วันศุกร์ที่ผ่านมาเราคุยกับรองอธิบดีในเรื่องคนมาช่วยทำงานที่โครงการ รองท่านเข้มงวดกับการจ้างคนทำให้เราเกิดความรู้สึกไม่สบายใจ พอรู้กายรู้ใจถึงความไม่พอใจทำให้นึกถึงคำหลวงพ่อ กลับบ้านเสาร์และอาทิตย์คิดเรื่องนี้เป็นระยะๆ พอรู้ตัวว่าหลงคิดก็ทำใจได้ว่าเราควรเอาความคิดของรองมาพิจารณาอย่างเที่ยงธรรมโดยใช้โยนิโสมนัสิการ วันจันทร์นี้พอทำงานอย่างมีความสุขได้บ้างหลังจากคิดจนตกผลึกคือจะช่วยงานอย่างเต็มที่อีกหนึ่งปีหลังจากนั้นก็จะพักทำเฉพาะงานที่ใช้ความเป็นหมอที่รักษาคนป่วย เบื่อเรื่องการจัดการเพราะทำแล้วปัจจัยภายนอกมาก ต้องประสานงานมากและขาดคนที่เหมาะสมมาเป็นเจ้าของงาน แต่สงสารน้องๆที่ได้ประโยชน์จากโครงการนี้
ไม่มีความเห็น
ได้รับ E-mail จากคุณโอ๋ในการที่จะอ่านอนุทิน เราก็ยังไม่เข้าใจว่าเราจะอ่านของใครต้องทำอย่างไรต่อ
วันนี้สบายใจขึ้นมากเพราะเป็นหมอแต่มาป่วยเพราะหูอื้อ หลังจากไปหาหมอทัตเทพที่สถาบันบำราศมา3วันแล้วคุณหมอได้ให้ไปทดสอบการทำงานของหูชั้นกลางและดูว่าไม่ใช่มะเร็งทำให้สบายใจขึ้นมากเพราะน่าจะเกิดจากการทำงานของท่อระหว่างหูชั้นกลางและคอผิดปกติ ทำให้ได้ยามากำใหญ่ๆ
ทั้งๆที่พยายามยอมรับกับทุกสิ่งที่เกิดกับเรา แต่ในความเป็นจริงเราก็รู้สึกหวั่นไหวบ้างแต่ก็น้อยลงกว่าในช่วงที่เราไม่รู้จักการดูกายดูจิต
ไม่มีความเห็น
วันนี้เป็นวันแรกที่หัดเขียนอนุทิน ปกติเป้นคนขี้เกียจอ่านชอบลองผิดลองถูก แรงบันดาลใจในการเขียนเกิดจากมีe-mailแจ้งจากคุณกวินและอาจารย์ธวัชชัยแต่ก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าจะทำอย่างไรต่อ
วันนี้สบายใจขึ้นเพราะติดต่อวิทยากรที่จะมาสอนกลุ่มtalentของกรมคร.ได้ทั้งสองโครงการ
สัปดาห์ก่อนเบื่อผู้ร่วมงานที่ยึดระเบียบ ไม่คิดนอกกรอบ แต่ต้องอดทนเพราะรับปากเจ้านายมาทำtalent management ให้ระบบราชการซึ่งเฉพาะชื่อราชการฟังแล้วก็เหนื่อยใจ
แต่นิสัยตัวเองชอบอยากรู้เรื่องแรงบันดาลใจของคนทำงานทำให้ยังพอทนไหว
อยากขอบคุณอาจารย์วิจารณ์มากๆที่แนะนำให้มารู้จักบล็อกเพราะช่วงนี้พอมีเวลามาอ่านของน้องๆที่เขียนทำให้ได้ความรุ้มากขึ้นและมีเพื่อนมากขึ้น
ไม่มีความเห็น