เมื่อผมไปเป็นล่ามบนเรือสำรวจน้ำมัน ในอ่าวไทย - ๖

โตนี่ - ฟาง. GotoKnow.

* คิวแท๊กซี่ผี หรือมอเตอร์ไซค์รับจ้างมีอยู่ทุกหนแห่ง  แต่ที่สำคัญมักจะมีผู้คุมเสมอ ตำรวจบ้าง ทหารบ้าง ผู้มีอิทธิพลบ้าง..

แต่นี่เพื่อนผมจริงๆ และผมมีเพื่อนเป็นหัวหน้าคุณด้วยน๊ะ จะให้เรียกมาไหมล่ะ?มิได้ขู่แต่..หัวหน้าหน่วยยามตอนนั้นเป็นเพื่อนผมจริงๆ.ผมจึงผ่านมาได้ อย่างไม่ค่อยสะดวก. ผมคุยกับตัวแทนที่มาส่งไม้ยูคาลิปตัสลงเรือเพื่อส่งออก  เขาเล่าว่าวันก่อนจนท.ตม.มาตรวจเรือ และซื้อเบียร์ออกไป๓ลังเท่านั้น !ทางยามประตูเต๊ะท่าจะไม่ยอมให้เขานำออกไป โธ่เอ๊ย ! นับประสาอะไรกับเบียร์แค่นี้ ทางจนท.ตม.เลยบอกตัวแทนว่าคราวหน้าอาจจะต้องให้เรือไปเทียบที่ท่าเรือมาบตาพุดก็ได้เพราะที่เรือนี้ไม่ค่อยอำนวยความสะดวกเท่าที่ควร ผมฟังแล้วได้แต่เศร้าใจแทนการท่าเรือสัตหีบเรื่องเล็กๆไม่เข้าท่าแต่ทำให้ต้องเสียรายได้ไปมากโขต่อปี.มิใช่เพียงลำเดียวน๊ะครับท่านเข้าใจคำว่า..บอกต่อหรือเปล่า ? เสียรายได้จากการเทียบท่า การเติมน้ำ และค่าผ่านของเรือ..เท่านั้นยังไม่พอ ต้องเสียรายได้จากรถบรรทุกสิบล้อ..ที่บรรทุกเศษไม้มาลงเรือนับร้อยเที่ยวต่อวัน..ใครจะรับผิดชอบล่ะครับ? สมัยนั้นคันละ๗๐บาท.ลำพังจนท.ประตูใหญ่ได้เบี้ยเลี้ยงวันละไม่กี่บาท..จะรับผิดชอบไหวหรือ ? ต่อมาผมได้คุยให้เพื่อนฟังเผื่อเขาจะมีความคิดที่ดีดี และแจ้งไปยังผู้ที่เกี่ยวข้องได้ทราบบ้างอย่างน้อย..เพื่อเป็นการรักษาผลประโยชน์ให้กับหน่วย.ทีนี้ลองกลับมาดูบ้างว่าต้องทำอย่างไร ? ทางจึงจะสะดวก  ตอนที่ผมนั่งรถสองแถวมากับกัปตันเรือเพื่อไปเที่ยวคราวก่อน เที่ยวออกยามตะโกนลอยๆมาว่า..พี่อย่าลืมเครื่องดื่มบำรุงกำลังด้วยน๊ะ !อย่าให้บอกชื่อเลยน๊ะเดี๋ยวพี่แอ๊ดอาจจะไม่พอใจ.คนขับรถก็ไม่ลืมครับ.แน่นอนแม้พี่แกมิได้ลงทุนเองก็ตาม. คอยสั่งก่อนที่ลูกค้าจะเรียกคิดเงินนั่นเอง ! ยังไงก็ช่างเขาเถอะ..ของแบบนี้ไม่ต้องบอกกันถ้าเขามีน้ำใจ เขาก็จะซื้อมาฝากเองนั่นแหละ..

๐๘๓๐ น.  เมื่อห้านาทีก่อนอากาศยังดี  ท้องฟ้ายังแจ่มใสอยู่เลยครับ ปรากฏว่าฝนตกลงมาเหมือนฟ้ารั่ว  ฝนเริ่มซาลงบ้าง เรือเดินหน้าเบาโดยเอาด้านขวาเข้าเทียบที่ท่าหมายเลขสอง เพื่อรอรับน้ำและน้ำมันดีเซล รวมทั้งเสบียงต่างๆ เรือเล็กชื่ออรุณทรงศิลป์๓ ลอยลำรออยู่แล้วทางซ้ายมือห่างประมาณ๒-๓๐๐๐เมตร.น้ำมันคงจะเติมได้ราวเก้าโมงเช้าเพราะวันนี้เป็นวันพฤหัสบดี  ทหารเรือจะต้องมีการแถวใหญ่เสมอ ต้องตรวจเครื่องแต่งกาย ตรวจร่างกายและตรวจผมก่อน กว่าจะเริ่มงานได้หลังเก้าโมงโน่นแหละ!บทบาทมากเหลือเกิน.ข้าราชการบางคนในแต่ละหน่วยพอเลิกแถวดูสิพี่จ่าแวะกินมื้อเช้าที่ร้านค้าประจำหน่วยก่อน บางรายนั่งคุยกันต่อเอา..เผลอเดี๋ยวเดียวเที่ยงอีกแล้ว. ทหารจะพัก๑๑๓๐-๑๓๐๐ น. กองทัพจงเจริญ..ลง.

