เอียติกาฟ เป็นการที่บุคคลหนึ่งพยายามเก็บตัวและพำนักอยู่ในมัสยิดอย่างสงบตามวิธีการที่ได้กำหนดไว้ และถือเป็นการปลีกวิเวกที่มีบัญญัติในพระมหาคัมภีร์อัลกุรอานซึ่งได้บัญยัติไว้อย่างชัดแจ้ง การเอียติกาฟ ในสิบวันสุดท้ายของเดือนรอมฎอนนั้นเป็นสุนนะฮที่ท่านศาสดา บรรดาภริยาและบรรดาเศาะฮาบะฮ(สาวก)ของท่าน ได้ถือปฎิบัติมาโดยตลอด ในสิบวันสุดท้ายนี้มีวิทยปัญญาหลายอย่าง ประการแรกเพื่อพยายามแสวงหาลัยละตุลก็อดร์เช่นที่ปรากฎอยู่ในสุนนะฮ(แบบอย่าง)ของท่านศาสดามูฮัมมัด (ศ็อล) ประการที่สอง เพื่อปลีกตัวออกมาจากภารกิจทางโลก และครอบครัวอันมากมาย สู่การแสวงหาความผ่องแผ้วแห่งจิตวิญยาณในการเสริมสร้างพลังและศักยภาพเพื่อเป็นกลไกที่จะเอื้ออำนวยให้กิจกรรมต่างๆในการดำเนินชีวิตเป็นไปอย่างราบรื่นและดียิ่งขึ้น ประการที่สาม เนื่องจากเดือนรอมฎอนเป็นเดือนหนึ่งแห่งการทดสอบที่เปลี่ยมล้นไปด้วยความเมตตาจากอัลลอฮดังนั้นการเอียติกาฟในสิบคืนสุดท้ายของเดือนนี้จึงเป็นช่วงเวลาแห่งการทดสอบที่เฉพาะเจาะจงลงไปอีกซึ่งย่อมจะมีคุณค่าที่สูงขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่ได้บรรลุความสำเร็จจากการทดสอบของเดือนรอมฎอนในภาพรวมมาแล้วเพื่อแสวงหาความสำเร็จพิเศษที่รุ่งโรจน์ (ยังมีต่อ)
ไม่มีความเห็น