ถ้าถูกบังคับให้รับ ข้าจะยอมแพ้ แต่จะไม่ยอมรับ . . .

ถ้าถูกบังคับให้รับ ข้าจะยอมแพ้ แต่จะไม่ยอมรับ . . .

ด้วยหัวใจ และสำนึกในความเคารพต่อความคิดของตัวเองอันที่มาจากความรู้นั้นช่างลำลึก เกินจะอธิบาย แม้จะถูกเรียนกขานด้วยสรรพนามใดๆ และแม้ฝูงชนจะยังกล่าวก้องในหูถึงความดื้อรั้น หัวของข้าก็ยังไม่แหงนมองฟ้าเพื่อขอทวยเทพองค์ใดให้ประทานพร และยั้งมิก้มหน้าเพื่อหลีกหนีความจริงอันใดๆ แม้ว่าจะทุรนทุราย ต่อให้เบื่องหน้านั้นจะทุกข์ทนและไร้หนทาง หูข้าจะยังไม่หนวกจนกว่าเสียงนกที่ร่ำร้องจะพร่ำร้องเพื่อข้า ตาข้ายังไม่มืดบอดจนกว่าดาวที่ส่องแสงจะประกายเพื่อข้าคนเดียวเท่านั้น ขาสองข้างของข้าจะเดินไปแม้ว่ามันจะเจ็บปวดจากอดีต ความทรงจำ และอนาคตที่เฝ้ารอ แต่เห็นไหมว่ามันก็ยังเดินต่อไป จนกว่าทิวาและราตรีเช่นนั้นจะปรากฏ

 

You...I was crying for you. If you can not do anything. But please hold my hand and embraces me...