๒๗. ขอดื่มเพียงเหยือกเดียวจริงๆ - ดื่มด้วยกันไหมล่ะ ?

๐๙๐๐ น.ฝนยังคงลงเม็ดอยู่เบาๆ  แต่งานเรือไม่มีการหยุดหรือแอบไปหลบฝนอยู่ที่ใด ?เพราะเขามีเสื้อกันฝนแจกให้สำหรับผู้ที่ทำงานประจำ ผมไม่ได้รับหรอกครับเพราะมาทำงานชั่วคราว. ผมยืมจากเพื่อนลูกเรือเพื่อไปใช้โทรศัพท์จากการท่าเรือ โทรไปตรวจสอบเรื่องการลาที่หน่วยงานของผม.ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากท่าเรือนัก.เสร็จแล้วกลับมาลงเรืออรุณทรงศิลป์๓เพื่อขึ้นฝั่งที่สัตหีบ เรือกำลังจะเข้าเทียบเพื่อซื้อเสบียงและอุปกรณ์บางอย่าง.  ผมกลับมาพักที่บ้านได้ประมาณ๔ช.ม.เท่านั้น ! ออกจากบ้านแล้วผมเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างเพื่อจะไปที่ตลาด สัตหีบก่อน ปรากฏว่ามีคนขึ้นตัดหน้าไปก่อนทั้งๆที่ผมเป็นผู้เรียก.นี่แหละคนไทย.อยากถามว่าพี่รู้จักคิวไหม?กลัวเขาจะตอบว่า.ข้าไม่เล่นบิลเลียด.คงจะอีกนานจึงจะรู้เรื่องการเคารพสิทธิถึงตอนนั้นคนขับรถเองก็คงจะคิดได้และรู้ว่าควรจะรับใครก่อน..ผมได้แต่หวังเพราะรู้ว่ายังไงๆก็ไม่น่าจะเป็นจริงได้. พูดถึงเรื่องรถขอแวบมาที่โรงจอดรถสักหน่อยน๊ะครับ  ผมเองไม่มีรถยนต์แต่เพื่อนบ้านสร้างโรงรถและกินพื้นที่ของผมไปด้วย ดีที่มาขออนุญาตมิฉะนั้น..?วันดีคืนดีคนรวยหลายๆคนมักนำรถเข้ามาจอด บ่อยครั้งที่พี่แกกลับมาตอนดึก ปิดประตูดังโดยไม่เกรงใจใดใด ?น่ารำคาญมาก.บางวันหยุดเราอยากตื่นสายๆพี่แกดันมาติดเครื่อง ๒๐-๓๐นาที..พอออกปากว่าแม่..งมันหาว่าผมใจคอคับแคบ..ไม่คิดจะเกรงใจกันเลยถ้าผมมิใช่รุ่นพี่ มันคงกระทืบผมเสียด้วยซ้ำ เอ็งโชคดีที่อยู่เมืองไทยถ้าเป็นอเมริกา..ผมโทรเรียกรถยกมายกนานแล้ว..เขาจะเอาไปทิ้งที่ไหนก็ช่าง..ผมไม่อยากสนใจ.       

๑๔๐๐ น. ผมนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้าง  จากคิวตรงข้ามกับคิวที่ผมวิ่งอยู่.ตรงมาท่าเรือสัตหีบค่ารถ๕๐บาทผมให้แบ๊งค์ร้อยไปแต่ไม่เอาเงินทอน. ไม่ได้หยิ่งหรอกน๊ะ..รู้จักให้ทิปบ้าง..ชีวิตจะได้มีความสุข..ผมพูดถึงคนรับต่างหาก.เกือบสามโมงเย็นเมื่อทุก อย่างเรียบร้อยแล้ว พี่จอห์นกัปตันกะกลางวันนำเรือออกสู่อ่าวไทยทันที ผมอ่านนสพ.ไทยรัฐฆ่าเวลาไปพลางๆ แต่ไม่ลืมซื้อพวกบางกอกโพสมาฝากเพื่อนร่วมงาน  เขาดีใจสิครับที่มีโอกาสรู้ข่าวคราวจากภายนอกบ้าง  แหมอยู่กลางทะเลไม่มีอะไรดีไปกว่านสพ.ผมยังจำได้ตอนไปฝึกภาคทะเลผมอ่านแม้กระทั่งโฆษณา..ดีใจกว่าได้เบียร์๒-๓ขวดเสียอีก.

