‘อากาศ’ ทำให้ได้ ‘โอกาส’
เมื่อคืนอากาศร้อนอบอ้าวมาก ผมนอนหลับด้วยความรู้สึกที่มีเหงื่อเหนอะเหนียวตามซอกแขนซอกขา
แต่เมื่อตื่นเช้ายามเช้ามืด ผมอาบน้ำแต่งตัว และขับรถยนต์ไปที่จุดหมายเพื่อไปรับมวลมิตร ผมรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจและเยือกเย็นกับบรรยากาศที่เกิดขึ้น...ทั้งที่เพิ่งจิบกาแฟร้อน ๆ มาถ้วยเดียว
ถึงทางเข้าหมู่บ้าน..ผมเห็นชาวบ้านหลายคนถีบจักรยาน เพื่อไปนาไปไร่ ถีบไปเรื่อย ๆ มองซ้ายมองขาวตามสองข้างทางที่ร่มรื่นด้วยต้นไม้...และท้องฟ้ามืดสลัว
ฝูงวัวฝูงควายที่ถูกชาวบ้านไล่ต้อนให้อยู่ริมฝั่งถนน หัวเราะหยอกเอิ้นให้กับรถอีแต๋น รถกระบะ รถไถ และรถซาเล้งที่หอบลูกเต้า พร้อมกับลูกหมา...คนเดินทางที่หอบจอบ และเสียม....อย่างไม่ทุกข์ร้อนทุรนทุทราย
ผมผ่านถนนที่ปูพรมดอกคูนเหลืองอร่ามที่ทิ้งตัวร่วงหล่นไว้ตั้งแต่เมื่อวาน...สะท้อนเหลี่ยมมุมกับแสงตะวันยิ่งเหลืองเรืองรองสว่างไสว
พระสงฆ์ที่ออกมาบิณฑบาตรายเรียงแถวยาว ๆ พร้อมกับหมาหลายตัว ทั้งสีดำ น้ำตาล และขาว...พระสงฆ์นอกจากอุ้มบาตรแล้ว ยังเกี่ยวถุงหิ้ว และหนีบดอกไม้ทั้งสองมือ
ผู้คนนั่งบนเสื่อเหยียดยาว บริเวณหน้ามีกระติ๊บข้าว โถข้าว อาหารหวานคาว และภาชนะสำหรับหยาดน้ำ
ผมมาถึงที่หมาย คือ บ้านผู้ใหญ่บ้าน เพื่อมารับภรรยาผู้ใหญ่บ้าน ผู้เป็นประธาน อสม. และ อสม. อีกจำนวน 3 คน เพื่อไปร่วมงานวัน อสม. ระดับจังหวัด ในตัวเมืองชัยภูมิ
มีผู้คนมามากมายรับปุ๋ย สารกำจัดศัตรูพืช และพันธุ์ข้าวปลูก ตามนโยบายช่วยเหลือชาวบ้านที่ได้รับผลกระทบจากน้ำท่วมที่ผ่านมา
เป็นภาพสะท้อนในใจผม..ที่เห็นถึงความกลมกลืน และความขัดแย้ง
พวกเรามาถึงบริเวณจัดงานสองโมงเช้ากว่า ๆ ลงทะเบียน และรายงานตัว เพราะมี อสม. ของผมได้รับรางวัล อสม. ดีเด่น ระดับจังหวัดด้วย
อสม. เล่าว่า ตัวเองดีใจมาก ที่ได้มาถึงจุดนี้ และตั้งแต่เป็น อสม. มา พื้นที่ของเรา เพิ่งได้รางวัลนี้ ได้มีโอกาสไปเข้าร่วมเวทีประกวดระหวัดเขต และภาคอีสาน และได้ไปร่วมงาน อสม. ระดับประเทศ เมื่อสองสามวันที่ผ่านมา
รู้สึกว่า ตนเองมีคุณค่า ได้การเรียนรู้ มิตรภาพ และอยากแบ่งปันประสบการณ์ที่ดีงามให้เพื่อน ๆ อสม. ต่อไป และความกล้าหาญที่กล้าในการทำความดีเพื่อชาวบ้านของเรา
ในฐานะผมเป็นหมออนามัย และเป็นพี่เลี้ยง ผมอดภูมิใจ อสม. ไม่ได้ เพราะส่วนลึกในใจของผม...รางวัล หน้าตา โล่ เป็นสิ่งที่ได้อย่างพายุกระหน่ำ...วูบเดียวมันก็ผ่านพ้นไป
แต่ความงามในใจ...กับเรียนรู้ มิตรภาพ การแบ่งปัน และความกล้าในการเสียสละ เป็นสิ่งที่ค่อยหยดรินเหมือนน้ำค้าง และมันจะคงอยู่กับใจของเราไปตลอดชีวิต
งานได้เดินทางอย่างสมเกียรติแด่ อสม. จังหวัดชัยภูมิ ทั้งสองพันกว่าชีวิต...พวกเราได้ทานโต๊ะจีนอย่างเอร็ดอร่อย
ก่อนกลับบ้านเรา ผมขอเวลาไปซื้อกาแฟร้อนอีกถ้วย
เป็นบทเรียนล้ำค่าอีกบทเรียนหนึ่งที่ผมได้ผู้ขายกาแฟรถเข็น...ระหว่างการชงผมได้คุยเรื่อยเปื่อย แต่มีประโยคหนึ่ง...ที่ทำให้จิตใจผมไม่เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
คุณหมอครับ...อากาศวันนี้ เหมือนฝนจะเทลง ทำให้ผมเสียโอกาส เพราะคนตั้งสองพันกว่าคน ไม่มาซื้อน้ำผมเลย เพราะคงไม่ร้อน จึงไม่กระหายงาม เที่ยงแล้วยังขายได้ไม่ถึงครึ่ง
แต่เมื่อวานนี้ ร้อนตับจะแตก ผมขายหมดก่อนห้าโมงเช้า แต่ไม่เป็นไรครับ เพราะของมันแห้งขายไม่ได้ก็ไม่เสีย
ผมเลยพูดออกไปว่า...พี่คิดดีจังครับ...ผมว่า ‘อากาศ’ ทำให้ได้ ‘โอกาส’ …อยู่ที่ใจเราจะมอง...ผมดีใจที่พี่มองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างมีความสุขครับ
ความเห็น (3)
อากาศร้อนตับแลบ จริงๆค่ะ
แต่แม้ว่า อากาศจะเป็นเช่นไร ขอเพียงมี ใจ ดีๆ ก็ เห็น โอกาส ดีๆ ขอบคุณค่ะ
มุมมองเยี่ยมมากค่ะ
หากพ่วงลูกชายไปด้วย คงได้ซึมซับประสบการณ์ดีๆกับคุณพ่อมากมายนะคะ