ทักษะชั่วชีวิต (๔) : A long journey

 

 

ชีวิตของครูเรฟมีทั้งสุขและเศร้าเช่นเดียวกับชีวิตอื่นๆ  แต่ครูเรฟผ่านอุปสรรคต่างๆ มาได้ก็เพราะมีภรรยา คือคุณบาบารา ที่คอยเป็นทั้งกำลังใจและเพื่อนคู่คิด

 

๓๐ ปีแรกของชีวิตความเป็นครูไม่เคยมีคณะกรรมการการศึกษาของลอสแองเจลิสมาเยี่ยมห้องเรียนเลย เพื่อนครูที่โรงเรียนก็ไม่เห็นด้วยกับวิธีการของครูเรฟนัก บางคนถึงกับหัวเราะกับเรื่องที่ครูเรฟกำลังทำ

 

ครูใหญ่เองก็ไม่ได้สนับสนุนความคิดนี้เท่าใดนัก แต่ก็ไม่ได้ห้ามปรามอะไร เพราะเด็กห้องนี้มีมารยาทดี และสอบได้คะแนนดี  อีกทั้งยังสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงได้ด้วย ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าที่ครูเรฟจะเข้ามาทำงานเป็นครูที่นี่ ส่วนใหญ่เด็กโรงเรียนนี้มักจะลาออกจากโรงเรียนก่อนที่จะเรียนจบชั้นมัธยมปลาย เรื่องเข้ามหาวิทยาลัยนั้นไม่มีใครคิดถึงเลย

 

ครูเรฟตั้งเป้าหมายปลายทางของการเรียนรู้เอาไว้ว่า ไม่ใช่แค่การสอบให้ผ่าน แต่คือความสำเร็จของชีวิตหลังจากที่พวกเขาจบการศึกษาไปแล้ว นั่นหมายถึงว่าครูเองต้องมีศรัทธาและมั่นคงในสิ่งที่ตนเลือกทำด้วย เพราะเราจะทำในสิ่งที่เราบอกเขา

 

เมื่อชีวิตต้องพบกับอุปสรรค เราก็จะต้องผ่านไปให้ได้ ถ้าเราสอนเด็กๆ ว่าอย่ายอมแพ้ “You cannot give up” ตัวเราก็จะต้องไม่ยอมแพ้เหมือนกัน แล้วเด็กๆ ก็จะไม่ยอมแพ้เหมือนที่เราได้แสดงให้เขาเห็น  ครูคือผู้ที่จะยืนยันและทำในสิ่งที่เราเองเป็นคนบอกกับเขา

 

พวกเด็กๆ คือคนที่สมาร์ทมาก ที่สำคัญคือเขารู้จักตัวจริงของเรา (They are very smart, they know who we are)

 

ก่อนจากกันในวันนั้น ครูเรฟอ่านจดหมายของเจเน็ตให้ทุกคนฟัง  จดหมายฉบับนี้เป็นจดหมายที่มาจากความเรียงที่เจเน็ต สมาชิกคนหนึ่งของห้อง ๕๖ ส่งไปถึงมหาวิทยาลัยที่เธอสมัครเข้าเรียนต่อ และแน่นอนว่าเธอได้ส่งสำเนาของจดหมายฉบับนี้มาให้ครูเรฟด้วย

 

เจเน็ตเล่าว่าเธอเติบโตมาในย่านที่เต็มไปด้วยอาชญากรรม การมาโรงเรียนเป็นเหมือนหน้าที่อย่างหนึ่ง แต่เมื่อเธอได้มาเรียนกับครูเรฟที่ห้อง ๕๖ ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง  เพราะห้อง ๕๖ เหมือนเป็นบ้านที่สอง  เป็นครอบครัวที่อบอุ่น ที่เต็มไปด้วยความสดชื่น ความมีชีวิตชีวา และเต็มไปด้วยพลังที่จะขับเคลื่อนความใฝ่ฝันของทุกคน  

 

ห้องเรียนเล็กๆ ห้องนี้จึงเป็นสวรรค์ที่ปลอดภัย  ที่เปี่ยมไปด้วยความรักและความสุข  เมื่อเธอได้เข้ามาอยู่ที่นี่ โลกข้างนอกที่วุ่นวายดูราวกับว่าจะปลาศนาการไปจากชีวิต  เพราะความงอกงามได้เข้ามาแทนที่จนเต็มพื้นที่เล็กๆ ที่แสนพิเศษนี้

 

ครูเรฟปิดท้ายว่าในชีวิตความเป็นครูที่ผ่านมา มีทั้งความสวยงามและความเศร้าคละเคล้ากันไป  แต่ครูเรฟไม่เคยคิดที่จะเลิกอาชีพนี้  เพราะปลายทางของการเรียนรู้ไม่ได้วัดกันที่การสอบ แต่หมายถึงความสำเร็จที่จะเกิดขึ้นกับทั้งชีวิต ซึ่งเป็นการเดินทางที่ยาวนาน