 ๑๖๐๐ น. เรือกำลังแล่นตั้งฉากกับเรือบรรทุกน้ำมันขนาดใหญ่ ที่แล๊ท๐๑๒-๑๖-๒๒เหนือและลอง๑๐๑-๐๓-๓๑ตะวันออก  เอ้าบนท้องฟ้าก็ไม่น้อยหน้า ! เพราะมีเครื่องบินนอร์แม็ทของทหารเรือไทย น่าจะมาจากทางใต้และมุ่งสู่สนามบินอู่ตะเภาขณะนี้ดูเผินๆว่าทะเลจะสงบนิ่ง แต่ยังมีคลื่นอยู่บ้างเล็กน้อย เรือไดหมึกและเรือลากต่างมุ่งหน้าไปในทิศทางเดียวกัน แถมยังมีจุดประสงค์เดียวกันอีกด้วย..เอาปลามาให้มากที่สุด.ในขณะที่มีเสียงเรียกจากเรือต่างๆผ่านเข้ามาในข่ายเดียวกันที่วิทยุประจำเรือนำของเรา..อาหารเย็นของเรือเป็นปลาทอด  แต่มีน้ำพริกอีกหนึ่งอย่างแม้จะเป็นสไตล์ของพ่อครัวชาวอินโดฯ..แต่ยังเผ็ดแบบไทยไทย..มีพิเศษด้วยคือหมูทอด..ที่เหลือมาจากมื้อเที่ยงนั่นเอง ! พ่อครัวยังบ่นเลยครับมิใช่ว่าไม่อร่อย  แต่บ่นว่าไม่มีคนมากิน.แหมเรือจอดเทียบทั้งทีจะกินแต่อาหารบนเรือเท่านั้นเองหรือ?จะประหยัดไปถึงไหนกัน ? มื้อเที่ยงของผมเป็นราดหน้าจานใหญ่ฝีมือแม่บ้านคนเดิมครับที่จริงจะชวนเธอมากินนอกบ้านบ้างน่าเสียดาย..แต่ฝนตกหนักแถมยังตกนานด้วยสิ..เป็นที่รู้กันว่าที่สัตหีบนั้นวันหนึ่งเออ..พี่แกมีถึงสามฤดูเชียวล่ะ ! จึงนำของเก่าจากตู้เย็นมาดัดแปลงก็พอใช้ได้ครับ. ปกติวันหยุดเรามักทำอาหารกินกันพร้อมหน้าพร้อมตา.พ่อ-แม่-ลูก.ก๋วยเตี๋ยวน้ำบ้าง..ราดหน้าหรือผัดซีอิ๊วบ้างฯ  ก๋วยเตี๋ยวน้ำเงี๊ยวบ้าง นอกจากประหยัด-อิ่มแล้วยังได้คุยกันไปด้วย รสชาติก็ไม่แพ้ที่ไหนๆที่สำคัญพูนชามเลยล่ะ ! ภรรยาผมรู้ใจครับทำทีไรเป็นแบบโนรีฟิล. No refill.ไม่ต้องร้องขอเติมอีก. ครอบครัวใดถ้าสามารถกินอาหารพร้อมกันบ้าง  พูดคุยและสอนลูกไปบ้าง  ถ้าอยากสอนเมียด้วยก็ไม่ผิดกติกา.มีความสุขสิครับ.ถ้าไม่เคยทำลองดูเพราะยังไม่สาย..

๑๘๐๐ น.  เรามาทอดสมอที่บริเวณพื้นที่สำรวจ  เพื่อพักผ่อนและเตรียมการสำรวจในวันรุ่งขึ้น.กัปตันแอ๊บเนอร์หิ้วกาแฟมาเปลี่ยนกะกับกัปตันจอห์น โดยมาประจำที่หน้าจอทันทีเพราะเรือกลับจากฝั่งครั้งใด ? มักจะมีหนังใหม่ๆมาฉายเสมอ..

๒๘.ออกมาผึ่งแดดบ้าง ถ้าอากาศดีและท้องฟ้าแจ่มใส.-ในอ่าวไทยปี๒๕๓๖.

๒๒ ม.ค.๒๕๓๖.เราเตรียมออกเรือตั้งแต่ยังไม่หกโมงเช้าเลยครับ  สมอเรือถูกกว้านขึ้นมาโดยจนท.สมอ ซึ่งเป็นงานรับผิดชอบที่ลูกเรือถูกจัดไว้. ในเรือแต่ละลำ..คนที่อยู่ประจำเรือจะมีหน้าที่ประจำสถานีต่างๆไม่มีการยกเว้น. ตั้งแต่กัปตันลงมาถึงลูกเรือคนสุดท้าย. *จะมีรายชื่อ-ตำแหน่งประจำสถานีต่างๆ  ติดไว้บนบอร์ดของทางเรือเช่น ถ้าเป็นเรือรบ..ผมอาจถูกจัดเป็นจนท.หัวฉีดน้ำเวลามีการประจำสถานีดับเพลิง หรือเป็นจนท.บรรจุกระสุนปืน๗๕ม.ม.เวลาประจำสถานีรบ.เวลาเรือเข้าเทียบผมอาจจะเป็นจนท.ดิ่งซ้ายเป็นต้น. บนเรือนำลำนี้ผมสอบถามแล้วปรากฏว่ามีเพียงสองสถานีเท่านั้น ! ประจำสถานีดับเพลิง และสถานีสละเรือ..

๐๖๓๐ น. เรามาถึงพื้นที่สำรวจและเริ่มดำเนินการกันเลย  เพื่อจะได้เสร็จงานตามที่จนท.เซอร์เวย์กำหนดไว้ใน๒๖หรือ๒๗ม.ค๕๔นี้   ผมถูกเรียกให้ติดต่อวิทยุไปที่เรือสำรวจเพื่อให้ส่งเรือเล็กมาช่วยงาน เราเริ่มทำการสำรวจจากเส้นที่๔๓. Line 43. ผมดูรายละเอียดจากจอคอมพิวเตอร์แสดงไว้ดังนี้.  

 

ด้านซ้าย.	ด้านขวา.
Recal  Surveys	E.        731002.60	D Sol             4733.6
Date  22 Jan. 93	N.         1388897.78	B to G ( G )   270.3
Time. 06 : 38 : 39	Gyro.   0.0	Line Brg ( G )
	CMG (G)      84.7	Lat 012 – 06 – 17 E.
	Depth.( m )   0.0	Long 100 – 07 – 34 E.
	Dof. ( M )     -539.0	Scale 1 :250000
	Speed  4.6

๐๗๓๐ น. มีเศษไม้กับโฟมลอยผ่านมา  เรือนำใช้เวลาจอดเก็บประมาณ ๕ นาทีแต่ไม่มีผล No effect.ในความหมายเดียวกัน.ภาษาแพทย์จะใช้คำว่า Non reaction. หลังจากดูเศษไม้แล้วกัปตันจอห์นบ่นเบาแต่ผมได้ยิน..อ้า - เชียด Ah Shit ! ไอ้ห่าเอ๊ย ! เสียเวลาจอด. อะไรทำนองนั้น. 

๐๘๔๕ น.เราพบซั้งเป็นแนวยาว ห่างกันเป็นช่วงๆจึงหยุดเก็บให้พ้นเส้นทางวางสายของเรือบอลติคซี พอเก็บชุดแรกและกำลังลากออกมาได้เพียง๕เมตรเท่านั้น. เชือกขาดสิครับ..จึงต้องวกกลับมาผูกกันใหม่  อาศัยข้อดีของเรือนำจึงสามารถทำงานได้คล่องแคล่วกว่าเรืออื่นๆ  เรือนำจะมีพังงาหรือพวงมาลัย Steering.และคันควบคุม.  Control Handle.สองชุด. ถ้าหันหน้าไปทางหัวเรือ. ชุดแรกจะอยู่ตรงจุดกลางของสะพานเดินเรือ  ชุดที่สองอยู่ด้านหลังขวา.ยืนอยู่ที่เดิม. ให้นึกถึงภาพรถรางในสมัยก่อน ถ้าเกิดทัน.แต่เวลาจะใช้พังงาไม่ต้องยกออกแล้วนำมาเสียบเหมือนรถรางเพียงแต่ตัดทางเดินน้ำมันไฮดรอลิค ที่มาบังคับลิ้นนั้นออกเท่านั้นเอง ! ที่จริงผมคิดว่าพังงาหรือพวงมาลัยแบบนี้คงจะทำมาสำหรับงานสำรวจโดยเฉพาะเป็นแน่.ต่อมาผมมีโอกาสมาทำงานที่เกี่ยวข้องกับการขุด-เจาะน้ำมัน จึงพบว่าเรือซัพพลายส่วนใหญ่มีพังงาแบบเดียวกับที่ผมกำลังเขียนเกือบทุกลำ. เรือเล็กที่เรือบอลติคซีแจ้งว่าจะส่งมาช่วยนั้นยังมาไม่ถึง เราจึงต้องหยุดเพื่อเก็บสิ่งกีดขวางเองไปก่อน.

๐๙๐๐ น.เราได้สวนทางกับเรือขนาดใหญ่ลำแรกเป็นเรือน้ำมัน. ภาพด้านบน.ขนาดส่งดูด้วยกล้องส่องทางไกลยังใหญ่มากทีเดียว แล่นห่างจากลำแรกประมาณ๕-๘ไมล์ทะเล. ลำที่สองก็ใหญ่พอสมควร และบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์มาเต็มทุกพื้นที่. Containers.ผมอยู่ห่างมากทีเดียวแต่ยังมองเห็นชัด. แต่ผมยืนยันว่าต้องเล็กกว่าเรือควีนแมรี่.Queen Marry.ที่ลองบีช. ใครที่ตามอ่านเรื่องทหารเรือไทยในอเมริกาตอนที่สอง ต้องเห็นภาพประกอบด้วยเป็นแน่.ถ้ายังไม่ได้อ่าน..พอจบเรื่องนี้อย่าลืมแวะไป..ฟรีทุกอย่างอ่านจบแล้วเปรียบเสมือนได้เดินทางไปเองจริงๆ..ไม่ได้โม้ !

๑๐๐๐ น. เรือเล็กสองลำจากเรือบอลติคซี มาถึงเรือนำแล้วคือเรือพรวิราม๑และเรือวัลย์วารีย์๑ ยังไม่ทันรายงานตัวแต่ผมรีบจ่ายงานให้ทันที  บนเรือเราแม้ว่าพนง.จะไม่ต้องคอยเก็บซั้งแล้วก็ตาม  แต่ผมยังต้องเหนื่อย ปาก.อยู่ครับ ต้องคอยแปลจากจนท.เซอร์เวย์และต้องถ่ายทอดไปที่เรือเล็กมากและบ่อยกว่าเดิมเพื่อ  ให้เรือเล็กลากซั้งไปไว้ตามที่ที่กำหนด หรือต้องตัดอันไหนทิ้ง.

๑๒๐๐ น. กัปตันที่สองขึ้นมาเปลี่ยนเพื่อให้มือหนึ่งไปกินมื้อเที่ยงแล้วพักผ่อน  เพื่อจะกลับมาเปลี่ยนใหม่ทุก๖ช.ม.เชื่อผมหรือยัง ?ว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้อง.ช่างตรงเวลาดีแท้..สู้พี่ไทยไม่ได้เขาเปลี่ยนเวรยามกันเวลาแปดนาฬิกา  ดูสิบางคนมาตอนสิบโมงไม่เคยคิดถึงคนที่อยากจะออกเวรบ้างเลย..หงุดและหงิด.  ผมถือโอกาสลงไปกินมื้อเที่ยงกับเขาบ้างเพราะไม่เคยมีใครมาทำแทน. แถวๆบ้านผมก็คงจะเหมือนทุกๆแห่งเพราะมีพวกชอบสอดรู้สอดเห็นมาก.แม้ว่าบางทีสอดแล้วแต่ไม่เห็น.มาถามศรีภรรยาว่าเอ๊ะแฟนพี่เขาทื้งพี่แล้วหรือ ? ทำไมไม่เห็นเลยล่ะหมู่นี้ ? เวลาเราอยู่บ้านทุกวันไม่ยักมาถาม..แปลกน๊ะ. E-นี่ !

 ๒๙. เรือซัพพลายในงานขุดเจาะน้ำมัน - ในอ่าวไทย.

 

นางจิ๋วของผมบอกว่า..อ๋อมีคนมาจ้างพี่เขาไปเป็นล่ามในเรือสำรวจน้ำมัน คงฟันเละสิน๊ะ! หล่อนยังไม่ยอมหยุดซัก..พูดเหมือนจะอิจฉาน๊ะ..รายได้ก็ไม่เลวในพ.ศ.นั้น  ถ้าจะเละคงจะอย่างอื่นเละมากกว่า.เรือเรากลับลำมาเพื่อลากซั้งที่ขวางอยู่. ทันทีที่เรือสินค้าได้แล่นผ่านไป  มองจากชื่อเรือน่าจะเป็นเรือสินค้าจากเกาหลีเหนือ. อันยังอัสมิกะ. เพื่อนำไปทิ้งให้ห่างจากเส้นสำรวจ  เพราะเรือวางสายจะวางสายผ่าน.

๑๗๓๐ น. จบงานสำหรับวันนี้ เรือได้มาจอดทิ้งสมอที่แล๊ท๐๑๒-๐๐-๒๐เหนือ และลอง๑๐๑-๐๐-๔๐ตะวันออก. เพื่อพักผ่อนและรองานใหม่ในวันรุ่งขึ้น.เรากำลังพักผ่อนแต่กัปตันให้ลูกเรือมาตามไปพูดวิทยุกับเรืออวนลอยที่ชื่อแรมโบ้..

เรืออวนลอย. : เรือสำรวจจากเรือแรมโบ้..เรือสำรวจจากเรือแรมโบ้..

ผู้เขียน.       : จากเรือสำรวจครับ..

เรืออวนลอย. : พี่ช่วยเลื่อนเรือให้หน่อยได้ไหมครับ ?  เลื่อนไปทางตะวันออกสัก

                   ๕-๖ไมล์ มิฉนั้นอวนของผมจะลอยไปพันกับใบพัดเรือ  หรือสมอเรือ

                   พี่แน่ๆ. สาเหตุเพราะกระแสน้ำแรงและไหลเร็วพอสมควร.

ผู้เขียน.      : พูดกับกัปตันเรือ..Capt. would you please move the boat a little

                  bit far 5-6 miles away otherwise the net will  comes and

                  stucking around the anchor or propeller.

กัปตัน.       : พี่จอห์นเริ่มโมโห สบถออกมาเบาๆว่าไอ้ห่าเอ๊ย ! ทำไมไม่บอกก่อนที่

                  กูจะทิ้งสมอล่ะ ? Shit , why don’t you tell me before dropping

                  the Anchor ? บ่นไปด้วยและก็สั่งถอนสมอไปด้วย.

 เรือได้ถอนสมอแล้วเลื่อนตัวออกจากจุดเดิมจนพ้นระยะการพัดพาของกระแสน้ำ  ตามที่ไต๋เรือแรมโบ้กำหนด. ผมกลับมาพักผ่อนที่เตียงประจำตัวใต้ระดับน้ำทันที..

๒๓ ม.ค.๒๕๓๖ ผมถูกลูกเรือปลุกขึ้นมาในเวลาที่ยังไม่ควรจะต้องตื่น..โมโหสิครับ.ก็เพิ่งนอนไปไม่กี่ชั่วโมงเอง.ระหว่างเดินขึ้นมาจากใต้ระดับน้ำคิดได้ว่า  ถ้าใจเย็นลงสักนิดก็คงจะดีเพราะการทำงานนั้นต้องมีสบายบ้าง ลำบากบ้าง คละเคล้ากันไป  ถ้าสบายเสียเพียงอย่างเดียว ก็จะไม่มีทางพบกับความลำบาก..

