ชีวิตที่พอเพียง : ๑๔๐๖. เที่ยว ซาน ฟรานซิสโก (๒)
มา ซาน ฟรานซิสโก คราวนี้ ลูกชายเขามีเพื่อนรุ่นพี่อยู่ที่นี่ ชื่อคุณอัญชลี คุรุธัช ซึ่งทำงาน เอ็นจีโอ และศาสนา คือ Buddhist Peace Fellowship และสนิทสนมกับ อ. สุลักษณ์ ศิวรักษ์ ด้วย เราจึงได้รับความเอื้อเฟื้อ พาไปเที่ยวและซื้อของ ทำให้ได้ไปชมสถานที่ที่ไปยากหลายที่
เย็นวันที่ ๘ ก.ย. คุณอัญชลีขับรถพาไป Lombard Street ชมถนนขึ้นลงเขาที่ชันมากสมัยโบราณที่ต้องพับไปพับมาให้รถม้าขึ้นลงได้ แล้วไป Twin Peaks เพื่อดูวิวเมือง ซาน ฟรานซิสโก แต่โชคไม่ดี ช่วงนั้นลมพัดเอาหมอกเข้ามาจากทะเลพอดี จึงมองไม่เห็นอะไรเลย นี่คือธรรมชาติอย่างหนึ่งของเมือง ซาน ฟรานซิสโก คุณอัญชลีเล่าว่า ตอนพาคุณวันชัย ตันติวิทยาพิทักษ์มา พอลงจากรถ ยื่นมือของตัวเองออกไปยังมองมือไม่เห็น
แต่เมื่อไปที่ Exploratorium ซึ่งอยู่ที่เดียวกับ Palace of Fine Arts เราก็ได้เดินเที่ยวชมความงามของพื้นที่ แล้วไปกินก๋วยเตี๋ยวญวน
วันเสาร์ที่ ๑๐ ก.ย. เราว่าง ๑ วัน และคุณอัญชลีก็ว่างพอดี จึงชวนไปเที่ยวที่ Ferry Building ซึ่งในวันอังคาร พฤหัส เสาร์ มีเกษตรกรมาออกร้านขายผักผลไม้ รวมทั้งมีร้านขายของอื่นๆ และมีคนไปเที่ยวและกินอาหารมากมายเนืองแน่น เราไปเดินทั้งชมทั้งชิม ถ่ายรูปและซื้อ ได้เห็นการทำธุรกิจใหม่ๆ ผมชอบกินเนยแข็งจึงสนใจเนยแข็ง Cowgirl ที่มาออกร้าน และแนะนำวิธีกินเนยแข็งอย่างสุนทรีย์โดยจับคู่กับไวน์ ในโครงการ Pairings Wine & Cheese ผมได้แต่สนใจวิธีส่งเสริมการตลาดของเขา แต่ไม่ได้เข้าไปเป็นลูกค้า เพราะเห็นราคาแล้วก็ไม่เบา แต่ได้ไปเลือกซื้อเนยแข็งที่เกษตรกรมาขายเอง ผมไปถามหา low sodium cheese เขาบอกว่า เนยแข็งที่ไม่มีโซเดียมเลย ไม่มี เพราะในการทำเนยแข็งต้องใช้เกลือ ผมได้เลือกซื้อชนิดโซเดียมต่ำมาลองกิน อร่อยมาก
แล้วไปกินอาหารเที่ยงที่ร้านของน้องเขยและน้องสาวของคุณอัญชลี ชื่อร้าน The Slanted Door ซึ่งเป็นร้านอาหารที่ใหญ่และหรูที่สุดในอาคารนั้น เป็นร้านอาหารที่อาหารและเครื่องดื่มไม่เหมือนใคร จึงเป็นที่นิยมของลูกค้า คนมากินกันแน่น ทั้งๆ ที่ร้านใหญ่มาก คุณอัญชลีบอกว่าเจ้าหน้าที่กว่า ๒๐๐ คน เราสั่งอาหารหนักไปทางผัก พบว่าอร่อยมาก กินกับข้าวกล้องงอก ซึ่งก็อร่อยมากเช่นกัน อาหารร้านนี้ใช้วัตถุดิบที่ผลิตแบบ organic
Ferry Building นี้เพิ่งปรับปรุงใหม่ บริษัทเจ้าของกิจการเขาเห็นความสามารถของคุณ Charles Phan จากผลงานที่ร้านอื่น จึงชวนมาเปิดร้านที่นี่ โดยให้ราคาเช่าเป็นพิเศษ เราจะเห็นว่าความริเริ่มสร้างสรรค์มีคุณค่าในทุกกิจการ ทุกก้าวย่างของชีวิต การฝึกฝนความริเริ่มสร้างสรรค์ให้แก่เยาวชนจึงมีค่ายิ่ง
ความสร้างสรรค์ที่แปลกคือเขาจะบอกในเมนูว่าจะคิดเงินเพิ่ม 3% เพื่อบริจาคให้แก่ San Francisco Health Ordinance และบอกว่าสำหรับกลุ่มที่มากิน ๕ – ๖ คนขึ้นไปจะเพิ่มค่ารางวัลพนักงานอีก 20% เป็นการส่งสัญญาณว่าร้านนี้เอาใจใส่สวัสดิการของพนักงาน และจุดแข่งขันของร้านนี้คือคุณภาพ ไม่ใช่ราคา
