Do you believe in destiny?
ครั้งแรกที่ฉันได้ยินประโยคนี้ ฉันกำลังดูภาพยนตร์เรื่องหนึ่งอยู่ ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้เข้าใจถึงความรู้สึกของตัวละครที่พูดสักเท่าไร แต่เมื่อโตขึ้น คำๆนี้กลับมาวนเวียนอยู่ในใจ และได้พูดประโยคนี้ออกมาบ้างเหมือนกัน เพราะบางทีชีวิตเราดำเนินไปในแต่ละวันโดยที่ไม่คาดคิดว่าเราจะได้มาเจอ มารู้จักกัน แต่เมื่อบางสิ่งทำให้เราหมุนเวียนมาพบเจอ จนอดคิดไม่ได้ว่าเป็นเพราะโชคชะตา พรหมลิขิตหรือเปล่า และครั้งล่าสุดที่ฉันหวนคิดถึงประโยคนี้ก็เมื่อมาเยือนแผ่นดินลอยฟ้าอีกครั้ง
ติดตามอ่านบทความทั้งหมดได้ที่ วันเวลา ณ อุ้มผาง ในเดือนพฤศจิ
ป.ล.เป็นงานเขียนเก่าที่ไม่เคยได้เผยแพร่ที่gotoknowค่ะ
ไม่มีความเห็น