ความประทับใจกับอาชีพครู ความคาดหวังในการเรียนวิชาสัมมนาของผู้เขียน คือ ด้วยอาชีพครู…..ศึกษาต่อปริญญาโทก็เพื่อนำสิ่งใหม่ๆไปให้กับนักเรียนของตนที่กำลังรออยู่ที่โรงเรียน ผู้เขียนสอนอยู่ที่ โรงเรียนสวนศรีวิทยา อำเภอหลังสวน จังหวัดชุมพร โดยเริ่มรับราชการในปี 2552 ผู้เขียนเป็นหนึ่งใน 2,300 คนของนักศึกษาทุนโครงการผลิตครูการศึกษาขั้นพื้นฐาน ระดับปริญญาตรี หลักสูตร 5 ปี ซึ่งข้อดีของการเป็นนักศึกษาทุน คือ การได้รับการบรรจุเข้ารับราชการทันทีในภูมิลำเนา ตลอดระยะเวลา 5 ปีที่ได้รับการปลูกฝังจากคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี ทำให้เลือดครูในตัวของผู้เขียนเข้มข้น ผู้เขียนเรียนรู้ทั้งบู๊และบุ๋น ทั้งจากตำราและจากสถานการณ์จริง เรียนและออกไปปฏิบัติงานจริง เริ่มตั้งแต่การสังเกตและศึกษาบริบทโรงเรียน ทั้งโรงเรียนขนาดเล็ก กลาง และใหญ่ สังเกตพฤติกรรมนักเรียน ศึกษาค้นคว้าหาวิธีการแก้พฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ของนักเรียน ศึกษาการเขียนแผนการสอน ทั้งจากอาจารย์ผู้สอนและจากครูพี่เลี้ยง พอเริ่มเข้าปี 4 ก็ออกฝึกสอน (หรือที่จะเรียกให้ไพเราะขึ้นว่า ฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู) ไม่ใช่แค่นั้น หลังจากการฝึกประสบการณ์ก็กลับมากลั่นกรองประสบการณ์ ถอดประสบการณ์ทั้งในหลักสูตรเดียวกัน (ภาษาอังกฤษ) และเพื่อนต่างหลักสูตร ที่ทางคณะจัดขึ้นให้นักศึกษาฝึกสอนแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในการฝึกสอนของตน การฝึกสอนก็เป็นหลักสูตรที่เข้มข้นมาก เพราะฝึกสอนเต็มๆๆตลอดปี ในการเรียนปีที่ 5 กล่าวคือ ทำทุกอย่างเหมือนครูคนหนึ่งในโรงเรียน มีบทบาททุกอย่างเหมือนกัน โดยผู้เขียนได้ทำการฝึกประสบการณ์ที่โรงเรียนเมืองสุราษฎร์ธานี จังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นโรเรียนที่ให้ทุกอย่าง ให้ประสบการณ์ ให้ความรู้ และที่สำคัญความรักและเอาใจใส่ของครูในโรงเรียน ครูทุกท่านเป็นกัลยาณมิตร กำลังใจจากครูพี่เลี้ยง (คุณครูบุญเกื้อ กากแก้ว) สำคัญมาก หลายครั้งที่ครูฝึกสอนอย่างผู้เขียน (ในขณะนั้น) มีปัญหาในการปรับตัว ทั้งการภาระการงานที่เพิ่มขึ้น การวางแผนการสอน การทำภาระงานที่นอกเหนือจากภาระการสอน แต่ก็ผ่านมาได้ทุกครั้ง การที่ผ่านประสบการณ์ตรงนี้มา จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการปฏิบัติตน อุทิศตนเพื่อการจัดการเรียนรู้ให้กับนักเรียน คิดอยู่เสมอว่า เราชอบครูแบบไหน เราก็เป็นครูในแบบฉบับนั้นให้ได้ ทำตนเป็นกัลยาณมิตร ทั้งต่อผู้ร่วมงาน และนักเรียน โดยโรงเรียนสวนศรีวิทยา เป็นโรงเรียนที่ผู้สอนเคยเรียนในชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 1-6 การได้กลับมา จึงเหมือนเป็นการทดแทนบุญคุณต่อสถานที่ที่เคยประสิทธิ์ประสาทวิชา ดังนั้นผู้เขียนจึงเต็มที่กับภาระงานสอน และเต็มที่กับภาระงานเพิ่มเติม (ผู้ช่วยนายทะเบียน โรงเรียนสวนศรีวิทยา) ดีใจทุกครั้ง เมื่อเห็นนักเรียนมานั่งรอที่หน้าห้องอย่างพร้อมเพรียง ทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาเรียน ดีใจที่นักเรียนยิ้ม หัวเราะ เวลาที่ครูสอน ที่เขาว่ากันว่า หัวใจพองตัว ก็คงเป็นแบบนี้นี่เอง ผู้เขียนรักวิชาชีพครูมากสำหรับผู้เขียนแล้ว คำว่า “ครู” เปรียบเสมือนลมหายใจ อยากเป็นครูที่เป็นผู้จุดประกายฝันให้กับนักเรียน เหมือนอย่างที่ครูของผู้เขียน

(ครูมณฑา ชูสิงค์แค) อ๋อ! ตอนนี้ เปลี่ยนเป็น ริช แล้ว เคยทำให้ผู้เขียนชอบภาษาอังกฤษ และรักที่จะพัฒนาตนต่อไป …. (+_+) รักครู กนกวรรณ กันชนะ

เขียนใน GotoKnow โดย Miss Kanokwan Kanchana
ใน Kanokwan Kanchana

คำสำคัญ (Tags): #ความประทับใจในวิชาชีพครู

หมายเลขบันทึก: 459180เขียนเมื่อ 7 กันยายน 2011 20:03 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 มิถุนายน 2012 11:55 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน