ชีวิตยิ่งกว่าโอชิน
ตั้งแต่ลืมตามองโลกใบนี้ มีแม่ 2 คน แม่ที่คลอดเราออกมากับแม่ในทะเบียนบ้าน(ยาย)แต่พ่อมีแค่คุณตา เกิดมาไม่เคยอยู่ในอ้อมกอดพ่อเลย แม่บอกว่าพ่อบอกได้แค่ว่า ถ้าเราเป็นลูกของพ่อจริงขอให้เราเป็นคนดี แต่ถ้าไม่ใช่ก็ขอให้เราเป็นคนไม่ดีไม่รักแม่ แต่หน้าเราก็เหมือนพ่อนะ เกิดมาเป็นลูกของตากับยาย ไม่มีวันเกิด เดือนเกิด แม่บอกแค่ว่า คลอดตอนเกี่ยวข้าว เวลามีคนถามว่าเกิดวันไหน(บอกแค่ว่าเกิดตอนเกี่ยวข้าว) โตมาในอ้อมกอดยายกับตา จนแม่พาไปอยู่กับพ่อใหม่เหมือนได้เกิดอีกครั้งมีพ่อกับเขาแล้ว แม่พาฉันไปอยู่ข้างๆบ้านพ่อ ฉันเห็นพ่อทุกวันแต่ไม่ได้เรียกคำว่าพ่อเลย เรียกได้แค่ลุง ทำไมฉันถึงรู้ว่าเขาเป็นพ่อ เพราะฉันหน้าเหมือนพ่อมีแต่คนล้อฉันจนฉันต้องร้องไห้มาถามแม่ทุกครั้งเลย ย่าไม่รักฉันเลยแม้แต่ข้าวยังไม่ให้กินเลยต้องไปอยู่ที่ไร่ตลอด จนแม่มีน้องๆอีกสองคน ฉันเห็นเพื่อนๆได้เรียนหนังสือฉันอยากเรียนมาก เพราะต้องเลี้ยงน้อง จนฉันได้ไปโรงเรียนแต่เป็นโรงเรียนประจำที่อยู่อีกหมู่บ้าน คิดถึงแม่มากเลย เรียนจนถึงม.1 ฉันได้ย้ายโรงเรียนไปเรียนที่โคราช เป็นโรงเรียนวัดมีนักเรียนทั้งหมดประมาณสามร้อยกว่าคน มีหลวงพ่อคอยดูแล หลวงพ่อเป็นทั้งพ่อและแม่ดูแลพวกเราทุกคนมีหลายคนถามฉันว่าทำไมถึงต้องไปไกลขนาดนั้น ฉันตอบได้แค่ว่าฉันอยากเรียนหนังสือ และฉันคิดเสมอว่าฉันจะต้องเรียนให้จบให้ได้ แต่บ้านเราจนซิ ทำยังไงดี ฉันเลยได้เรียนโรงเรียนวัดมาโดยตลอดจนจบมัธยมปลายตอนอยุ่มอปลายนะมาพักที่หอพักเป็นหอคริตส์ ฉันโชคดีกว่าคนอื่นที่ว่าฉันได้เรียนหนังสือและมีคนคอยช่วยเหลือฉันตลอดมา ตอนจะจบมอปลายนะอยู่ๆมีคนตั้งเยอะมาที่หอฉัน เป็นฝรั่งหมดเลย เขามาแล้วพวกเราทำอาหารรอเขา เขาก็ถามว่ามีใครอยากเรียนอะไร ฉันก็ยกมือขึ้นและพูดว่าอยากเป็นพยาบาล แต่ฉันสมัครเทคนิคการแพทย์มหาวิทยาลัยนเรศวรพะยา(มหาวิทยาลัยพะเยา) เขาก็คุยกันภาษาอังกฤษ(งงมาก) พอตอนกินข้าวเย็นเขาก็ประกาศว่าเขาอาจจะส่งคนในหอหนึ่งคนเรียน แล้ววันนี้เขาจะเอาเงินให้จำนวนหนึ่ง แล้วเขาก็ประกาศชื่อฉัน ตอนนั้นทั้งดีใจหลายๆอย่าง ฉันก็พูดได้แค่ว่า thank you very much ฉันได้เงินมาสามพัน เป็นค่าเดินทางมารายงานตัวที่มหาวิทยาพะเยา กว่าฉันจะได้มาเรียนที่นี่นะ มีอุปสรรคเยอะมากคือว่า ใบสมัครที่ส่งให้อาจารย์ที่โรงเรียนนะอาจารย์เอาเงินพวกเราไปใช้หมดเลย และยิ่งกว่านั้นไม่ได้ส่งใบสมัครเรามาที่มอด้วย ตอนผลออกนะ โรงเรียนเราไม่ติดสักคนพวกเรางงมาก เพราะเวลาไม่ติดจะลงว่าเพราะอะไรไม่ติด แต่โรงเรียนเราไม่มีอะไรเลย เพื่อนๆเลยไปถามอาจารย์แนะแนว แล้วเรื่องราวก็มาคือเรียกทุกคนที่ลงมน.พะเยามาประชุม แล้วเรียกอาจารย์ที่เกี่ยวข้องมาด้วย สุดท้ายตัวแทนต้องมาหาอาจารย์ที่พะเยา(ฉันมาด้วย) มาปรึกษาแต่ก็ไม่ได้อะไรเลย พอดีว่ามีคนไม่มารายงานตัว อาจารย์เลยติดต่อกลับมาให้ส่งใบสมัครมาใหม่ด่วน สรุปโรงเรียนฉันติด 15 คน ฉันติดสาขาเทคนิคการแพทย์คนเดียว สุดท้ายมีคนเอาแค่ 8 คน ตอนมาเรียนจริงเหลือ 6 คน แต่ปัญหาไม่มีแค่นั้นอีกเยอะเลย แต่ไม่สามารถเปิดเผยได้ทำให้โรงเรียนฉันเสียครูใหญ่ที่ใจดีไปหนึ่งคนแลกกับการที่ฉันได้มาเรียนที่นี่ มหาวิทยาลัยพะเยา ทั้งดีใจและเสียใจรวมกันเลย