๐๒๓๐ น.หลังจากคุยทางวิทยุจึงทราบว่า  เจ้าของอวนคนเดิมแจ้งว่า อวนของเขาได้ไหลตามน้ำมาพันกับสมอเรือของเรา  ซึ่งกระแสน้ำเปลี่ยนทางเร็วกว่าที่เขาคิดเอาไว้อวนถูกพัดเข้าใต้ท้องเรือ และบางส่วนพันกับโซ่สมอของเรือเราและเรือเล็ก  ทางเรือเล็กแล่นเรือแล้วใช้ไฟฉายส่องเพื่อสำรวจความเสียหาย  ผมได้ยินเขาคุยกันว่าเสียหายประมาณสองหมื่นเศษๆ แต่มิใช่ความผิดจากเรือเรา.ความผิดของไต๋เอง. มิฉะนั้นเราคงถูกฟ้องเรียกค่าเสียหายแน่ๆ เพราะเรือประมงไทยไม่มีทางที่จะยอมขาดทุนแน่ๆ. ถ้าเป็นความผิดของเรือเรา.

๐๓๐๐ น. เจ้าของอวนขอพูดวิทยุกับผม และได้แจ้งให้ตัดอวนส่วนที่พันโซ่ได้เลย. เป็นความคิดที่ดีครับเพราะต้องยอมเสียส่วนน้อยเพื่อรักษาส่วนใหญ่  เรียบร้อยแล้วผมลงมานอนต่อ..แต่ยังไม่วายถูกลูกเรือมาปลุกอีกครับ ผมมิได้โกรธเคืองใดๆเพราะสายแล้ว ในท้องทะเลแม้จะเป็นเวลาแค่หกโมงเช้าก็ตาม..ถือว่าสายมาก เพราะปลาหนีไปหมดแล้ว..ผมแอบมาออกกำลังกายเสียหน่อยจะได้แข็ง..แรง..

๐๖๓๐ น. ผมมาแจ้งให้เรือเล็กปลดเชือกออก  เพราะเรือเราจะถอนสมอและออกเรือแล้ว เราออกจากแล๊ท๐๑๒-๒๐-๒๐เหนือและลอง๑๐๑-๐๐-๓๕ตะวันออก * นักอ่านท่านใดที่ช่างสังเกตจะเห็นว่า แล๊ทและลองตอนเรือจอดเมื่อเย็นนั้น ไม่ตรงกับเวลาก่อนเรือจะถอนสมอในตอนเช้า..อย่าลืมว่าเรือได้เลื่อนที่จอดหนีอวนตอนดึกไงล่ะ?จำได้ไหม? ยังไงๆพิกัดต่างๆก็จะต้องไม่มีทางตรงกันได้. หัดรอบคอบไว้บ้างก็ดี..เอาให้เป็นนิสัยเลยก็ดี  จะได้ไม่ถูกใครมาหลอก.

๐๖๔๕ น. เรือติดตามวัลย์วารีย์๑มีปัญหา  เพราะ ชุดหางเสือท้ายไม่ทำงาน และเลี้ยวแรงไม่ได้สาเหตุเพราะน๊อตที่ประกบนั้นพี่เกิดเกลียวหวานขึ้นมาสิครับ ..กำลังลอยลำแก้ไขอยู่..โดยมีเรือพรวิราม๑เป็นพี่เลี้ยงอยู่ด้วย..

๐๗๐๐ น.เราเริ่มสำรวจตั้งแต่เส้นที่๔๑ขึ้นไปทางตะวันออก และได้พบซั้งอยู่ที่๒๒๕องศาตะวันตกเฉียงใต้  แต่ไกลเกินระยะกีดขวาง . มากกว่า๖๐๐เมตร. เราจึงผ่านไปโดยไม่ อยาก.สนใจ. ผมถือโอกาสลงมาจัดการกับขนมปังและกาแฟเสียเลย. แหมพี่ซั้งครับ..เหมือนจะรู้เลยน๊ะว่าผมกินกาแฟขนมปังเรียบร้อยแล้ว..พี่เริ่มโผล่มาให้เห็นทันทีเลยน๊ะ ! เราพบซั้งรวม๓กอ.เพื่อความรวดเร็วผมจ่ายงานให้เรือติดตามไปเก็บลำละ๑กอ  เรือเราก็ได้ร่วมทำกิจกรรมด้วยอีก๑กอ. และรอฟังคำสั่งจากจนท.เซอร์เวย์ว่าจะให้ดำเนินการอย่างไร ?

เซอร์เวย์.  : Eh ! Panpong , tell the chase boat after picking up the trap

                and cut it if it was old. The new one move them to 075 E.

                Fallow us.

ผู้เขียน.  : All right. และแจ้งไปที่เรือติดตามทั้งสองลำ  ราม๑ - วัลย์วารีย์๑..

              ทราบครับ. ให้เก็บซั้งดังกล่าวถ้าเป็นของเก่าตัดทิ้งไปเลย  ถ้าเป็นของ

              ใหม่ให้ลากตามมาแล้วไปที่ทิศ๐๗๕ตะวันออก   พอเรือติดตามแจ้งกลับ

              มาผมก็แจ้งไปที่จนท.เซอร์เวย์ทันที และยังต้องคอยส่องกล้องดูการทำ

              งานของเขาไปด้วย เพื่อความมั่นใจเวลาถูกถามกลับมา.

