หากันจนเจอ : ไดอารี่ชีวิต 27
จากผู้เต็มใจให้สู่ผู้เปิดใจรับ นำมาซึ่งความรู้สึกดีๆและความปิติในหัวใจ :กลายเป็นกัลยาณมิตรหัวใจสีเขียว:
วันศุกร์แห่งชาติวานนี้ น้องสาวของคุณโอภาส ได้พาหนุ่มๆวิศวะ มข. สองนายมาชมสวนผักหวานข้าพเจ้าเองพึ่งได้รู้จักกับสองหนุ่มเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมาหลังจากที่ได้มีโอกาสไปร่วมงานที่ จ.ชัยภูมิด้วยกัน...
...ให้รู้สึกถูกชะตากับสองหนุ่ม อยู่สารคามและนครพนมแต่มาเรียนที่มข.(มหาวิทยาลัยขอนแก่น ป.โทปีสุดท้าย)...
...น้องสาวแฟนทำธุรกิจขายตรงบริษัทหนึ่ง ทั้งสองนายเป็นลูกทีม รายที่อยู่นครพนมที่บ้านปลูกยางพารา พ่อแม่เป็นเกษตรกรก็เลยต้องการให้ลูกเรียนสูงๆทำงานในห้องแอร์...
...แต่พอข้าพเจ้าได้ฟังคนรุ่นใหม่เปิดใจในมุมมองด้านการเกษตรก็รู้สึกดีใจที่หลายๆคนคิดว่าคนรุ่นใหม่คงไปไอทีหมด ไม่หันมาปลูกต้นไม้รักการเกษตรหรอก แต่พอได้ฟังแนวคิด"ทำงานในห้องแอร์เงินเดือนสูง แต่ชีวิตไม่มีอิสระเป็นลูกน้องเขาอยู่ดี" คงเป็นแนวคิดบวกต้นทุนชีวิต พอที่จะเลือกทางเดินชีวิตด้วยตัวเองได้ง่ายอยู่...
...พอชมรอบสวนบวกเก็บยอดผักหวาน(ได้ทานผักหวานสดๆจากต้น2ครั้งหลงรักผักหวานเลยทั้งสองหนุ่ม วางแผนปลูกผักหวานของตัวเอง)...
...มีรถยนต์คันหนึ่งจอดคุยกันอยู่ถนนตรงหน้าบ้าน(ในใจคิดว่าคงจอดรถคุยกัน) แต่พอไม่นานรถยนต์คันดังกล่าวก็วิ่งช้าๆเข้ามาในสวน ลักษณะไม่ค่อยมั่นใจ คนขับเดินลงมาถึงได้รู้ว่ามาตามหาอุฑยานผักหวานป่านี่เอง คงหลงทางเลยสวนไปหลายรอบ แต่ก็ยังดีที่หากันจนเจอก่อนค่ำ(15.30 น.)...
...ข้าพเจ้าและทีมน้องสาวแฟนได้เข้าไปดูที่นาที่อยู่เลยสวนเข้าไปประมาณ2กม. แขกที่มาเยือนมาท่านเดียวก็เลยปล่อยให้คุยกับคุณโอภาสแบบเต็ม(วัยใกล้เคียงกัน)...
...กลับออกมาจากแปลงนาแขกก็ยังไม่กลับ คุยกันถูกคอ(ต้นไม้)ผู้รับปิติใจในสิ่งที่ได้รับ ประทับใจกับสิ่งที่เห็นกว่าจะออกจากกันทุ่มกว่าๆมืดสลัวๆ...
***เป็นอีกหนึ่งความอิ่มใจของผู้ให้เช่นกันที่ผู้รับเปิดใจรับ สำหรับกัลยาณมิตรผักหวานป่าสร้างป่า จากทีมหนุ่มๆวิศวะที่มาสวนวันนี้ ทำให้ท่านที่มาเยือนนึกถึงลูกของตัวเองด้วยเช่นกันกับแนวทาง ทางเลือกที่จะนำเสนอกับลูกหลาน***
หมายเลขบันทึก: 483073เขียนเมื่อ 24 มีนาคม 2012 14:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 ตุลาคม 2013 20:00 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (4)
จากผู้ให้สู่ผู้รับ(เต็มใจให้ เปิดใจรับ)...
เห็นด้วยครับ อยู่กับต้นไม้ และธรรมชาติ
ชีวิตจะมีความสุขมากครับ
คุณพิมพ์ปภัสสร ทพญ.ธิรัมภา ท่านอาจารย์จันทวรรณ ขอบพระคุณทุกท่านสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ...
.....สวัสดีค่ะคุณหมออดิเรก ขอบพระคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ.
.....ขออนุญาตนำบทธรรมะจากบันทึกของคุณหมอบางส่วนมาลงที่นี่ด้วยนะคะ อ่านแล้วหายเหนื่อยเติมเต็มพลังให้หัวใจได้ดีค่ะ.
"เราทุกข์ง่ายเพราะเราคิดถึงตัวเอง แต่จะทุกข์น้อยลงและมีความสุขมากขึ้น เมื่อเราได้นึกถึงผู้อื่น เมื่อเราได้ทำความดีเพื่อผู้อื่น"
ธรรมะของพระไพศาล วิสาโล (บันทึกจากหนึ่งผู้ให้สู่แรงบันดาลใจไม่สิ้นสุด ของคุณหมอดิเรกค่ะ)...ขอบคุณค่ะ
เบื่อเป็นมนุษย์เงินเดือน อยากไปเป็นชาวสวน อิอิ จริงๆ นะ