ยุคทมิืฬของบ้านเมือง

 

 

 

 

 

ท่านผู้ใดแต่งเอาไว้ให้กังขา              แม่นจนน่าตกใจอยากถอยหนี

อีกเมื่อไรจะพ้นผ่านกันเสียที่             ปราศนทีโจมตีให้วุ่นวาย

คราบน้ำตาหยาดเหงื่อชะโลมคลั่ง      ดุจฟ้าสั่งฟันฟาดน่าบัดสี

พี่น้องไทยแตกพ่ายห้วงวาีรี               บารมีใครหรือจะช่วยเรา

ประเทศชาติเหนื่อยล้ามามากแล้ว       ขอเราแคล้วพัดภัยฟ้าผ่องศรี

รุ่งอรุณวันใหม่ขอให้มี                       สามัคคีกูลเกื้อเพื่อชาวไทย

 

                                                         21 ตุลาคม 54

                                                          ข้าวหอม

 

 

 

เมื่อถึงปลายรัชกาลผ่านเข้ามา 

 

ประเทศชาติจะรุ่งเรืองและเฟื่องฟุ้ง น้ำมันผุดขึ้นมาจนเห็นค่า 

พวกกาขาวจะบินรี้หนีเข้ามา เป็นประชาจนเต็มพระนคร 

 

ชนทั่วโลกจะยกพระองค์ท่าน ชื่อกระฉ่อนร่อนทั่วทุกสิงขร 

ออกพระนามลือชื่อดั่งทินกร องค์อมรเอกบุรุษแห่งแผ่นดิน 

 

ชาวประชาจะปิติยิ้มสดใส แต่อกไหม้หนอนกินข้างในสิ้น 

จะมีพวกกาฝากคอยกัดกิน เพื่อให้ได้สิ่งถวิลสมจินตนา 

 

จะมีการต่อตีกันกลางเมือง ขุนนางเขื่องกังฉินกินทั่วหล้า 

คอรัปชั่นจะกัดกร่อนทั้งพารา ประดุจปลวกกินฝานั้นปะไร

 

ข้าราชการตงฉินถูกประณาม สามคนหามสี่คนแห่มาลากไส้

เกิดวิกฤติผิดเพี้ยนโดยทั่วไป โกลาหลหม่นไหม้ไร้ความดี 

 

ประชาชีจะสับสนเรื่องดีชั่ว ถ้วนทุกทั่วจะหมุดขุดรูหนี 

ไม่แน่ใจสิ่งที่ทำนำความดี เกรงเป็นผีตายตกไปตามกัน 

 

พุทธศาสน์จะถูกรุกและล้ำ มิตรเคยค้ำเป็นศัตรูมุ่งอาสัญ 

เกิดวิกฤติธรรมชาติอุบาทว์ครัน พายุลั่นน้ำถล่มดินทลาย 

 

แผ่นดินแยกแตกเป็นสองปกครองยาก เกิดวิบากทุกข์เข็ญระส่ำระสาย

เกิดการปราบจลาจลชนล้มตาย เลือดเป็นสายน้ำตานองสองแผ่นดิน

 

ข้าเป็นนายนายเป็นข้าน่าสมเพช ผู้มีบุญมีเดชจะสูญสิ้น 

ทั้งพฤฒาอาจารย์ลือระบิล จะร่วงรินดุจใบไม้ต้องสายลม

 

ความระทมจะถมทับนับเทวศ ดั่งดวงเนตรมืดบอดสุดขื่นขม

คนที่ดีจะก้มหน้าสุดระทม ส่วนคนชั่วหัวร่อร่าทำท่าดัง 

 

จะมีหนึ่งนารีขี่ม้าขาว ควงคฑามุ่งสู่ดาวสร้างความหวัง 

ผู้ปกครองจะเป็นหญิงพึงระวัง สายน้ำหลั่งกรากเชี่ยวหวาดเสียวใจ 

 

ศิวิไลซ์จะบังเกิดในสยาม หลังฝนคร้ามลั่นครืนจะยืนได้ 

จะเข้าสู่ยุคมหาชนพาไป เปลี่ยนเมืองใหม่ศักราชแห่งประชา 

 

คนชั่วจะถูกปราบราบคาบสิ้น แผ่นดินเดือดสูญหายไร้ปัญหา 

ประเทศชาติผ่านวิกฤติด้วยศรัทธา ยามเมื่อฟ้าศรีทองผ่องอำไพ...

 

 

หมายเหตุ

กลอนบทนี้ ความว่า หลวงพ่อฤาษีลิงดำได้แต่งไว้ แต่ศิษยานุศิษย์ของท่านได้แก้ข่าวและโพสในเวปว่า ท่านไม่ได้แต่ง

ประกอบกับผู้รู้ให้ข้อสังเกตว่า ในช่วงที่หลวงพ่อมีชีวิตอยู่

ไม่เคยเห็นกลอนของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ

เท่าที่ตัวเองจำได้ สมัยเด็กๆ คุณแม่จะมีเทปพระธรรมเทศนาของท่าน

เมื่อไปถามคุณแม่ คุณแม่ก็บอกว่าก็ไม่เคยได้ยินเรื่องหลวงพ่อแต่งกลอนเหมือนกัน

รวมถึงไม่ได้ยินว่าท่านกล่าวกลอนใดๆ

 

ขอขอบคุณรูปจากคุณ natt

กลอนปริศนาปลายรัชสมัย จากเวป OKNATION BLOG