เก้าอี้ของฉัน

วันเสาร์...วันนี้ ...24 ก.ย.54 ....ผมไปงานเผาศพคุณป้า...ได้เรียนรู้...เข้าใจ...ปล่อยวาง...และ...ว่างเปล่า....ผ่านสัจธรรม..เก้าอี้ของฉันครับ

-1-

 

 

-2-

 

 

-3-

 

 

-4-

 

 

-5-

 

 

-6-

 

 

-7-

 

 

-8-

[วราภรณ์]

• เก้าอี้ของฉันไม่ยั่งยืน "อนิจจะลักษณะ" ถ้าเข้าใจก็รู้ปล่อยวางนะคะ
• ขอบพระคุณค่ะ

[โสภณ เปียสนิท]

• คนเรายึดเก้าอี้เป็นที่นั่ง
• เปรียบเหมือนดั่งยึดถือคือเจ้าของ
• ร่างกายนี้มีเราเข้าครอบครอง
• อาจหมายมองไม่เห็นความเป็นจริง

[Boo]

มรณานุสติ .. ฝันดีนะคะ

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

สวัสดีค่ะ

คนไทยมักคิด 'ปลงตก' ในชีวิต คิดถึงชีวิต'หลังความตาย'กันเร็วนะคะ แต่ชาวตะวันตกส่วนใหญ่การทำงานคือการปฏิบัติธรรมของเขา ทำงานในหน้าที่ให้ดีที่สุดมีคุณภาพมีความสุจริต มีความรับผิดชอบ ถ้าไม่เจ็บป่วยยังเดินเหินได้ เขาจะไม่นั่งอยู่บ้านกัน ...ไม่มีการบอกว่าฉันแก่แล้วทำไม่ไหวแล้วฉันอยากจะพักผ่อน... หรือฉันจะทำจิตใจให้สงบแล้วไม่ยุ่งกับทางโลกแล้ว...เรียกว่าเขาทำงานกันจนถึงวันตายเลยก็ว่าได้...

[ป.]

ภาพสะท้อนวัฎจักรของชีวิต เด็ก 4 คน ตัดกับ ความวังเวงของเมรุ

เป็นมุมมองของผู้ถ่ายที่ลึกซึ้งคะ

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

เป็นมุมมองที่น่าคิด ขอบคุณค่ะ

[วิชญธรรม]

ฟ้าหลังฝน คนยังไม่มา

หลังฝนมา ฟ้ารูปแมว แล้วคนถึงจะเริ่มมา....:):) (153.คือฟ้า...ตอน : เมฆหัวใจละลายกลายเป็นแมว )

ว่างเปล่านั้นที่เราเห็น แต่ที่เราเป็นนั้น "ว่าง" ไหม?

เป็นคำถามที่บางครั้งผมเองก็ตอบได้บ้าง ไม่ได้บ้าง......