ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้ เป็นปริศนาธรรม ชวนคิดในหลายๆมิติค่ะ .อาจาีรย์กิติยา...ทำให้คิดถึงสมัยเด็กๆ ว่า เมื่อมีงานบวชญาติที่สนิท เราก็สนุกสนานด้วยการวิ่งเก็บลูกกัลปพฤกษ์ หลากสีสัน แล้วก็เอาไปแจกจ่ายคนที่ยังไม่ได้...สุขใจทั้งผู้ให้ผู้รับ รวมถึงอิ่มอกอิ่มใจของทุกคน :-))
*** ขอบคุณค่ะ kwancha เด็กไทยที่นับถือพุทธทุกคน ล้วนมีประสบการณ์ และสนุกถ้ายื้อแย่งมาได้ คนที่แย่งคนอื่นได้มากที่สุดก็ยิ่งภูมิใจ แต่ถ้าผู้ใหญ่สอนวิธีคิดเป็นปริศนาธรรมให้ ก็ยิ่งจะทำให้เด็กๆเลื่อมใสในพระธรรมคำสอนอันแยบยลของพระพุทธองค์
สวัสดีค่ะน้องติ๋ม
คนจีนถือว่าการโปรยทานหรือการทิ้งทาน เป็นการขอทาง
หรือใช้หนี้ทุกคนที่ติดค้างไว้ (แต่ลืมไปแล้ว)
คนไทยเชื่อว่าทำบูญแล้วก็ต้องทำทาน ฝึกเป็นผู้ให้
ผู้เสียสละที่ให้ทั่วถึงทุกทิศ โดนไม่ลำเอียง ปริศนาธรรม
ผู้ให้ คือผู้สละแล้วซึ่งกิเลส
และมีความเป็นวิทยาศาสตร์ซ่อนอยู่ทุกขั้นตอนเลยนะคะน้องติ๋ม
*** ขอบคุณที่แวะมา
สวัสดีค่ะคุณมะเดื่อ เชื่อว่าเราคงได้เห็นงานสร้างสรรค์ลูกกัลปพฤกษ์ ในเวลาต่อไปแน่ำค่ะ อาจมีคนแลกเปลี่ยนเข้ามา ขอบคุณค่ะ
เห็นภาพแล้ว นึกถึงตอนบวช "พี่ภัคร" เจ้าตัวโต เมื่อ 3 ปี ก่อนเลยค่ะ อาจารย์กิติยา นาคหว่านเสียจุใจคนเก็บไปเลยค่ะ (เยอะมาก ๆ) เป็นการให้ ให้โดยที่ไม่หวังสิ่งอื่นใดมาตอบแทนค่ะ เป็นการได้บุญทางใจ คือ ได้ความสุขใจมากกว่าค่ะ
สวัสดีค่ะพี่บุษยมาศ งานไหนลูกกัลปพฤกษ์มาก ก็เป็นข้อบ่งชี้ว่ามีเพื่อนฝูงญาติมิตรมาก และทุกคนที่ตั้งใจทำก็ได้กุศลในขณะที่กำลังทำเป็นอันดับแรก นั่นคือ ได้ฝึกสมาธิ และมีความเพลิดเพลินในขณะเดียวกัน เคยลองทำแต่ไม่สำเร็จ ทำได้แค่ตัดริบบิ้นค่ะ คนที่มีลูกชายบวชให้ เป็นคนที่มีบุญจริงๆนะคะ