เรื่องเล่าจากป้ายรถเมล์
เรื่องเล่าจากป้ายรถเมล์
ณ ป้ายรถเมล์แห่งหนึ่ง มีชายหญิง 2 คนนั่งคุยกัน โดยทั้งสองไม่ได้มีความสนิทสนมกันแม้แต่นิดเดียว แต่โดยส่วนตัวของฝ่ายหญิงแล้ว เธอเป็นคนมีมนุษย์สัมพันธ์ดีเพราะเธอทราบดีว่าชายคนนี้เป็นเช่นไร จากที่ได้ฟังใครหลายคนพูดถึง การคุยกันเป็นเรื่องที่ปกติโดยทั่วไปที่หากคนที่ไม่ได้มีความคุ้นเคยกัน ก็ต้องถามเรื่องการทำงาน ฝ่ายชายเป็นเพียงพนักงานขายธรรมดา สุภาพ พูดจาไพเราะ ฝ่ายหญิงเป็นอาจารย์สอนโรงเรียนแห่งหนึ่ง เธอและเขา นั่งคุยไปเรื่อย จนเวลาล่วงเลยไป ฝ่ายหญิงก็เล่าการทำงานของเธอให้ฟัง และถามฝ่ายชายในเรื่องงานของเขา และด้วยความบังเอิญที่ฝ่ายหญิงเป็นคนที่เข้าใจอะไรง่าย เธอรู้สึกสะดุดในคำพูดของฝ่ายชายว่าขออนุญาตเล่าเรื่องไร้สาระให้ฟังได้ไม๊ และเขาก็เล่าเริ่มต้นเล่า ในอเมริกา มีโรงเรียนแห่งหนึ่ง มีนักเรียนที่เกเรมากคนหนึ่ง เป็นคนที่ไม่เคยสนใจอะไรเลย ชอบแกล้งคนอื่น ๆ ไม่มีใครอยากเล่นกับเขา และในขณะนั้นชื่อเสียงของเขาภายในโรงเรียนก็เป็นที่รู้จักว่าเขาเกเรขนาดไหน วันหนึ่งครูประจำชั้นของเขาก็เกิดสงสัยว่าเหตุใด เขาจึงเป็นคนเช่นนี้ เลยแอบไปบ้านของเขา และได้เห็นสภาพแวดล้อมที่เขาอยู่ จึงได้รู้ว่าเขาต้องอดทนรับกับอะไรบ้าง สภาพครอบครัวที่พ่อแม่ทะเลาะกันทุกวัน จึงเป็นเหตุให้ครูอยากที่จะช่วยเขาให้เป็นเด็กที่ใคร ๆ ก็ต้องยอมรับ และวันเวลาผ่านไปครูได้พูดคุยกับเขาให้ความสนิทสนม คอยช่วยเหลือแก้ปัญหาให้กับเขา และเกิดเหตุการณ์หนึ่งขึ้น เป็นวันเกิดของครู เด็กนักเรียนก็ยินดีกับครู และเด็กคนนี้ก็หยิบขวดน้ำหอมเก่าๆ ขวดหนึ่งมาส่งให้ครู ครูแปลกใจว่าเขาได้มาอย่างไร แต่เพื่อนๆ ในชั้นเรียนกลับหัวเราะเยาะเขา ในของที่เขาให้ครู เขาเปิดขวดน้ำหอมออก และ เทใส่เสื้อครูบอกกับครูว่านี่คือสิ่งที่มีค่ามากสำหรับเขาเป็นน้ำหอมของแม่เขา เขาให้ครู เหตุการณ์นี้ทำให้ครูเข้าใจ วันเวลาผ่านไปจนเขาเรียนจบ และไม่เคยได้ติดต่อกลับมาเลย จนวันหนึ่ง เขาเรียนสูงขึ้นจนจบมหาลัยได้ เขาจึงส่งข่าวมาเล่าให้ครูได้รับรู้ในความสำเร็จของเขา เขาเป็นนายแพทย์ที่ช่วยเหลือผู้คน อุทิศตัวเป็นผู้ทำประโยชน์ให้คนอีกมากมาย เขาได้รับสิ่งดีจากครูที่คอยอยู่เคียงข้างเขาเสมอแม้ว่าเขาจะไม่เป็นที่ต้องการของใคร วันนี้เขาได้ทำประโยชน์ให้คนมากมายเพราะคำสอนของครู .....
ฝ่ายหญิงนั่งฟังฝ่ายชายเล่าเรื่องนี้และรู้สึกขอบคุณเขาที่ให้กำลังใจในอาชีพของเธอเป็นอย่างมาก อาชีพการเป็นครู มันเป็นอาชีพที่วิเศษมาก เป็นอาชีพที่ประเสริฐ ได้ช่วยเหลือคน ปั้นคน เป็นพิมพ์ที่ดี เธอรู้สึกว่าชายคนนี้แปลกมากในสิ่งที่คนอื่นไม่ได้มองเห็น มองเห็นว่าเขาเป็นเพียงคนที่มีสติปัญญาช้า เกรงใจคน แต่ในสิ่งที่สะท้อนออกมาเราลองมองให้ลึกสิว่าโลกสร้างเรามาเหมือนกันหรือเปล่า
จากเรื่องนี้ทำให้เราต้องกลับมานั่งคิดว่า ไม่มีใครหรอกที่เกิดมาแล้ว อยากมีปมด้อยไม่ว่าเรื่องอะไร แต่เคยมีบ้างไม๊ที่เรารู้หรือเข้าใจในสิ่งที่เขาเป็น และเราก็จะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาอยู่ได้หรือไม่ได้ในสังคม ลองหันมองคนรอบตัวเราดูสิว่ามีคนเช่นนี้อีกกี่คน แม้ว่าเขาจะเป็นคนน่ารำคาญแต่เรามีสิทธิไปรำคาญเขาหรือไม่ และคนที่เราปฏิสัมพันธ์ด้วย เขาคิดแบบนี้กับเราหรือไม่
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น