ตอน การย้ายครั้งที่ ๗ ของชีวิตรับราชการ

 

 

ตอนการย้ายครั้งที่ ๗ ของชีวิตรับราชการ

               การย้ายในครั้งนี้ จะเรียกว่าย้ายนั้นคงไม่ถูกต้องนัก เหตุเพราะเกิดจากการถูกยุบตำแหน่งเดิม และผู้เขียนได้สอบโอนมาอยู่ที่ มรภ.พิบูลสงคราม ซึ่งได้สอบเมื่อปี ๒๕๔๕ - ๒๕๔๖ ราว ๆ นี้...กว่าที่ สพฐ. จะปล่อยตัวให้มาอยู่ที่ มรภ. ก็ประมาณ เดือนตุลาคม ๒๕๔๗ เหตุที่มา เพราะในครั้งแรกไม่รู้ที่มา ที่ไปของตนเองเลยว่าจะอยู่ที่เขตพื้นที่ได้อย่างไร เพราะในตำแหน่งเดิมนั้น "ตำแหน่งผู้ช่วยหัวหน้าการประถมศึกษาอำเภอ" ก็คือ อยู่เป็นผู้บังคับบัญชาของครูในอำเภอ ๆ หนึ่งเท่านั้น ไม่มีผู้บังคับบัญชามากมายเช่นเขตพื้นที่ในทุกวันนี้

               คำว่า "ยิ่งมากคน ก็ยิ่งมากเรื่อง ก็เป็นจริงอย่างที่ว่า เพราะแค่ความคิด ๆ เดียวก็พอแรงแล้ว นี่นำความคิดของคนเป็นสิบ ๆ คน มันก็คงต่างความคิด...ปัญหาก็มากมายเสียเหลือเกิน...พรรคพวก เด็กใคร เด็กมัน มากมายเสียเหลือเกิน...และเขตพื้นที่ก็คงไม่เหมาะกับตัวเรา ตัดสินใจ ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า...โดยไม่รู้ว่า อะไรมันจะเกิดขึ้นกับตัวเราบ้าง ถ้ามาอยู่ที่ราชภัฎ"...

               เมื่อมาอยู่ที่ มรภ. เสมือนบุญเก่า ไม่รู้ว่ามันสะสมอยู่ในตัวเราในชาตินี้หรือชาติที่แล้ว...หรือเพราะกรรมจากการคิดดี + ทำดี ในชาตินี้จึงทำให้ตัวผู้เขียนมาพบเจอกับสิ่งดี ๆ พบกับผู้บริหารที่มีจิตใจดี มีคุณธรรม ทำให้การทำงานที่ มรภ. เป็นไปแบบราบรื่น เป็นการแสดงผลงานที่ตนเองมีอยู่ จากคนที่ No name กลับกลายเป็นคนที่ทั่วไปรู้จัก + ขอคำปรึกษา (ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับการบริหารงานบุคคล...ซึ่งมีบางคนถามว่า ตัวผู้เขียนเองไม่ใช่ลูกหม้อของ มรภ. แต่ทำไมทราบเรื่องของราชภัฏได้)...ก็จะไม่ให้รู้ได้อย่างไร ช่วงที่ผู้เขียนเข้ามาอยู่ มรภ.นี้ เป็นช่วงของการปรับเปลี่ยนระบบต่าง ๆ ของ มรภ.และตัวผู้เขียนก็สามารถนำความรู้เดิมมาบูรณาการหรือประยุกต์ใช้กับความรู้ใหม่ ๆ และเรียนรู้เพิ่มเติม...โดยสามารถทำงานให้กับ มรภ.ได้...

                คำว่า "มหาวิทยาลัยราชภัฏ" สมแล้วกับคำว่า ข้าราชการที่อยู่ใน มรภ. คือ คนของพระราชา...ตัวผู้เขียนก็คือ "ข้าราชการซึ่งเป็นคนของพระราชา" เป็นตัวแทนในการทำความดีต่อบ้านเมือง...เป็นความภาคภูมิใจอย่างยิ่งที่ได้เป็นข้าราชการเป็น "คนของพระราชา"..."คนของแผ่นดิน"...แม้แต่จะคิด จะทำ ก็ต้องกลั่นกรอง ทำแต่สิ่งดี ๆ เพื่อเป็นแบบอย่างในการทำงานให้กับประเทศชาติ...

