ห่าง..หายไปนานกับการเขียนเหตุการณ์ในบล็อกนี้ ตอนนี้คงกลับมาเล่าเรื่องสนุก ที่ผ่านมาเกี่ยวกับวิจัยเรื่องแรกของตัวเองนี่แหล่ะ .. คิดไว้ว่าแม้จะเป็นเรื่องแรกในชีวิตแต่ก็แอบภูมิใจสุดๆเลยนะ เพราะเราเป็นเจ้าของผลงาน "ชื่อแรก" ดังนั้นต้องเอามันไปสู่สาธารณะให้ได้ เริ่มจาก..
1. ส่งเข้าร่วมนำเสนอผลงานแบบปากเปล่าในงานวิชาการของคณะพยาบาลศาสตร์ ม.ขอนแก่น ให้ท่านอาจารย์ช่วยแนะนำ
2. ส่งเข้าร่วมนำเสนอผลงานแบบปากเปล่าในงานมหกรรม CQI ภายในโรงพยาบาล
3. ส่งเข้าร่วมนำเสนอผลงานแบบปากเปล่าในงานประชุมวิชาการของพบส.เขต 15 ปี 2554 ที่จ. สุรินทร์
4. ส่งเข้าร่วมนำเสนอผลงานแบบโปสเตอร์ในงานประชุมวิชาการ HA forum ปี 2554
5. ส่งตีพิมพ์วารสารชั้นนำของเมืองไทย วิสัญญีสาร ปี 2554
ผลของดนตรีต่อระดับความวิตกกังวลของผู้ป่วยในขณะเข้ารับการผ่าตัดทางออร์โธปิดิกส์ด้วยการฉีดยาชาเข้าช่องไขสันหลัง
https://independent.academia.edu/ratchaneetraiyawong
ุ6. ส่งเข้าร่วมนำเสนอผลงานแบบโปสเตอร์ในงานประชุมวิชาการระดับนานาชาติ เราเลือก สมาคม International Anesthesia Research Society (IARS) : นำเสนอช่วง 18 - 21 May 2012 at the Marriott Hotel at Copley Place in Boston, Massachusetts, USA.
คิดว่าน่าจะหมดแล้วนะ.. สำหรับการนำเสนอวิจัยเรื่องแรกของเราแต่ละเวทีที่เรานำเสนอนะ.. แม้จะได้รางวัลบ้าง ไม่ได้รางวัลบ้าง แต่สิ่งหนึ่งที่ได้แบบมหาศาล.. นะคือ ประสบการณ์ในการนำเสนอต่อหน้าผู้คน ข้อเสนอแนะในสิ่งที่เราอาจมองข้ามไป และที่สำคัญนะคะ .. กำไรชีวิต(สำหรับข้อ 6.) มันคงมีโอกาสไม่บ่อยครั้งนักที่พยาบาลดมยาผู้ปฏิบัติงานจะได้ไปนำเสนอผลงานที่ต่างประเทศ (นึกแล้วก็สงสารฝรั่งตาน้ำข้าวจัง.. ที่ต้องทนฟังคนโคราชพูดภาษาประกิตสำเนียงโคราช..55555 ไม่ได้สิถ้าเราพูดสำเนียงเหมือนเค้าเดี๋ยวจะหาว่าลืมชาติกำเนิด อิอิอิ.. ว่าไปนั่น กลับมาคงมีอะไรขำๆ.. เปิ่นๆ มาฝากแน่นอน : แค่นึกก็เห็นภาพละ คริคริคริ)
แต่.. เอาน่า พยาบาลดมยาทุกคนเก่งอยู่แล้ว (ไม่งั้น.. คนไข้ที่เราดูแล & เฝ้าระวังอยู่ตลอดระยะเวลาผ่าตัดจะปลอดภัยจากการดมยาสลบเหรอคะ) ทุกคนมีโอกาสนะถ้ายังมีความฝันและโอกาสก็เป็นของผู้ที่แสวงหาเท่านั้น .. จริงๆ
จะรอฟังผลนะคะ.. ว่าจะสนุก มัน ฮา ขนาดไหน
ว่าแต่ว่า..
ผลงานวิจัยเรื่องอะไรคะ
ฮ่าฮ่า ทราบชื่อเรื่องแล้วค่ะ..
เปิดดู link ช้าไปหน่อย
อิอิ
ต้องเก็บความเปิ่นมาฝากแน่นอนค่ะ.. และที่สำคัญฝรั่งแถวนั้นคงขายไม่แพงค่ะเพราะพี่ๆเค้าฝากซื้อกันคนละ 1 - 2 กิโลแหน่ะ สงสัยถ้าซื้อมาได้จริงๆ พี่ๆเค้าคงรีบกระโดดลงจากคานกันหลายคน คริคริคริ เฮ้อ...