เฮ้อ!!!!!!!!!! อ่านหนังสือสอบก่อนนะ พี่น้องของฉัน มี 5 คน ฉันเป็นพี่ใหญ่
ความเห็น (14)
เป็นกำลังใจให้นะครับน้องโอชิน
ขอบคุณคะ วันนี้ร้องไห้จนปวดตาหมดเลย เอาไว้หนูจะลงใหม่นะคะ
อดทนต่อสู้กับอุปสรรคต่างๆ ให้มันผ่านไปให้ได้นะ
อีกนิดเดียวแล้ว แค่ไม่กี่เดือน เธอก็จะประสบความสำเร็จแล้ว
สู้ๆๆ นะค่ะ
เป้นกำลังใจให้นะ
จันทร์ดี เทอเป็นผู้หญิงที่ดชคดีมาก จะมีซักกี่คนที่ได้รับโอกาสแบบนี้ ในฐานนะเพื่อน คนนึง ช้านขอให้เทอมีความสุขและทำตามความฝันของเทอให้สำเร็จนะแล้วช้านก็เชื่อว่าเทอจะต้องเป็นลูกที่ดี และเป็นพี่ที่ดีของน้องๆๆแล้วอย่าลืมให้โอกาสกับน้องๆเหมือนที่เทอได้รับละกัน สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียหนึ่งอย่างก็ได้อีกอย่างทดแทน มีความมืดก็มีแสงสว่าง อย่าน้อยใจในความด้อยแต่จงภูมิใจในผลของความด้อยนั้นที่ช่วยเป็นแรงผลักดันให้เราก้าวไปอย่างมั่นคงครับ ผมไม่ได้พูดอย่างเดยวครับผมก็สูญเสียคนสำคัญไปอย่างไม่มีวันกลับเหมือนกัน แต่กาลเวลามิอาจหวนคืน บทเรียนช่วยพัฒนาทั้งกายและใจ อย่าย่อท้อครับ สู้ อิอิ
สู้ๆนะจันทร์ดี ทำความฝันให้เป็นจริงให้จนได้ อดทนอีกนิดเดียว ตัวเองโชคดีมากๆเลยนะที่ได้รับโอกาสแบบนี้จะมีสักกี่คนกันที่ได้โอกาส สู้ๆ อย่าท้อกับชีวิต ไม่มีใครสมบรูณ์ทุกอย่างหรอก เป็นกำลังใจให้จร้า
โอ้ จันดี ชีวิตยิ่งกว่าโอชินจริงๆๆด้วย สู้ๆๆนะเพื่อนคนนี้จะเป็นกำลังใจให้เสมอ
อยากบอกว่า ร้องไห้โดยไม่รู้ตัวเลย เป็นกำลังใจให้เธอนะ จันดี สู้ๆ สู้ต่อไป อีกนิดเดียวเธอก็จะประสบควาามสำเร็จแล้ว
สุดๆเลย สู้ๆนะจันดี ชั้นคิดว่าทางข้างหน้าที่เทอจะเดินไปแม้มีอุปสรรคบ้างแต่อุปสรรคที่เทอเคยผ่านมาชั้นเชื่อว่ามันได้เปงบทเรียนบทหนึ่งให้เทอและได้ทำให้เทอเข้มแข็งม่ะไม่กลัวกับอุปสรรคที่จะเกิดขึ้นในภายหน้าแล้วละ เปงกำละงใจให้นะสู้ๆ
ขอบคุงทุกดอกไม้และกำลังใจที่ให้นะ ฉันจะสู้ต่อไปแม้ว่าจะไม่มีแรง เพราะว่ายังมีวันพรุ่งนี้ให้เจออีก แม้เสียใจแทบตายแต่ต้องอดกลั้นมันไว้เพราะเหลือคนที่รักที่สุด คือแม่ทั้ง 2 คน
จันดี สู้ๆนะ ความสำเร็จอยู่อีกไม่ไกล เค้าเอาใจช่วย
ในวันที่ท้อแท้ สิ้นหวัง ยังมี"แม่"มีให้กำลังใจเสมอ สู้ๆนะจ๊ะ
สู้ๆๆๆๆๆนะจร้า...เอาใจช่วยเสมอนะจร้า
จริงๆเเล้วชีวิตทุกๆชีวิตเเละที่เกิดมาพร้อมโอกาส เเต่อยู่ที่ว่าใครมีโอกาสน้อยหรือมากเเค่นั่นเอง
เเต่คนที่มีโอกาสเพียงน้อยนิด เเต่สามารถที่จะทำให้โอกาสนั่นเป็นสิ่งสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ได้นั่น ถือได้ว่าเป็นคนที่เก่งเเละมีความสามารถเอามากๆเลย ซึ่งเธอก็คือหนึ่งในนั่น จันทร์ รู้ไหมฉันชื่นชมเธอมาโดยตลอด เลย !!! สู้ๆต่อไป