                 ตำแหน่งที่ได้รับในช่วงแรก ๆ คือ รักษาการผู้อำนวยการกองกลาง ต่อมาเมื่อได้ประเมินเข้าสู่ตำแหน่งจริง ๆ - ปัจจุบัน ก็คือ "ตำแหน่งผู้อำนวยการกองบริหารงานบุคคล"...ซึ่งเมื่อคิดดูแล้ว ก็สูงพอแล้ว สำหรับตัวผู้เขียน "ที่เป็นผู้หญิง"...ช่วงเวลาที่เหลืออีก ๑๐ ปี ขอทำงาน ทำความดีเพื่อบ้านเมือง ประเทศชาติ เป็นผู้สอนน้อง ๆ แนะนำน้อง ๆ ให้มีประสบการณ์ในการทำงานเพื่อเป็นประโยชน์ต่อ มรภ.พิบูลสงคราม

                   การทำงานบุคคลนั้น ถ้าจะพูดไปแล้ว งานลักษณะนี้ เป็นงานที่ให้ความเป็นธรรม ระบบต้องยึดถือระบบคุณธรรมให้มากกว่าระบบอุปถัมภ์ ซึ่งระยะเวลา ๘ ปีที่มาอยู่ มรภ. ภูมิใจในสิ่งที่ตนเองได้ทำ ได้ช่วยเหลือ ได้ให้คำปรึกษาแก่น้อง ๆ ในราชภัฏด้วยกัน เพราะนั่นคือ..."ความเติบโต ความเจริญก้าวหน้าของประเทศ ที่จะต้องเติบโตขึ้นพร้อม ๆ กัน" การทำงานของผู้เขียน ไม่มีการเล่นเส้น วัดกันที่ความรู้ ความสามารถ...อาจเรียกว่า "ใส ในการทำงาน" โดยเฉพาะผู้บริหารของ มรภ. ก็ใช้หลักการเดียวกัน ทำให้ผู้เขียนภูมิใจและสบายใจมากในการที่ได้ทำงานร่วมกัน...

                    ยามเกิดปัญหา ก็ร่วมมือ ร่วมใจกันแก้ไขปัญหาให้ผ่านพ้นไปให้ได้ นับได้ว่า "เป็นการเกิดของมหาวิทยาลัยในลักษณะเพื่อท้องถิ่นที่แท้จริง"...ซึ่งนับวัน ผู้เขียนคิดว่า...ก็คงเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ...สมกับคำว่า "เพื่อท้องถิ่น และร่วมกันพัฒนาท้องถิ่น"...

                 และก็ขอพอกันทีสำหรับการย้าย ครั้งนี้ ครั้งที่ ๗ คงเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิตรับราชการ...ผลดีของการได้ย้ายบ่อย ๆ นั่นคือ การได้ปรับเปลี่ยนชีวิตการทำงาน เปลี่ยน หมุนเวียนงานที่รับผิดชอบ ทำให้ตัวผู้เขียนเป็นงานรอบด้าน...ผลเสีย นั่นคือ "ยอมรับว่า...เหนื่อยมาก ๆ แต่คำว่าเหนื่อยนั้นมันแฝงกับคำว่า "ต้องอดทน" อยู่เสมอ...จึงทำให้เป็นตัวเรามาได้ในทุกวันนี้...

อ่านประสบการณ์ชีวิตของการทำงาน "รับราชการ"

ทุกฉบับได้จากที่นี่...

ประสบการณ์ชีวิตของการทำงาน "รับราชการ"

 

 

[บุษยมาศ]

ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ คุณ ร่มไม้กลางดอย

[บุษยมาศ]

ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ คุณ EGA

[ลำดวน]

• สวัสดีค่ะ
• ลำดวนย้ายสี่ครั้งค่ะ
• ย้ายเพราะเปลี่ยนตำแหน่งดีขึ้นทุกครั้ง
• แต่ไม่มีครั้งใดที่รู้สึกแย่เท่าการเปลี่ยนเป็นสพท./สพป.
• เหนื่อยกับสิ่งที่เห็นและเป็นไปค่ะ
• แต่ก็ไม่ย้ายอีกแล้วเพราะเหลือแค่ไม่กีปีจะเกษียณ
• ทุกวันพยายามอยู่ที่งานวิชาการ ไม่มองเรื่องอื่น
• ไม่อยากรู้ไม่อยากเห็นค่ะ
• อาจารย์โชคดี ที่ที่ทำงานสุดท้ายมีความสุขความสำเร็จ
• ด้วยความยินดีอย่างยิ่งค่ะที่ได้รับแนวคิดจากอาจารย์
• ขอบคุณมากค่ะ

[กานดาน้ำมันมะพร้าว]

มอบกำลังใจให้มากๆค่ะ คิดถึงเสมอนะคะ

 

[บุษยมาศ]

