บางเวลากับสิ่งที่ต้องเลือก

     เคยมีบ้างไหมที่บางครั้งเราจะต้องเลือกระหว่าง "เรียนรู้สิ่งใหม่" กับ "ต่อ ยอดองค์ความรู้เดิมที่เรามี" ผมว่าหลายคนมักจะเป็นอย่างนี้ ณ เวลา ช่วงหนึ่งของชีวิต ผมเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่คิดเรื่องนี้อยู่ ณ เวลานี้
     คำถามนี้จะตามมาด้วยแล้วคุณมีองค์ความรู้อะไรที่จะไปต่อยอด และสิ่งที่จะเรียนรู้ใหม่นี้มันเกี่ยวข้องอะไรกับองค์ความรู้ที่เรามีอยู่  ต้องออกตัวก่อนเลยว่าตัวผมเองไม่ได้เก่งหรือเชี่ยวชาญอะไรมากมาย แต่ก็มีองค์ความรู้เรื่องของกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับสิทธิสถานะบุคคลอยู่พอสมควร ก่อนที่จะปรับเปลี่ยนงานมาดูแลและจัดการบุคคลในสถานศึกษา (ซึ่งก็มีทั้งความเหมือนและความต่างอยู่ในตัวเอง)  

     "สิ่งที่ทำทุกวันนี้มันเป็นตัวตนของเราแล้วหรือ" "อุดมการณ์ของเราจะหดหายไปหรือไม่" สองประโยคนี้มันวนเวียนอยู่ในหัวสมองผมอยู่เสมอในระหว่างเวลาทำงาน เป็นผลให้เราจะต้องคิดอยู่เสมอว่าจะเลือกเดินทางต่อไปสู่ฝันที่เราวางไว้ หรือ เราจะหยุดแล้วปล่อยให้เวลามันเดินพาเราไป (มันก็ยังคงเป็นเรื่องที่เราคิดอยู่สม่ำเสมอ)
    งานที่เราถนัด คืองานที่เพื่อสังคมและชุมชน งานที่จะให้ความรู้เพื่อเป็นเกาะป้องกันตัวต่อไปให้กับชาวบ้านและชุมชน งานที่อยู่กับชาวบ้าน งานที่พร้อมจะต้องต่อสู้กับปัญหาต่างๆที่จะเข้ามา งานที่จะบริหารความเสี่ยงเพื่อให้งานประสบความสำเร็จที่สุด
    ผมจึงไม่แปลกใจเลยที่เมื่อเวลาได้กลับไปช่วยงานที่ทำงานเดิม ผมมีความรู้สึกเต็มอิ่ม มีพลัง มีไฟที่จะสู้ และรู้สึกสนุกกับปัญหาที่ถาถมเข้ามาให้เราต้องมาแก้ไข มันยิ่งมาเป็นสิ่งที่ตอกย้ำให้ผมเข้าใจและคิดได้ว่าเราควรจะเลือกเส้นทางไหนดี   

     สุดท้ายมันก็คงถึงเวลาที่เราจะต้องเลือกที่จะเดินต่อไปเพื่อต่อยอดองค์ความรู้ที่เรามีต่อไป เพื่อพัฒนาตนเองและแสวงหาความรู้ใหม่ให้กับสังคมในแนวทางการแก้ปัญหาความไร้รัฐไร้สัญชาติ  และเก็บเกี่ยวประสบการณืที่ได้เรียนรู้จากที่แห่งใหม่ นำไปใช้กับการทำงานในอนาคตข้างหน้าที่รอการเดินทางของเราไปหา
     ทั้งนี้สิ่งที่บันทึกลงไปอาจจะขัดหรือแย้งกับความคิดของบุคคลอื่นที่กำลังจมอยู่กับปัญหาที่ชวนคิดอยู่ในขณะนี้  (ซึ่งเรื่องนี้มิได้ห้ามความคิดนะครับ) 
เพราะหากเราไม่ต่อยอดองค์ความรู้เดิมที่เรามี มันก็จะทำให้องค์ความรู้ที่เรามีอยู่แล้วนั้นทื่อหมดความคม และมันก็จะสูญหายไปกับกาลเวลา