๑๐๓๐ น. ทีมของเรายังเดินหน้าต่อไปหลังจากที่  ดำเนินการกับพี่-น้องซั้งทั้ง๓กอ  บางช่วงมีซั้งและมีคนเฝ้าอยู่ด้วยแต่ผมได้เจรจากันทางวิทยุ. ส่วนใหญ่ผู้เฝ้าจะใช้วิทยุที่ช่องสี่ดี 4-D.ของวิทยุแบบมดดำ. เพื่อขอให้เคลื่อนย้ายให้พ้นทางเมื่อเรือวางสายผ่านมา ส่วนใหญ่ยินดีให้ความช่วยเหลือ บางเจ้าย้ายให้เสร็จเพราะอาจกลัวว่าซั้งจะพัง ถ้าเราเป็นผู้ลากให้. ซั้งที่ถูกทางเราลากมารวมกันนั้น  เราจะนำมารวมใกล้กันมากไม่ได้เพราะที่ตีนซั้ง ด้านปลายไม้ไผ่ที่ผูกเชือกถ่วงหินไว้. อาจจะพันกันได้  แน่นอนเพราะจะทำให้เกิดความเสียหายกับเจ้าของซั้ง.

๑๑๐๐ น. เรือยังแล่นต่อไปโดยไม่มีอะไรให้จอดเก็บ  ถือเป็นการพักผ่อนไปในตัวเราสวนกับเรือใหญ่ในเส้นทางเรือเดิน.  เรือลำนี้เป็นเรือขนาดใหญ่มากแต่..เบา..คงจะกำลังมาบรรทุกของจากท่าเรือมาบตาพุดนั่นแหละเพราะดูจากทิศทางพี่แกกำลังมุ่งหน้าไปทางนั้น  แนวชายน้ำโผล่ขึ้นมามากแสดงว่า.ไม่มีอะไรอยู่ในระวางบรรทุก  เผลอเดี๋ยวเดียวได้เวลาอาหารเที่ยงอีกแล้วสิครับ  มื้อนี้ค่อยน่ากินหน่อยเพราะเป็นเนื้อทอดคนละ ๑ ชิ้นใหญ่  ผัดกะหล่ำปลีตามด้วยแกงเหลืองปลาแบบอินโดฯ ไม่รู้ว่าใครเป็นต้นแบบ ? เพราะมองแล้วคล้ายๆแกงจากปักษ์ใต้บ้านเรา. อิ่มแล้วก็ไม่ต้องบอกก็คงทราบน๊ะครับ..อ่านมาหลายหน้าแล้ว.ไม่ใช่หรือ ?    

๑๔๐๐ น.  เรือได้เลี้ยวกลับไปที่เส้นสำรวจ๔๑/๔๘ เข็ม๑๐๗ตะวันออก  แล่นมาเกือบหนึ่งชั่วโมงจึงได้พบกับสิ่งกีดขวางชิ้นแรกของบ่ายวันนี้  ผมเลยจ่ายให้เรือเล็กดำเนินการต่อไป.

๑๖๓๐ น. ถ้าเป็นระเบียบของทหารบนฝั่งถือว่าเป็นเวลาเลิกงาน  แต่ถ้าเป็นบนเรือทหารจะเลิกงานตั้งแต่๑๖๐๐ น. หลังจากนั้นเป็นเวลาทำความสะอาด  ใครเคยมาที่เรือทหารจะต้องได้ยิน..ถ้ามาเวลาเลิกงาน. จ่าเวรจะเป่านกหวีดเรือ. วี๊ด-วี๊ด-หว่อ..เลิกงาน..ทำความสะอาดเรือตามตอน. แม้ว่างานหลวงเลิกแล้วแต่งานราษฎร์ยังไม่เลิก. ช่วงนี้เป็นเวลาที่ยุ่งเหยิงมากครับเพราะทางเรือเล็กเริ่มจะดื้อไม่ยอมทำตามคำสั่งอีกแล้ว เราสั่งให้ไปทิ้งที่ระยะ๕๐๐เมตรเออ..เอ็งก็รู้ว่าเขาส่องกล้องมองอยู่ดูสิแม่งไปทิ้งที่ระยะ๓๐๐เมตรเท่านั้น!จะเขียนสุภาพได้ยังไงล่ะ? คนกำลังโมโหและโดนหางเลขไปด้วย.จนท.เซอร์เวย์โมโหมาก.เห็นไหมว่าผมมิได้โมโหคนเดียว. แจกฟักตลอดเวลา. ใคร?ใครอยากจะกิน ? ฟักฝรั่งน๊ะไม่ใช่ฟักไทย. จะได้เอามาต้มกระดูกหมู..ผมอยู่ใกล้ๆแม้จะไม่อยากกินฟักแต่ต้องพลอยลำบากใจไปด้วย. การทำเช่นนั้นนอกจากจะฝ่าฝืนคำสั่งแล้วยังทำให้เราต้องกลับมาย้ายใหม่อีกครั้ง  มิฉะนั้นจะลอยเข้ามาที่เส้นสำรวจอีกแนวหนึ่ง..

๑๗๐๐ น. เรือบ่ายหน้าไปทางตะวันออกที่เข็ม๐๙๐  แล๊ท๐๑๒-๐๐-๒๙เหนือ  และลอง๑๐๐-๕๒-๕๑ตะวันออก จนท.สำรวจอยากจะให้เสร็จในเส้น๔๐วันนี้เสียเลย. แต่อาจจะเสร็จไม่ทันก็เป็นได้..ถ้ายังมีสิ่งกีดขวางลอยเข้ามามาก.

