64,แหวนที่หายไปภาค ๒

แหวนหาย

บันทึกนี้ซ้ำซ้อนเนื่องจากเกิดอุบัติเหตุทางการจัดเก็บข้อมูลทำให้สองบล๊อคเรื่องเดียวกัน

          ผู้เขียนมีความเชื่อว่าเพื่อนๆชาว GTW หลายท่านคงมีแหวนสรวมใส่นิ้วมือ เพื่อเป็นอาภรณ์ประดับกายหรือความสวยงามหรือแสดงฐานะ(ของคนบางคน) แหวนที่สรวมใส่มีหลายประเภท หลายราคาแตกต่างกันไป เช่นแหวนเพชร แหวนทอง แหวนทองคำขาว แหวนเงิน แหวนหมั้น แหวนหลวงพ่อ....ฯลฯ สำหรับผู้เขียนก็มีแหวนทองคำขาวหัวนิลดำ (เป็นนิลประจำวันเกิด.... ผู้เขียนเกิดวันเสาร์) ใส่นิ้วนางข้างขวา...........ผู้เขียนรักมากถือว่าเขาเป็นสิริมงคลกับตนเองจึงสรวมใส่ตลอดเวลา......

         อยู่มาวันหนึ่งผู้เขียนไปออกกำลังกายตามปกติตอนบ่ายๆ(เล่นวู้ดบอล).....วันนั้นใช้วงสวิงค่อนข้างแรงมากโดยเฉพาะในประตูที่ ๗ กับ ๘ เพราะเป็นประตูที่ยาวที่สุด ๘๑ เมตร...หลังเลิกเล่นก็เก็บอุปกรณ์คือไม้และลูกใส่ท้ายรถยนต์ขณะยื่นมือเข้าไปใจหายวาบ...??? หัวแหวนหลุด...ตายแล้วทำอย่างไรบอกเพื่อนร่วมเล่นที่ยังไม่กลับบ้าน พ.ต.ธวัชชัย กับ น้อง KK หลานผู้พันว่า...หัวแหวนหลุดหายจึงช่วยกันเดินหาประมาณสามรอบ....โดยเฉพาะจุดสตาร์ทประตู ๗ และ ๘ หานานเป็นพิเศษ....หาอย่างไรก็ไม่เจอ...ท้อใจ....บอกว่าผมกลับบ้านแล้วนะคงไม่เจอแล้ว...ขอบคุณ........แฟนผู้พันเดินมาร่วมสนทนาพูดปลอบใจว่า...เขาคงไม่อยู่กับเราแล้ว...

        ผู้เขียนกลับบ้านนอนคิด.....เขาคงไปจากเราแล้ว (แหวนทองคำขาวหัวนิล) รุ่งขึ้นอีกวันผู้เขียนมาสนามเร็วกว่าเดิม (มาหาอีกรอบ) ไม่พบเหมือนเดิม.....คิดหาทางให้พี่ๆหลายคนร่วมหาด้วย..เลยพูดให้พี่ได้ยินว่า.....เมื่อวานหวดแรงไปหน่อย..”หัวแหวนหลุดเลย”...พวกพี่ๆรับรู้.....เล่นไปพอถึงจุดเริ่มประตูที่ ๘ ผอ.ใหญ่บอกว่า...เจอแล้ว...เห็นแสงวับๆมันสะท้อนตาขณะเวลาจะตีลูก.....มันเสียบตะแคงอยู่...ผอ.ใหญ่หยิบมาให้..เราดีใจมาก...เขากลับมาอยู่กับเราแล้ว และขอบคุณผอ.ใหญ่.....

           รุ่งขึ้นอึกวันเอาไปให้ร้านทองติดกาวให้....เขาไม่คิดเงิน...เขาบอกว่าไม่เป็นไรเล็กน้อย.......เรื่องนี้ให้ข้อคิดว่า..ทุกอย่างเสื่อมสลายตามเวลาใช้สิ่งของต้องระมัดระวัง....แม้แต่ตัวของเราเองย่อมเสื่อมสลายเมื่อถึงเวลา......หลังจากนั้นมาเวลาออกกำลังกายผู้เขียนจะถอดออกใส่ไว้ในกระเป๋า.......สรวมใส่เท่าที่จำเป็นและใช้อย่างทนุถนอมต่อไป.........

 

น้องลั่นทม