ระลึกถึงครู ครูสอนกฎหมาย ศาสตราจารย์ จิตติ ติงศภัทิย์

งานของคนอยู่ที่ตัวของเรา เราทำงานดีใครจะมาว่า งานจะเป็นตัวบอกเอง ทำงานให้ดีไว้เถอะ

 

สองสามวันที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปทานข้าวกับ ผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ท่านเรียนจบนิติศาสตร์ ธรรมศาสตร์ รุ่นหลังปี 2500 มาสักหน่อย(ผู้เขียนไม่กล้าเรียนถามว่าท่านจบรุ่นอะไร) แต่ได้มีโอกาสคุยถึงงานตำรากฎหมายและ ท่านก็ได้กรุณาเล่าให้ทราบถึง อาจารย์ ผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง  ท่านศาสตราจารย์จิตติ  ติงศภัทิย์

 เท่าที่ท่านเล่า คือ ท่านอาจารย์ จิตติเป็นคนไม่พูดมาก ไปสวนโมกข์ ก็ไปนั่งเงียบๆ  แต่แปลก ดูเหมือนท่านจะเข้าใจท่านพุทธทาสอย่างลึกซึ้ง และท่านพุทธทาสก็เข้าใจอาจารย์จิตติ โดยไม่ได้คุยกันเลย  สิ่งที่ท่านประทับใจท่านอาจารย์จิตติ มาก คือความเป็นสามัญชน และเป็นครูสอนกฎหมายที่ใช้เวลาได้อย่างคุ้มค่ามากที่สุด  ท่านเล่าต่อไปอีกว่า หนึ่งในผลงานชิ้น Classic ของท่านอาจารย์จิตติ คือ คำอธิบายกฎหมายอาญา ภาคหนึ่ง ภาคสอง และภาคสาม ความหนาประมาณ สองคืบกว่า (ดูรูปตอนท้าย)นั้นเป็นผลงานที่เกิดจากการที่ท่านตื่นมาตอนตีสองของทุกคืนเพื่อชงนมให้ลูกสาวของท่านรับประทาน ขณะที่ลูกของท่านซึ่งยังอยู่ในวัยแบเบาะตื่นมากลางดึก เพราะท่านแม้จะมีตำแหน่งใหญ่โตแต่ก็ยังช่วยภรรยาของท่านเลี้ยงลูกด้วยตนเอง ฟังแล้ว ทึ่ง ปนนับถือ งานเขียนชิ้นที่Classic นี้เกิดขณะท่านตื่นมาชงนมให้ลูกทุกคืน ท่านทำได้อย่างไร แล้วเราล่ะ เรามีอุปกรณ์อะไรดีกว่าท่านเยอะ เราทำได้ไหม ขอเราเพียรได้สักครึ่งของท่านเราคงจะรอบรู้อะไรมากกว่านี้ และทำประโยชน์ให้นิสิตได้มากกว่านี้