บนเส้นทางเรียนรู้มหาวิทยาลัยชีวิต : วาสนา แสงต่อตั้ง

 

ฉันชื่อ “วาสนา แสงต่อตั้ง” หรือที่เพื่อน ๆ เรียกฉันว่า “พี่อ้วน” หรือ “น้องอ้วน” โดยกำเนิดแล้วฉันไม่ได้เป็นคนชุมพร เป็นคนกรุงเทพฯ อยู่กรุงเทพตั้งแต่เด็ก ๆ เติบโตและเรียนหนังสือที่นั่น ชีวิตสังคมชาวกรุงตั้งแต่จำความได้ ทุกคนต้องกระตือรือร้นทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเอง โดยไม่ได้หวนคิดว่าสิ่งที่เราต้องการทำให้เรามี “ความสุข” หรือ “ความทุกข์” คิดอย่างเดียวว่า ต้องการ อยากได้ ไม่รู้จักสิ้นสุด ไม่รู้จักพอ

การที่ฉันได้ก้าวเข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยชีวิตเป็นจุดเริ่มแรกในการเปลี่ยนแปลงในตัวฉัน ด้วยกระบวนการเรียนรู้ที่มาจากประสบการณ์ชีวิต เอาชีวิตเป็นตัวตั้ง เรียนแล้วทำให้ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีตั้งแต่ขณะที่เรียน การเรียนการสอนทำให้เรารู้จักเป็นผู้คิด รู้จักวิเคราะห์ และวางแผนในการใช้ชีวิต ไม่ใช่การสอนแบบท่องจำในตำรา เมื่อถึงเวลาก็ไปสอบเพื่อให้ได้แค่ใบปริญญาและออกหางานทำ แต่การเรียนการสอนของมหาวิทยาลัยชีวิต เมื่อจบมาแล้วสามารถอยู่อย่างมีศักดิ์ศรี ช่วยตัวเองได้ ช่วยคนอื่นได้

การเปลี่ยนแปลงในตัวของฉันนั้นเริ่มจากการรู้จักการประหยัด พอประมาณ และพอเพียงในสิ่งที่มีอยู่ แต่เดิมฉันเป็นคนที่ชอบซื้อสิ่งของต่าง ๆ ทั้ง ๆ ที่มีอยู่แล้วและสามารถใช้งานได้อยู่ แม้กระทั่งเสื้อผ้าก็จะซื้อมาใส่ให้ทันสมัยจะได้ดูดี แต่เมื่อเริ่มเรียนเศรษฐกิจพอเพียงถึงได้ตระหนักว่า การที่เราวิ่งตามกระแสแฟชั่นต่าง ๆ ทำให้เราต้องขวนขวายหาทางเพื่อให้ได้ “เงิน” มาซื้อสิ่งของที่ต้องการ ทำให้เราเหนื่อยทำให้เราทุกข์เพราะความต้องการเพียงตัวเดียว จากจุดนี้ทำให้ฉันหยุดการซื้อสิ่งของที่ไม่จำเป็นและของที่ไร้สาระ หันมานำสิ่งของที่มีอยู่มาดัดแปลง หรือซ่อมแซมและสามารถนำกลับมาใช้ประโยชน์ได้อีก เป็นการประหยัดค่าใช้จ่าย และทำให้ฉันมีความสุข โดยไม่ต้องขวนขวาย เหนื่อยกับการวิ่งตามความต้องการที่ไม่มีที่สิ้นสุด

การเรียนวิชาการรู้จักตนเองทำให้ฉันได้คิดว่า คนเราเป็นตัวของตัวเองดีกว่า สิ่งของหรือเสื้อผ้าต่าง ๆ เป็นสิ่งภายนอกแต่คนเราจะดีหรือไม่ดีอยู่ที่ตัวเราไม่ใช่อยู่ที่สิ่งของหรือเสื้อผ้าที่มีราคาแพง ๆ ทุกคนมีความดีในตัวเองเราเอาความดีนั้นมาประดับใส่ตัวเองดีกว่า.

[ไอศูรย์]

วาสนา แสงต่อตั้ง
เกิดกายยัง เมืองกรุง ศิวิไลซ์
ได้ย้อนคิด ผูกติด เรื่องอะไร
หาพ้นไม่ ทุกสิ่ง มุ่งที่เงิน

ชอบซื้อ ชอบแต่งตัว
เดินหาทั่ว ความสุข ขณะซื้อ
ทันสมัย ไม่เชย เคยยึดถือ
บอกยี่ห้อ ฉันคือ สาวเมืองกรุง

ก้าวเท้า เข้าเรียน ม.ชีวิต
เริ่มได้คิด ความสุข อยู่ที่ไหน
อยู่ที่ใจ เราเอง ใช่อื่นไกล
เห็นหลักชัย เศรษฐกิจ พอเพียง

รู้จัก ตนเอง
ที่ว่าเก่ง ต้องที่ใจ ใช่เสื้อผ้า
สิ่งภายนอก ดูดี มีราคา
แต่คุณค่า ของจริง อยู่ในตน.