น้ำท่วม-คืนถิ่น
วันหยุดนี้ (๒๙-๓๐ ตุลาคม ๕๔) กลับบ้านพ่อแม่ ได้เห็นและพบเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนมัธยมที่ไม่ได้เจอะเจอหน้ากันหลายปี เมื่อสอบถามได้ความว่า “หนีน้ำท่วมบ้าง โรงงานปิดบ้าง โรงงานน้ำท่วมบ้าง” จะว่าไปนำท่วมครั้งนี้ ก็มีความงามเกิดขึ้นคือ
“พ่อแม่ ได้ลูกคืน ได้ลูกกลับบ้าน คืนถิ่นอีสานบ้านเฮา”
อีสานเริ่มเข้าสู่หน้าหนาวแล้ว ข้าว ดอ กำลังออกรวง เหลืองอร่าม ส่วนข้าว กอขอ อาจจะต้องรอ อีกสักระยะ หนุ่มสาวที่กลับมาก็ช่วยกัน “เกี่ยวข้าว”
ขอยืมภาพประกอบจากบันทึกของพี่ Kapoom ค่ะ
รายทางแห่งการเดินทาง...คือ ความงาม
อีกงานที่กำลังทำกันอยู่คือ “สวนมันสำปะหลัง” ก็กำลังอยู่ในช่วงเก็บกู้ และปลูกเพิ่มใหม่
จากเดิมที่เห็นผู้เฒ่าผู้แก่ทำงาน ก็ได้เห็นหนุ่มสาว ที่ปกติเป็นสาวโรงงาน ก็มาเป็นชาวสวนบ้าง ชาวนาบ้าง
จากปกติช่วงนี้จะขายของเงียบ ๆ ซบเซา ๆ
ก็กลายเป็นขายของลื่นคล่อง เพราะมีผู้คนคืนถิ่นมาไม่น้อย
ขอบพระคุณวิกฤตที่คืน ลูก ๆ สู่อ้อมกอดของพ่อ แม่
นี่แหละหนา ที่เขาว่ากันว่า
“ไม่มีที่ไหนอุ่นใจเท่าบ้านเรา”
ความเห็น (2)
รายทางแห่งการเดินทาง...คือ ความงาม
มองให้เห็นงาม การเดินทางก็มีสุข
สู้ ๆ นะครับ