บริษัทที่ดูแลอาคารนี้คือ CUESA เขาทำธุรกิจแนว sustainable และ organic น่าสนใจมาก ผมคิดว่าเป็นธุรกิจที่มี CSR อยู่ในเนื้อในตัว ไม่ใช่ในการประชาสัมพันธ์ เป็นวิธีทำธุรกิจแบบมีความแตกต่างอย่างน่ายกย่อง
กินอาหารเที่ยงเสร็จและซื้อของอีกนิดหน่อย คุณอัญชลีขับรถพาไปข้ามสะพานโกลเด้นท์เกท เพื่อไปที่จุดชมวิวสะพานและทะเล ๒ จุด ปรากฏว่าลมแรงจัดและมีหมอกพัดเข้ามาจากทะเลอีกแล้ว และลมแรงขนาดต้องระวังตัวปลิวไปตามลม แต่ก็ยังพอเห็นสะพาน โกลเด้นเกท และเห็นฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก โดยเฉพาะที่ Marin Headlands ที่เป็นเนินเขาที่นักขี่จักรยานชอบมาขี่ และเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ แต่คนที่มาต้องมีรถยนต์
ได้เห็นสภาพภูมิประเทศ รวมทั้งได้เห็นป้อมปืนเก่า Ridge Battery ที่ทำหน้าที่ปกป้อง ซาน ฟรานซิสโก สมัยปลายศตวรรษที่ ๑๙ มาจนถึงต้นศตวรรษที่ ๒๐ ในฐานะเมืองท่าที่สำคัญที่สุดในภาคตะวันตกของสหรัฐ
เราผ่าน Clement Street ย่าน New China Town ที่ไม่พลุกพล่านอย่าง China Town ใหญ่ และมีที่จอดรถริมถนน จึงแวะซื้อของ แล้วกลับโรงแรม
โปรดสังเกตว่า บันทึกลง บล็อก สมัยนี้ไม่ต้องอธิบายรายละเอียดก็ได้ ใช้วิธี ลิ้งค์ เข้าเว็บไซต์เรื่องนั้น ให้ผู้สนใจเข้าไปอ่านเอาเอง
วิจารณ์ พานิช
๑๐ ก.ย. ๕๔
ซาน ฟรานซิสโก
|
The Palace of fine Arts ที่ Marina Area
|
|
ผลิตภัณฑ์เกษตรสดจากฟาร์ม ที่ Ferry Building
|
|
บรรยากาศภายใน Ferry Building
|
|
ชั้นบนของ Ferry Building เป็นพื้นที่สำนักงาน
|
|
บรรยากาศร้านค้าและคนมาเดินซื้อของที่ชั้นล่างของ Ferry Building ถ่ายจากชั้นบน
|
|
บรรยากาศในร้านอาหาร The Slanted Door
|
|
สาวน้อยกับคุณอัญชลี ที่หน้า Ferry Building
|
|
บรรยากาศที่ถนนหน้า Ferry Building
|
|
ที่จุดชมวิว Marin Headland
|
|
ร้านค้าที่ China Town ใหม่
|
|
ดอกกล้วยไม้งามแปลกตา
|
|
ดอกไม้ป่า
|
ความเห็น (2)
สนใจประเด็น 3% ครับอาจารย์
น่าสนใจมากครับ ผมไม่ทราบว่าอาจาร์ยไปเที่ยวส่วนตัวหรือไปราชการ - ดูงาน จึงพอมีเวลาเที่ยวพอสมควร ครั้งแรกผมไปที่นั่นนานมากแล้ว ไปทุนกองทัพเรือครับ ได้เที่ยวคืนแรกที่ไปถึงเท่านั้น..ได้ไปเต้นรำในสโมสรทอ.อม.NCO - Club.ที่แค๊มป์ทราวิส พักสามคืนพอเช้าวันจันทร์ ต้องต่อไปที่รร.ทหารขนส่งของนย.อม.ที่แค๊มป์จอห์นสัน ผ่านสะพานโกเด้นเกท เดินทางโดยสายการบินพี๊ทมอนต์จากสนามบินซานฟรานฯไปยังสนามบินแจ๊คสันวิลล์ คาโรไลน่าเหนือ เรียนจบ ไปฝึกงานต่ออีก๑ เดือนกับนย.อม.แค๊มป์เลอจูนส์ แล้วไปต่อวิชาครูทหารที่เกรทเลค..สามารถอ่านได้จาก " ทหารเรือไทยในอเมริกา - ๑ " จากคนล่าฝันโดยโตนี่ - ฟาง.
สวัสดีครับ.
โตนี่ - ฟาง.
๘ ต.ค. ๕๔