จดหมายน้อยไม่ปิดซอง
วันนี้เรามีประชุมคณะกรรมการบริหารประจำวันจันทร์บ่าย หลังจากเราคุยกันเรื่องเงินเดือนลูกจ้าง การควบคุมจำนวนเจ้าหน้าที่ การประเมินผล การใช้ BSC เป็นเครื่องมือติดตามควบคุมการพัฒนาตามหน่วยงานต่างๆ
ดิฉันเล่าถึงการไปประชุมที่สปสช.และแผนการดูแลผู้ป่วยเอดส์ หัวหน้างานอายุรกรรม หัวหน้ากลุ่มการรักษาและคณะกรรมการบริหารมีข้อเสนอที่จะให้ยุติการให้ยาต้านโครงการนภาโดยเราจะมีจดหมายน้อยๆที่ไม่ปิดซองให้คนไข้ได้รับทุกคนว่าเราจะหยุดแจกยาตั้งแต่เดือนตุลาคมและขอให้ไปติดต่อหน่วยงานที่ลงทะเบียนบัตร30บาท กลุ่มคนที่ไม่มีบัตรและต้องการรักษาที่บำราศต่อคงต้องซื้อยาเองค่ะ
ทางสถาบันมอบให้คุณเยาวรัตน์และหมอปรีชาเป็นคนร่างจดหมายที่จะแนบให้ผู้ป่วยทุกคน
ปํญหาหมอไม่ส่งคืน คนไข้ไม่ยอมไปคงต้องมาแก้ไขเป็นรายๆโดยยึดประโยชน์คนไข้และความเป็นไปได้และความอยู่รอดของสถาบันด้วย
ความเห็น (3)
- เยี่ยมเลยครับ
- ยึดคนไข้เป็นศูนย์กลาง
- แวะมาขอบคุณครับผม
ระบบงบประมาณก็เป็นงบประมาณแบบปิดในปีงบประมาณหนึ่ง ๆ ที่เหลือก็ทดข้ามปีกันได้ จากนั้นหน่วยบริการทุกแห่งก็เบิกจ่ายจากกองทุนนี้เมื่อให้บริการไปแล้ว ตามต้นทุนต่อหน่วยที่เฉลี่ยปรับแล้วด้วยการคิดงบประมาณแบบระบบปิด
การจัดสรรเพื่อความอยู่รอดและคล่องตัว ก็น่าจะเป็นจัดสรรล่วงหน้าไปยังหน่วยบริการส่วนหนึ่งตามข้อมูลการให้บริการของช่วงเวลาที่ผ่านมา (คล้าย ๆ กับการบริหารงบโครงการผ่าตัดโรคหัวใจ)
คนไข้เหล่านี้ Sensitive มากครับในการเลือกรับบริการ ณ หน่วยบริการใด ๆ ไม่อยากให้เขาถูกทอดทิ้งครับ และด้วยความเข้าใจต่อหน่วยผู้ให้บริการ จึงอยากเห็นทางออกที่เป็นทางกลาง ๆ ครับ
เห็นด้วย เพราะการผลักดันให้ผู้ป่วยเข้าสู่ระบบบริการตามสิทธิ ในความเป็นจริงก็ทำได้ยาก เพราะตัวผู้ป่วยเอง ก็มีข้อจำกัด เช่น
- ถูกรังเกียจจากสังคมใกล้ตัว
- กลัวความลับถูกเปิดเผย
- ความเชื่อมั่นในการรักษาของแพทย์
- ความเอาใจใส่ในการดูแลผู้ป่วย
สำหรับผู้ที่เบิกได้ และบัตรประกันสังคม ก็คงไม่เดือดร้อนอะไร เพราะเข้าสู่ระบบใหม่แล้ว
ส่วนบัตรทอง ก็มีปัญหาเรื่องผู้ป่วยไม่ยอมไป เพราะต้องการรักษาที่บำราศฯ ยอมจ่ายเงินเอง
น่าจะมีมาตรการที่ช่วยเหลือผู้ป่วยกลุ่มนี้ จะได้ช่วยแบ่งเบาความทุกข์ของคนไข้ด้วย ทุกข์เพราะโรค แล้วยังต้องมาทุกข์ เรื่องไม่มีเงินรักษาอีก น่าเห็นใจจริงๆๆๆๆ