คนบนฟ้า

ฉันยังคงจำได้ดีในวันนั้นวันที่พ่อได้จากฉันไป และเป็นการจากไปแบบไม่มีวันย้อยกลับคืนมาวันที่ 24 มิย 2549 เป็นวันเกิดของฉัน ฉันได้โทรกลับไปที่บ้านเพื่อไปขอพรวันเกิดกับพ่อและแม่ของฉันฉันได้รับพรอันประเสริฐจากพ่อกับแม่ของฉัน แต่หลังจากนั้นอีกสองวันฉันก้อได้รับข่าวร้ายที่ฉันไม่เคยอยากให้มันเกิดขึ้นกับตัวฉันเลย ซึ่งก็คือพี่อของฉันได้ประสบอุบัติเหตุจนถึงแก่ชีวิต ฉันเดินทางกลับจากโรงเรียนร้องไห้มาตลอดทางจนเมื่อกลับมาถึงที่บ้านก็ไม่เหลือน้ำตาที่จะให้ไหลออกมา ฉันเป็นคนหนึ่งที่ไม่ค่อยได้บอกรักพ่อเลย เป็นเพราะว่าฉันเป็นคนขี้อายจึงทำให้ไม่เคยที่จะบอกว่ารักท่านเลย ฉันคิดว่าถ้าฉันย้อนเวลาได้ฉันจะไม่อายที่จะบอกว่ารักท่าน และจะดูแลท่านให้ดีกว่าที่เคยเป็น 
คิดถึงนะ....คนบนฟ้า

[มาลินี]

ประทับใจมากค่ะ แล้วอย่าลืมบอกรักแม่ กอดแม่ กราบแม่ ที่ยังอยู่เป็นกำลังใจอีกคนนะคะ

[Jeab Piyanuch]

ฉันเป็นคนนึ่งที่อาย...แต่ก็พยายามแสดงออกที่สุดแล้ว

[ป.]

เป็นบันทึกสั้นๆ แต่กินใจ

ฉันคิดว่าถ้าฉันย้อนเวลาได้ฉันจะไม่อายที่จะบอกว่ารักท่าน 

เรื่องราวประสบการณ์ส่วนตัวแต่ละคนมีคุณค่าต่อผู้อื่นเสมอคะ :-)