ชีวตผ่านไปแต่ละวัน เดี๋ยวก็เช้า เดี๋ยวก็บ่าย เดี๋ยวก็สายค่ำ เดี๋ยวก็นอน เดี๋ยวก็ตื่นเริ่มวันใหม่ จิตใจเหมือนภาชนะรองรับอารมณ์ เดี๋ยวก็สุข์ เดี๋ยวก็ทุกข์ เดี่ยวก็สมหวัง เดี๋ยวก็ผิดหวัง ระคนอารมณ์ ส่งผลต่อร่างกาย เดี๋ยวก็สดชื่น สบาย เดี่ยวก็ปวดเมื่อยปวดตัว สารพัดจะเป็นไป
สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยหมดก็คือจินตนาการและกำลังใจ โดยเฉพาะเมื่อได้สร้างงานศิลป์ แบบฉบับของตัวเอง จะมีความเป็นศิลป์กี่ดีกรีก็ไม่ทราบได้ รู้แต่ว่ายามใดได้ทำ ก็มีสมาธิและความสุขใจ เพราะไม่เกี่ยวกับคนอื่น อยู่กับสิ่งที่อยู่ในจินตนาการที่ ณ บัดนี้ เห็นเด่นชัดอยู่ข้างหน้า
"แสนสุขใจ ที่ได้วาด ธรรมชาติ
แสนผุดผาด อาจทนง วงศ์ช่างศิลป์
ดุจหนอนกลาย เป็นผีเสื้อ ที่โผบิน
หัวใจสิ้น ริ้นและไร ที่ไต่ตอม"
(ผลบุญ 2533)
ใช้เวลาอยู่คนเดียวที่บ้าน ยามดึกๆ ทำไปเรื่อยๆ จนกว่าจะพอใจของตนเอง
เป็นภาพศิลป์ จินตนาการมาให้ชมกัน ตามประสากัลยาณมิตรโกทูโนครับ
(BudAura ภาพสีน้ำมันโดยพลเดช)
ระหว่างที่วาดนึกถึงว่าฉัพพรรณรังสีของพระพุทธองค์จะเป็นเช่นใดหนอ หลังจากพระพทุธองค์บรรลุพระนิพพานใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์แล้ว พระองค์ได้กำหนดสถานที่พิจาณาธรรม 7 จุด บริเวณไม่ไกลจากต้นพระศรีมหาโพธิ์ จุดหนึ่งกายพระองค์ทรงเปล่งแสงฉัพพรรณรังสีเป็นครั้งแรก.....เป็นที่มาของการวาดภาพนี้ครับ
เจริญสุขทุกท่านครับ
อืมม........ช่างเป็นอะไรที่ งดงามอยู่ในใจ ดูมีความหมายตรงที่ ภาพนี้ถ่ายทอดออกมาจาก การน้อมจิตระลึกถึง พระพุทธองค์
ขอบคุณครับที่แวะมาทักทายและให้ดอกไม้กัน
ครับเป็นความงดงามที่อยู่ในใจและยังอยู่ตลอดไปครับ เป็นเสมือนแกลเลอรีส่วนตัว มีแต่งานศิลป์ที่นึกแล้วเห็นภาพที่ทำให้มีความสุข ก็เลยอยากแบ่งปันกัลยาณมิตรกันครับ
ในใจผมมีแต่ดอกบัวและที่เกี่ยวกับพระพุทธองค์ครับ เพราะเป็นธรรมชาติที่งดงาม สงบสุขใจยามนึกถึง การวาดออกมาก็เพียงถ่ายทอดได้บางส่วน เท่าที่จะมีเวลาว่าง
เจริญสุขนะครับ