ตัวกู-อดทน-เรียนรู้นะ

วันนี้มีปรากฏการณ์ผู้ใหญ่นำงานที่กำลังทำรายงานระดับกรม เกิดคำชื่นชมการมองการไกลของผู้รายงาน เกิดการสะเทือนกับตนเองแบบเซ็งๆน้อยใจน้อยใจ เพราะตอนทำไม่ค่อยมีใครช่วย และมีแรงเสียดทานมากมาย กว่าจะผ่านมาได้ จนทำงานออกมาถึงตรงนี้ื พี่ๆแซวว่า เพราะแกอยากเป็นคนรายงานรึเปล่า ยังไงเขาก็ต้องเอ่ยชื่อแกอยู่แล้ว คำนี้ไม่สามารถ อันล็อคใจติ๋วได้ ค้นเข้าไปเจอเหตุการณ์ที่ถูกปฏิเสธว่าไม่ต้องทำ ให้ที่ๆเขามีศักยภาพทำดีกว่า ค้นเจอเอ่ยเล่ารู้สึกสะเทือนขึ้นมา พี่เขาเป็นเหยื่อของความโกรธของติ๋ว โกรธเพราะอะไรหล่ะติ๋ว โกรธเพราะพี่เขาไม่เห็นด้วย ตั้งแต่แรก แต่พี่เขาก็มีทางออกให้นะ แต่เป็นทางออกที่ใจติ๋วไม่พอใจ โอ้ ตัวกูนี่มันใหญ่คับฟ้าหนอ ใครจะเห็นต่างไม่ได้ เป็นโกรธเขาหมด อิจฉาเขาไปหมด คนรายงานก็ไม่ใช่พี่เขาสักหน่อย แค่เขารายงานแล้วไม่แจ้งเราเพราะตัวเราไม่อยู่ให้เขาแจ้งต่างหาก ศีลข้อ ๑ ด่างพร้อยเห็น มนุษย์หนอมนุษย์ คนหนอคน ทุกข์เพราะไม่รู้ ทุกข์เพราะกอดทุกข์เหมือนติ๋วที่ยังกอดความโกรธอยู่เช่นนี้อะไรกันนักหนาน้อ  ไม่เบ่อบ้างเหรอกับความโกรธเพราะโง่นี่ เกิดซ้ำซาก ไม่เคยถูกแก้ไข จะจองเวรกันไปถึงไหน แกต้องการอะไรในชีวิตกันแน่ ชิงดี ชิงเด่น ชิงการได้รับการยอมรับ  แล้วความสุขมันจะอยู่ตรงไหน เส้นทางเดินที่กำลังเดินนี้ ไม่ใช่ทางเดินในการทำร้ายหรือปองร้ายผู้อื่น ไม่ว่าด้วย กาย ด้วยวาจา หรือด้วยใจ แต่นี่เจ้าได้กระทำผิดทางวาจา ทางใจแล้ว อืมจะว่าไปกาย แม้ไม่ได้วิ่งไปทำร้ายแต่วาจาเชือดเฉือนนัานก็ผิดทางกายแล้ว เห็นตัวกูชัดแท้น้อ ณ ตอนโกรธแค่เห็น แต่มันก็ยังกอดทุกข์อยู่ไม่เป็นปัญญา โง่เป็นอย่างนี้เองหนอคน อดทน อดทนนะ งานที่ทำรับใช้ผู้คนตามเหตุและปัจจัยจงเดินหน้าทำต่อ แต่งานภายในใจยิ่งต้องเร่งหนัก  เห็นทุกข์มันคั้นขนาดนี้ จะหนีไปไหนได้  สวดมนต์ไปตั้งสติ อดทน อดทนจนกว่าจะเข้าใจ