๑๘๑๕ น. เรายังเดินหน้าต่อด้วยความเร็ว๘.๕น๊อตในเข็ม๙๐.๕ ขึ้นไปทางเส้นสำรวจ๔๐  และผ่านอวนเก่าที่ขาดลอยมา๑ช่วง  และกำลังผ่านอวนอีก๑ช่วงที่แล๊ท๐๑๘-๐๐-๑๗เหนือและลอง๑๐๑-๐๔-๐๒ตะวันออก. ปกติอวนลอยนั้นมักจะผูกทุ่นสีขาวไว้เป็นช่วงๆ เป็นแนวยาวตามน้ำ มีเสาผูกธงและไฟแว๊บ เพื่อสะดวกในการมองเห็น.เวลากลางคืน.แต่ปกติจะมีเจ้าของคอยเฝ้าอยู่เพื่อป้องกันมิให้ใครมาแอบตัดหรือมากู้ไปทั้งหมด..ขาดทุนหล่าว.การทำอวนลอยนั้น ต้องใช้ทุนสูงพอสมควร บางรายปล่อยยาวถึงถึง๑๕ก.ม.ก็มี พวกที่มีทุนน้อยก็จะมีเพียง๑,๐๐๐-๑,๕๐๐เมตร. การวางอวนมักจะวางกันช่วงเที่ยงๆ แล้วกลับไปกู้หรือเก็บเอาประมาณสองยามโน่น.

๒๑๐๐ น. ตำรวจน้ำได้เรียกเข้ามา เพื่ออยากทราบที่อยู่ของเรา ผมแจ้งตำบลที่แล้วจึงได้เวลานอนเอาแรงไว้เพื่อผจญกับงานเบาเบาในวันใหม่.

๒๔ ม.ค.๒๕๓๖. หลังจากตื่นแล้วยังพอมีเวลาซักผ้าด้วยมีอ. เพียง๒-๓ชิ้นเท่านั้น ! ที่จริงที่ดาดฟ้าล่างข้างห้องเครื่องยนต์  เขามีเครื่องซักผ้าให้บริการแต่ไม่อยากใช้..ทำไมจะใช้ไม่เป็น..ใครพูดว๊ะ ?ผมไม่อยากรวมไว้มากต่างหากเพราะการซักผ้าด้วยมือนั้น  ถือเป็นการออกกำลังกายและพักผ่อนไปด้วย  ถ้าไม่เชื่อลองทำดูถ้าจะให้ดีควรช่วยศรีภรรยาไปด้วย เพราะเธอจะได้พักบ้าง..ตามใจน๊ะถ้ากลัวเพื่อนจะล้อว่ากลัวเมียก็ไม่ต้องซักก็ได้..ไอ้คนกลัวเมีย..พูดถึงเครื่องซักผ้าแล้วเชื่อไหมว่า ? มีคนยุคใหม่อีกหลายคนที่ซักผ้าด้วยมือไม่เป็นเสียแล้ว..ต้องมีบางคนใส่น้ำใส่ผงซักฟอกเสร็จ พี่แกลงไปเดินย่ำอยู่ในชามอ่างหรืออ่างซักผ้าก็มี..ต้องมีสักคนสิเผลอๆก็ผู้อ่านนี่แหละ ! ยังจะมายิ้มอีก..เอาน่า..ผมไม่บอกใครหรอกน๊ะ. แม้ว่าผมมิใช่คนยุคใหม่แต่ยังพอจะทันทั้งสองแบบ นึกถึงตอนไปเรียนที่แค๊มป์เลอจูน คาโรไล่น่าเหนือCamp Lejeune North Carolina , USA. สมัยนั้นเครื่องอบแห้งเป็นอย่างไร ? ผมเองก็ไม่เคยทราบหรอกครับ.แต่ประเทศที่เจริญแล้วอย่างสหรัฐฯ เขายังใช้เครื่องอบแบบไอน้ำกันอยู่. ที่เขียนมานี้เฉพาะในค่ายทหารครับ.  นอกค่ายนั้นจริงๆแล้วอาจจะเป็นเครื่องที่อบด้วยการหมุนเครื่องก็ได้  ที่ไม่กล้ายืนยันเพราะผมใช้แต่เครื่องซักและอบของทหารเท่านั้น !ต้องประหยัดไว้ก่อนก็แหม..ตอนนั้นผมรับเบี้ยเลี้ยงจาก นย.อม.วันละ๒เหรียญเท่านั้นเอง !ยังไม่วายครับ..พอซักเสร็จผมจัดผ้าเข้าไปแขวนไว้ในเครื่องอบ  แล้วผลักเข้าซองเพื่อทำการอบต่อไป ตั้งใจจะกลับมาดูในครึ่งช.ม.ข้างหน้า..เอ้าพอกลับมาอีกที !.เฮ้ยตื่นๆ-เกิดเยื่องแย้ว..เสียงของพี่อ่างเถิดเทิงพูด..ไม่ใช่ผม..เรียบร้อยสิครับมิใช่ผ้าแห้งหรอกครับ..ผ้าหายต่างหาก. 

* แหมน่าเสียดายจริงๆครับ. พื้นที่หมดเสียก่อนมิฉนั้นจะได้รู้กันว่าใคร ? ใครกล้ามาขโมยผ้าของโตนี่ฟาง ? เอ..หรือว่าพี่แก..ชอบกลิ่นของคนเอเซีย..ว๊าว !!

 

<p st