เรื่องสั้นสั้นวันอาทิตย์(1)
ตุ๊บบบ!!!!...
เสียงวัตถุหนักๆ กระทบพื้นดิน
หญิงสาวเอนกาย จากฟูกนุ่ม หนังสืออ่านเล่น
กองก่ายรอบตัว บ่ายโมงกว่า วันอาทิตย์ ช่างสำราญ
หล่อนโผล่หน้า ไปที่หน้าต่าง เยี่ยมหน้ามอง
ไปที่พื้นดิน ด้านล่าง
ซึ่งสูงจากกระท่อมไม้สัก ประมาณ 2 เมตร ห่างจากกำแพงคุกอีก 3 เมตร
ต่างประสาน สายตากัน...
หล่อนไม่ร้องกรี๊ดด ด้วยความตกใจ แต่...เสียวสันหลังวาบ....
ผู้ต้องขังชาย เสื้อสีขาว กำลังจ้องตากับหล่อน
ต่างคิดกันว่า จะจัดการแต่ละฝ่าย กัน
อย่างไรดี
หนึ่งคนกระโดดหนี มาจากในกำแพง
หนึ่งคนงัวเงียเพิ่งจะตื่นในรังพัก เห็นเหตุการณ์การหลบหนี
พลัน!!!.อีกคน...กระโดดตึ๊บบบบ ตามมา....
สองล่ะ มันหนีมาทางบ้านหญิงสาว สองคน
นี่!!มันวันอะไรกันฟระ....
ผู้ต้องขัง ต่างพากันหลบหนีออกมา...
ผู้คุมที่อยู่ป้อม ด้านทิศเหนือ
กับ รปภ. ที่ประจำอยู่ทิศตะวันตก หายไปไหนกันหมด
ผู้ชายสองคน กับ หญิงสาวตัวคนเดียว ที่อยู่ในกระท่อมไม้สัก
แถมประตูหน้าบ้าน ดันเปิดรับลมเย็นเย็นอีก
แล้วก็ได้เย็นกันจริงๆ เย็นสันหลังวาบ
หล่อนกระโจน กระโดดไปปิดประตูไม่ทัน
ถึงตอนนี้ ไม่ใช่ เวลาที่จะมาเคลื่อนไหว ซะด้วย
ทันใด!!!!....หนึ่งในสองคน
ทำท่า จะกระโจน ขึ้นมาบนกระท่อม
มาบดขยี้คอ อันนุ่มนิ่มของเจ้าหล่อน
อีกคน รั้งแขนเขาไว้ ไม่ให้ขึ้นมา
หล่อนได้ยินเสียง เขาถกเถียงกัน เป็น ภาษาปกาเกอะญอ
เขาถกเถียงกัน ใช่แล้ว
แล้วพากัน มองหน้าหญิงสาวอีกครั้ง
ก่อน พากันวิ่งลับหาย
ไปทางคูน้ำด้านหลัง ของกระท่อมพักของหญิงสาว อย่างรวดเร็ว
หล่อน ถอนหายใจ อกเต้น ระรัวเร็ว
หยิบโทรศัพท์ แล้วแจ้งเหตุ การแหกหัก ไปในคุก
เพื่อพัศดี จะได้รับทราบ ตามฆ่า อ่ะ ตามล่าตัวกลับมา กันต่อไป
หล่อนกลับเข้าบ้าน เปิดคอมพ์ อ้อ!!ไฟดับ นี่เอง
ถึงพากัน ปีนกำแพง ออกมาได้
หล่อนนอนทบทวนเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นอีกครั้ง
หนึ่งในสองคนนั้น หล่อนรู้จักดี
ด้วย ภรรยาก็ติดคุก อยู่ในแดนหญิง
ที่หล่อนดูแลรับผิดชอบอยู่
หญิงสาว ได้ให้ของใช้ที่จำเป็น ไม่ว่า จะเป็น ผงซักฟอก
สบู่ ยาสีฟัน ยาสระผม น้ำตาล กาแฟ ให้กับ ภรรยาของเขาทุกเดือน
เนื่องจากเป็นคนไม่มีญาติ และยากไร้
กอปกับเขาเป็นคนที่มีความประพฤติเรียบร้อย
ซื่อสัตย์ อุตสาหะ ในการทำงาน ทุกๆอย่าง
เขาจำหญิงสาวได้... จำได้...และภรรยาของเขา
อาจจะเคยบอกเขา ว่าหญิงสาว เป็นผู้มีพระคุณ
จึงห้ามเพื่อนเขา
ไม่ให้เข้ามาทำร้ายหล่อน
บุญ...
มันเป็นบุญ...หล่อนรำพึง...
.............................
.............................
ความเห็น (2)
ติดตามอ่านด้วยความหวาดเสียว....ขอบคุณนะคะ
เรียน คุณครูตา ลป.
เอาเข้าจริงๆ หนูว่า
ต่างฝ่าย ต่างอยากขย้ำคอ กันมากกว่า
อย่างว่า ล่ะค่ะ ผู้คุม กับ ผู้ต้องขัง
ดั่ง น้ำ กับ ไฟ
ขอบพระคุณ คุณครู ที่อ่านจนจบ และ คอมเม้นท์ ค่ะ
จากใจ พิมพ์ปภัสสร หอมหวล จันทร์ 9 เมย 55..12.15 น.