• สวัสดีค่ะ พี่ ศน.ลำดวน
• ขอเรียก "พี่" นะคะ เพราะตอนแรกคิดว่า อายุไล่ ๆ กันค่ะ
• ค่ะ ในช่วงที่เป็น สปจ. สปอ. ทำงานแบบมีความสุขมาก ๆ การย้ายก็เป็นการย้ายที่สอบเพื่อเปลี่ยนตำแหน่งเช่นกัน แต่ของ "บุษ" เอง มากไปหน่อย ถึง "๗ ครั้ง"
• เพราะไม่เช่นนั้น คงทำงาน "ธุรการ" ไปจนเกษียณ ถ้าไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงตนเองให้ดีขึ้นค่ะ
• สรุปแล้ว เป็นเขตพื้นที่ไม่ดีใช่ไหมค่ะ...แต่สำหรับ "บุษ" บอกได้เลย "ไม่ดี + แน่นอน" ค่ะ เพราะไม่เหลือความเป็นพี่ เป็นน้อง เช่น สปจ. สปอ. เลย
• ค่ะ ก็ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดก็แล้วกันนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
• อาจเป็นเพราะบุญเก่า + บุญใหม่ ของตัวเราที่ทำมาด้วยกระมังค่ะ มันจึงส่งผลให้ "บุษ" มีความสุข + ความสำเร็จในการทำงาน คิดอย่างเดียวในตอนนี้ เหลือเวลาอีก ๑๐ ปี ก็ทำให้บ้านเมือง เป็นแบบอย่างให้กับน้อง ๆ ใน มรภ. ดู เห็นไว้เพื่อเป็นแบบอย่าง เพราะอนาคตของพวกเขายังอยู่เพื่อทำงานให้ประเทศชาติอีกมากค่ะ
• ขอบคุณค่ะ พี่ ศน.ลำดวน เป็นการแลกเปลี่ยนความรู้ + ความคิดกันค่ะ เพราะในโลกนี้ มีอะไรที่ตัวเรายังไม่รู้ ไม่พบ ก็อีกเยอะค่ะ เหตุการณ์ของคนอื่น สามารถเป็นครูสอนตัวเราได้อย่างดีเลยค่ะ
• ขอบคุณพี่มากค่ะ

[บุษยมาศ]

• ขอบคุณมากค่ะ พี่กานดา
• คิดถึงพี่เสมอจ้า...

[ขจิต ฝอยทอง]

ไม่เคยคิดย้ายเลยครับ อยู่ตำแหน่งครู สพฐ มา 10 กว่าปี แต่เมื่อเกษตรฯให้ทุน เลยมาที่ใหม่ อิสระกว่าเดิม ทำงานได้มากกว่าเดิมครับ...

[บุษยมาศ]

•  ค่ะ ดร.ขจิต...
• การที่พี่ย้าย เพราะในแต่ละครั้งนั้นเป็นการย้ายโดยเพื่อความเติบโตในหน้าที่ อาชีพของการทำงาน เพราะเป็นข้าราชการพลเรือนสามัญ (เดิม) ถ้าไม่สอบเปลี่ยนตำแหน่ง ตัวเราก็ยังคงเป็นเจ้าหน้าที่ในระดับ ซีเล็ก ๆ คนหนึ่งเท่านั้นเอง และกรอบอัตรากำลังก็ไม่สามารถโตขึ้นได้ด้วย จะไม่เหมือนข้าราชการครูที่สามารถเติบโตในตำแหน่งที่ตนเองดำรงได้ไปเรื่อย ๆ ค่ะ
• จึงจำเป็นต้องสอบเปลี่ยนตำแหน่ง จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้พี่ย้ายบ่อย สมัยก่อนถ้าต้องการมีตำแหน่งที่สูงขึ้น ต้องสอบเปลี่ยนสายงาน จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ย้ายบ่อยค่ะ
• การย้าย ทำให้เราได้ประสบการณ์จากการที่ได้เปลี่ยนสถานที่ เปลี่ยนงานที่ปฏิบัติ ทำให้เราคล่องงานมากขึ้นค่ะ
• ต่างคน ก็ต่างวาระการปฏิบัติกันค่ะ แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องการ ก็คือ ความเติบโต + ความก้าวหน้าในสายงานอาชีพไงคะ
• ค่ะ แสดงว่าของ ดร.ขจิต ก็มีความสุขต่องานในหน้าที่ที่ปฏิบัติแล้ว ยินดีด้วยค่ะ
• นำรูป เจ้าฟ้าครามมาฝากด้วยค่ะ...

 

• 

[บุษยมาศ]

• ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยค่ะ ดร.ขจิต...