต ที่ต้องมีการกำจัดออกไป วิธการต่างๆก็จะตามมา

 ความโกรธของแต่ละคน จะกำหนดกฎเกณฑ์กันไม่ได้ บางคนมีจิตจดจ่อทุกคำพูด ก็จะทำให้ฐานข้อมูลเริ่มอัดแน่นโดยเร็ว จำได้ทุกคำพูด ที่ถูกต่อว่าซ้ำๆ คำดูถูก ดูแคลนทำร้ายจิตใจกัน บางคนอาจใช้เวลาที่ต้องรับสิ่งเหล่านี้นานออกไป เพราะยังพอมีสติ ไตร่ตรองถึงเหตุผลต่างๆนาๆ ที่ไม่กล้าตอบโต้ ความนับถือ แต่คนเราก็แปลกที่สุดเราก็เข้าเส้นทางโกรธจนได้ มันเริ่มจี๊ดๆในหัวเมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้น

   เมื่อตกอยู่ในสภาวะโกรธแล้ว เส้นทางเลือกสำหรับปัญหาครั้งนี้ เริ่มน้อยลง ไม่ว่าใครจะมาเกลี้ยกล่อมประการใด จิตมันไม่รับแล้ว คิดแต่เห็นเป้าข้างหน้า ที่มาลอยหน้าสั่งสมความโกรธให้เรา แล้วนึกอยากจะเอาคืนท่าเดียว

 เขียนมาถึงตอนโกรธพอดี แล้วจะนอนกันหลับไหมคะนี่ แต่เรากำลังศึกษาการโกรธกัน จงเป็นผู้เฝ้าดูนะคะ อย่าเผลอของขึ้นไปด้วย เพราะยังมีอารมณ์ค้างอยู่ เอาเป็นว่าบันทึกต่อไป จะลองเก็บละเอียดของคนโกรธมาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ

คืนนี้หลับฝันดี

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

[ถาวร]

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่รุ่ง

เพียงเฝ้าดู รู้ว่าโกรธ ปล่อยให้มันผ่านไปไม่ตกเป็นทาสมัน  อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆ ขอบคุณมากค่ะพี่รุ่ง
    โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า ท่านว่าไว้
     มาเอาไฟ ออกจากกาย อภัยบ้าง
     เมตตา กรุณา พาโกรธจาง
     มองกันอย่าง เข้าใจ ได้"สุข""เย็น"     

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณปริม ขอบคุณดอกไม้กำลังใจ ขอบคุณที่ติดตามงานเขียนเสมอมา ขอความโกรธอย่าได้ทำร้ายใครอีกเลย

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณถาวร เป็นบทกลอนที่ไพเราะและมีความหมาย ได้ความรู้สึกที่ดีค่ะ มาช่วยกันป้องกันไม่ให้ความโกรธลุกลามต่อไปนะคะ ขอบคุณค่ะ

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะพี่เกษตรยะลา ขอบคุณดอกไม้กำลังใจค่ะ เวลาความโกรธเข้ามาเยือน เขียนอะไรก็ไม่น่าอ่านนะคะพี่ว่าจริงไหม?

[ตันติราพันธ์]

สวัสดีค่ะคุณครูอ้อย แซ่เฮ มายามดึกอย่างนี้ ต้องขอบคุณมากๆ ไม่เจอกันนานมากแล้วนะคะ

[sr]

Thak you for sharing your learning.

Anger is really a big beast. We should all learn how to deal with anger.