กลับบ้าน...วันแม่..นำภาพมาฝาก
เมื่อวันที่ 12 สิงหาคม 2554 กลับบ้านไปหาแม่ และมีโอกาส ได้ไปวัดหูช้าง ที่อำเภอบางกรวย สิ่งที่พบวัดนี้ก็คือ ประเพณี "ทอดผ้าป่า" ... "ในทุกวันแม่" นับเป็นโอกาสดีที่ได้เห็นกองผ้าป่า พุ่มโต ๆ จำนวนพุ่มผ้าป่ามากมายจนรู้สึกเป็นปลื่มไปกับการมุ่งมั่นในศรัทธา จนเป็นที่มาของการทำบุญ
ที่วัดยังมีอาหารไว้บริการฟรีตลอดงาน จากร้านค้าต่าง ๆ ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสสมกับเป็นงานบุญจริง ๆเสียดายที่ไม่ได้หยิบกล้องในรถลงไปด้วย ครั้นจะไปหยิบก็ต้องเดินไปที่รถซึ่งจอดไกลและแดดร้อนเสียด้วย
เดินเตร็ดเตร่ ไปที่ตู้วัตถุมงคล หนึ่งในนั้นจะเป็นตะกรุด"ชาตรี" บูชามาหลายดอกแจกหลาน ๆ ซึ่งเขาว่าเหนียวนักเชียว...
...แม่ค้อนให้น้อย ๆ ยิ้มหน่อย ๆ ...พร้อมกับบ่นว่า.."ได้ของเหนียว ๆ ไป .. เดี๋ยวก็พากันไปตีกันหัวล้างข้างแตกหรอก...ทุกคนหัวเราะ ก็รู้อยู่นี่คะว่า..หลาน ๆ น่ะ..ไม่มีใครเกเรหรือมีนิสัยที่จะไปทะเลาะกับใครหรอก...
....วัตถุมงคล..มีไว้เป็นมงคล...ไม่ได้มีไว้ทดลอง....ตามพุทธคุณที่เล่าขาน...
นำภาพมาฝากค่ะ
ความเห็น (6)
มาขอรับของขลังบ้างครับ
สวัสดีค่ะ 
แวะมาทักทายค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์โสภณ
มีการเล่าขานประสบการณ์กันว่าเหนียวค่ะ....ดูเข้มขลังดีค่ะ...
สวัสดีค่ะคุณ Bonnie
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักายกันค่ะ
ตระกรุดชาตรี น่าจะเน้นทางคงกระพันชาตรีนะครับ. แต่เสียดายที่คงไม่มีใครกล้าลอง. ครับ
สวัสดีค่ะ ดร.ดิศกุล
....คงยากที่จะลองกับตัวเองนะคะ...เขาว่า...ความเข้มขลังจะเกิดขึ้นเองเมื่อจนตัว...อาจจะจริงก็ได้นะคะ...