คุณหมอ...รู้สมรู้สา...รู้ร้อนรู้หนาว


คือ..การรู้สึกรู้สมรู้สาของชีวิตผู้คน…ถือเป็น สุนทรียภาพของชีวิต

คำว่าสุนทรียภาพ คนมักจะรู้ว่ามันแปลว่า…การรู้จักดื่มด่ำในความงามของงานศิลปะ

แต่ความจริงคำว่าสุนทรียภาพ…ภาษาอังกฤษ เขาใช้คำว่า Aesthetics…แปลว่า สุนทรียภาพหรือสุนทรียศาสตร์

 

แต่มีการแพทย์หนึ่งที่เราเรียกว่า Anesthetic ก็คือ การแพทย์วิสัญญีวิทยา ก็คือหมอดมยานี่แหละ

เวลาเราดมยาคน คน ๆ นั้นก็จะเป็นสภาวะที่เรียกว่า Anesthetic คือตรงกันข้ามกับ Aesthetics

คำว่า Anesthetic แปลว่า โดนดมยา ไม่รู้สึกรู้สมกับอะไร ไม่มีประสาทสัมผัสที่จะรับรู้เรื่องของโลก

สังคมทุกวันนี้...ฝึกให้เราอยู่ในสภาวะโดนดมยา

 

ไม่ต้องไปรู้สึกรู้สมความทุกข์ยากของผู้คนในแผ่นดิน…ไม่รู้สึกรู้สม ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ไม่มีสุนทรียภาพของชีวิต

ถ้าเราอยากมีสุนทรียภาพ เราต้องรู้สึกไปกับเรื่องราว ซึ่งมันเกิดขึ้นล้อมรอบตัวเรา

 

ถ้าคุณไม่รู้สึกแบบนี้เลย…

การเยียวยารักษาผู้คน ก็เหมือนกับการซ่อมรถมอเตอร์ไซด์…ก็คือ เครื่องจักรเครื่องกล

 

ถ้าคุณไม่รู้สึกแบบนี้เลย…

มันจะหาอะไรมาหล่อเลี้ยงวิชาชีพและการทำงาน

ทำไปแค่ความเบื่อหน่าย...หรือว่าทำไปเพราะไปหาความสุขจากที่อื่น

 

หาความสุขจากเงินค่าตอบแทน…ตัวเลข...บัญชี

ซึ่งมันคงหล่อเลี้ยงไม่ได้เท่าไหร่

เพราะถึงวันจันทร์...กลับมาทำงานอีก…ก็จะรู้สึกว่างานมันน่าเบื่อเหมือนเดิม

 

แต่ถ้าได้เรียนรู้...ที่จะมีสุนทรียภาพในงานที่ทำอยู่บ้าง…งานการทุกวันมันก็หล่อเลี้ยงได้ทุกวัน

จนบางทีอาจจะ...ไม่ต้องไปหาความสุขจากที่อื่น

มันอาจจะมีอยู่แล้วในงานก็ได้…

 

 

ที่มา...

ผมนำมาจากรายการล้อเล่นโลก – เทปสัมภาษณ์ น.พ.โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ 4Sep11 2/2

http://www.youtube.com/watch?v=OHg5kjk_B1c&list=PLFB1A20AF32B1F529&index=52

 

...เพราะคิดถึงครูครับ...ครูในดวงใจของผมครับ...น.พ.โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์  ท่านโด่งดังมากนานครับ ผมติดตามท่านจากหนังสือ

เป็นต้นแบบการเรียนรู้และมุมมองต่อโลก...ผมภาวนาให้เจอท่านครับ

เจอท่านตอนรับรางวัล R2R ของ สวรส. ครั้งที่ 2 และ 3 และการประชุมของสำนัก ฯ เดือน สิงหาคม 2554

สองครั้งที่ผ่านมา...ท่านทวงคำตอบที่ท่านให้ได้โอกาสผมโบยบินสู่การเรียนรู้โลกของผมเองและคนอื่น

ผมภาวนาตลอดเวลาว่า จะได้รับโอกาสนั้น...เพื่อค้นพบความมหัศจรรย์ของชีวิต...ว่าชีวิตเรามีไว้ให้ทุ่มเทอะไร ...และพยายามทุ่มเทกับสิ่งนั้นให้เต็มที่

แต่ถ้าโชคชะตา....ทำให้ผมไม่ได้รับโอกาสที่ครูมอบนั้น...อย่างน้อยสิ่งที่ได้รับจากครู คือ สุนทรียภาพที่จะหล่อเลี้ยงชีวิตให้ผมอยู่ได้ในทุก ๆ วัน…ขอบพระคุณครูมากครับ

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 465585เขียนเมื่อ 21 ตุลาคม 2011 23:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม 2012 19:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

ร่วมชื่นชม อาจารย์หมอโกมาตร ด้วยคะ ท่านเป็นคนกล้าคิดนอกกรอบ และนำ "ความรู้สมรู้สา" มาสู่หัวใจ นักศึกษาแพทย์รุ่นใหม่..

แต่ คุณลักษณะ (ฉันทะ) พัฒนายากกว่า ทักษะ (ความรู้)

ข้อคิดนี้ได้จากอ่านข้อความวิจัย ของ ท่าน ผศ.วิไล แพงศรีคะ

แต่ถ้าได้เรียนรู้...ที่จะมีสุนทรียภาพในงานที่ทำอยู่บ้าง…งานการทุกวันมันก็หล่อเลี้ยงได้ทุกวัน

จนบางทีอาจจะ...ไม่ต้องไปหาความสุขจากที่อื่น   

ถ้าทำงานโดยไม่มีความสุข...มันจะยิ่งทุกข์มากที่สุดในโลก เพราะงานนั้นคือสิ่งที่ช่วยให้เรามีอยู่ มีกิน มีสุข

เคยมีโอกาสฟังอาจารย์เล่าเรื่อง  น่าสนใจมากคะ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท